Εστω και πολύ αργά η Ευρώπη φαίνεται επιτέλους να ξυπνάει, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τη συνεχώς εντεινόμενη ενεργειακή και μεταναστευτική κρίση, με τις γνωστές τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις, αλλά και με την επικίνδυνη πλέον επέλαση αυταρχικών ηγετών (τύπου Λουκασένκο, Ερντογάν, Πούτιν κ.λπ.) που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια και την ακεραιότητα του ευρωπαϊκού χώρου. Ετσι ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια Ζοζέπ Μπορέλ παρουσίασε στις Βρυξέλλες τη λεγόμενη «Στρατηγική Πυξίδα» που έχει ως στόχο να απαντήσει στο καίριο ερώτημα για το ποιες είναι οι προκλήσεις ασφαλείας που αντιμετωπίζει σήμερα η Ενωση και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να τις αντιμετωπίσει. Επισημαίνοντας ότι οι εποχές όπου η ειρηνική και η πολεμική περίοδος ήταν διακριτές ανήκουν στο παρελθόν και σήμερα αντιμετωπίζουμε τη θολή κατάσταση των υβριδικών απειλών.
Και η αλήθεια είναι ότι οι στρατιωτικές προκλήσεις στα ευρωπαϊκά σύνορα δεν λείπουν, όπως καθημερινά πλέον διαπιστώνουμε, παράλληλα με τις προσπάθειες ενός «κυβερνοπόλεμου» και τη συνεχή χρήση της «παραπληροφόρησης». Παράλληλα φαίνεται ότι ναυαγεί η παραδοσιακή θεωρία ότι η οικονομική ανάπτυξη θα οδηγούσε στην παράλληλη ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών. Μια θεωρία στην οποία στηρίχθηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που σήμερα τρίζει εκ των έσω. Γι’ αυτό ο Μπορέλ προτείνει, μεταξύ άλλων, και τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης ταχείας ανάπτυξης 5.000 ανδρών για την αντιμετώπιση των περιφερειακών προκλήσεων. Μια ενέργεια που δεν θα αντιστρατεύεται το ΝΑΤΟ αλλά θα συμβάλει στην ενίσχυσή του με την προσθήκη ανεξάρτητων ευρωπαϊκών στρατιωτικών επιχειρήσεων, όπως ήδη συζητείται μεταξύ Ουάσιγκτον και Βρυξελλών. Και να δούμε τώρα πώς θα εφαρμοσθούν στην πράξη όλα αυτά.
Το βέβαιο όμως είναι ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι αποφασισμένος να προωθήσει τις ιδέες αυτές, οι οποίες εν πολλοίς είναι και δικές του, κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2022, παρά το γεγονός ότι τον Απρίλιο αντιμετωπίζει τις προεδρικές εκλογές, τις οποίες όμως πιστεύει ότι θα κερδίσει. Λόγω μάλιστα της επικείμενης πιθανής αποδυνάμωσης του ρόλου της Γερμανίας, με την αποχώρηση της Ανγκελα Μέρκελ, θα επισκεφθεί στις 25 Νοεμβρίου τη Ρώμη για να υπογράψει με τον Μάριο Ντράγκι τη Συνθήκη του Κηριναλίου, με στόχο ένα σταθερό πλαίσιο ενισχυμένης διμερούς συνεργασίας. Ετσι μετά τη Συνθήκη του Ελιζέ του 1963, που έβαλε τα θεμέλια του «γαλλογερμανικού άξονα», θα έχουμε τώρα τη δημιουργία του «γαλλο-ιταλικού άξονα» που, όπως είναι επόμενο, θα μετατοπίσει το κέντρο βάρους των ευρωπαϊκών αποφάσεων προς τον Νότο, προς γενικότερο όφελος των χωρών της περιοχής.
