Ήταν πέρυσι, 5 του Νοέμβρη, όταν οι ερυθρόλευκοι με υποδειγματική άμυνα και έναν εξαιρετικό Χασάν Μάρτιν περνούσαν από την Αγία Πετρούπολη, ρίχνοντας στο καναβάτσο την ομάδα-έκπληξη της διοργάνωσης. Από τότε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι για τους δύο αντιπάλους. Αυτό που δεν άλλαξε είναι το μέγεθος των φιλοδοξιών τους. Μπορεί ο Ολυμπιακός να επαναλάβει φέτος εκείνο του το επίτευγμα;
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια της αγωνιστικής. Η παρουσία των κόουτς Μπαρτζώκα και Πασκουάλ στους πάγκους των δύο αντιπάλων κάνει το ματσάρισμα πολύ ελκυστικό. Πέραν των σπουδαίων δεξιοτήτων που κουβαλούν οι αθλητές των ομάδων, υπάρχουν και δύο δυνατά μυαλά στην τεχνική ηγεσία τους, τα οποία θα παίξουν τη δική τους παρτίδα σκάκι με αποκλειστικό στόχο τη νίκη.
Η Ζενίτ είναι μια ομάδα που έχει τις προδιαγραφές να πρωταγωνιστήσει φέτος στη διοργάνωση. Το ρόστερ της είναι πιο ποιοτικό σε σχέση με πέρυσι, διαθέτει μεγαλύτερο βάθος και πλέον την εμπειρία για να ανταγωνιστεί για το κάτι παραπάνω. Σίγουρα το βήμα αυτό δεν είναι εύκολο. Όμως η παρουσία του συνόλου του Τσάβι Πασκουάλ την περασμένη σεζόν και το performance του στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα έχει ανεβάσει τον πήχη στην Αγία Πετρούπολη.
Είναι προφανές επίσης ότι η Ζενίτ στερείται ισορροπίας από το ξεκίνημα της χρονιάς. Έχει διαστήματα εξαιρετικού μπάσκετ αλλά και μεγάλες «βουτιές» στην απόδοση της εντός του σαρανταλέπτου. Ξεκάθαρα, η απουσία του καλύτερου παίκτη της αλλά και του μοναδικού floor general που διαθέτει, έχει απενεργοποιήσει πολλές πτυχές του επιθετικού μηχανισμού της. Το ταλέντο στο ρόστερ της ομάδας είναι μεγάλο, σε όλες τις γραμμές. Όμως χωρίς τον Σαμπάζ Νάπιερ στο τιμόνι, πολύ δύσκολα αυτό θα κεφαλαιοποιηθεί.
Ο κόουτς Πασκουάλ προσπαθεί να βρει τη λύση δοκιμάζοντας διαφορετικά πρόσωπα και συνδυασμούς στη θέση «1». Ο Φράνκαμπ (έκανε πολύ καλό παιχνίδι απέναντι στην Αναντολού) είναι «score first» περιφερειακός χωρίς ανεπτυγμένες δημιουργικές αρετές για αυτό το επίπεδο, ο Πόνιτκα σουτάρει άσχημα και αυτό του κοστίζει σε όρους πνευματικής διαύγειας και ο Κουλάγκιν θέλει δουλειά στο κομμάτι της απόφασης. Η απουσία του «μάγου» Νάπιερ έχει επιδράσει αρνητικά στην παραγωγικότητα των ψηλών αλλά και συνολικά στους επιθετικούς δείκτες όλης της ομάδας. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ο Αμερικανός γκαρντ θα επιστρέψει σύντομα από τον τραυματισμό του.
Ο Ολυμπιακός έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση πέρυσι στην Αγία Πετρούπολη απέναντι σε μια φορμαρισμένη Ζενίτ. Ο κόουτς Μπαρτζώκας γνωρίζει ότι η version των γηπεδούχων που έχουμε δει μέχρι τώρα ίσως είναι λίγο πιο εύκολα αναγνώσιμη (χωρίς τον Νάπιερ) όμως αναμφίβολα παραμένει μια ομάδα που μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε εάν επιβάλλει τον ρυθμό της. Οι Ρώσοι σουτάρουν πολύ αποτελεσματικά πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (37%, Νο4 στη διοργάνωση), είναι Νο1 στην Ευρωλίγκα σε όρους rebounding (τα ψηλά σχήματα στη γραμμή ψηλών με τον Μίκι στο «4» και τα ικανά rebounding guard έχουν παίξει τον ρόλο τους) και έχουν ποιοτικό βάθος. Για παράδειγμα, στην Κωνσταντινούπολη την προηγούμενη εβδομάδα, τη διαφορά έκανε ο Κουζμίνσκας.
Το δίδυμο Λόιντ (είναι από τους παίχτες που έχουν ξεχωρίσει κάνοντας πολλές δουλειές που δεν αποτυπώνονται στη στατιστική) και Μπάρον (αυτός με το περισσότερο «δηλητήριο» εντός του ρόστερ) αλλά και το αντίστοιχο των Μίκι-Πόιθρες (νομίζω ότι σύντομα ο «Πόι» θα ανέβει, σταθεροποιώντας την απόδοση του σε υψηλό επίπεδο) είναι ικανά να κυριαρχήσουν, όντας υπεύθυνα για μερικά τρίλεπτα-τετράλεπτα εντυπωσιακού μπάσκετ από τη Ζενίτ μέχρι τώρα στη σεζόν.
Οι ερυθρόλευκοι οφείλουν σε πρώτη φάση να κυνηγήσουν τον Μπάρον γύρω από τα screens και να μείνουν μαζί με αυτόν και τον Λόιντ στην τελική εκτέλεση, σε καταστάσεις ένας με έναν. Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουν χαμηλά τα ποσοστά των δύο αυτών παιχτών, των οποίων η εκτελεστική δεινότητα δίνει φτερά στους Ρώσους.
Ανάλογο ειδικό βάρος εντοπίζεται και στην προσπάθεια αναχαίτισης των ένας εναντίον ενός καταστάσεων που επιδιώκουν οι γηπεδούχοι για τον Μίκι στην πλευρά (εξίσου επικίνδυνος σουτάροντας από θέση).
Ο έλεγχος των ριμπάουντ θα είναι καθοριστικός για την ελληνική ομάδα η οποία πρέπει να αφαιρέσει από τους Ρώσους το δικαίωμα σε δεύτερες επιθέσεις. Γκουντάιτις, Πόιθρες, Μίκι, Πόνιτκα και Ζούμπκοφ (πρώτος εντός της ομάδας με 2.0 επιθετικά αλλά και Νο1 στα τρίποντα με 47.1% μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα) κυνηγούν την ανανέωση της επίθεσης όντας πολύ ικανοί σε αυτόν τον τομέα.
Ιδιαίτερη σημασία για τον Ολυμπιακό θα έχει η αποτελεσματικότητα του στο «ζωγραφιστό», αναφορικά με το επιθετικό κομμάτι. Οι ερυθρόλευκοι πρέπει να χτυπήσουν τη Ζενίτ στην καρδιά της ρακέτας για να τη νικήσουν. Δεν υπάρχει το περιθώριο να εμφανιστούν «ερωτευμένοι» με το περιφερειακό σουτ τους γιατί θα γίνουν εύκολα αναγνώσιμοι από την άμυνα των γηπεδούχων. Η απόδοση των Φαλ-Μάρτιν-Ζαν Σαρλ αλλά και η ετοιμότητα των snipers του Μπαρτζώκα στην περιφέρεια (ώστε να κεφαλαιοποιηθεί κάθε βοήθεια της αντίπαλης άμυνας) θα παίξουν κομβικό ρόλο στη δημιουργία των ισορροπιών εντός των τεσσάρων γραμμών.
Σημειώστε ότι ένα βασικό μείον της Ζενίτ μέχρι τώρα εντοπίζεται στην –πρωτόγνωρη για ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ- ροπή της στο λάθος, παράγωγο της απουσίας πραγματικού «άσσου» από το παιχνίδι της. Καταλαβαίνετε ότι με τον Νάπιερ αυτή η ομάδα θα παίξει πολύ καλύτερα…
Εν κατακλείδι, η συνθήκη για τον Ολυμπιακό μοιάζει καλή στην Αγία Πετρούπολη. Οι ερυθρόλευκοι αντιμετωπίζουν μια ποιοτική ομάδα η οποία όμως έχει πληγεί από την απουσία ενός advanced playmaker στη θέση «1», με συνέπεια να δυσκολεύεται να πιάσει το μάξιμουμ των παραγωγικών της δυνατοτήτων. Η ελληνική ομάδα έχει τα εργαλεία για να αμυνθεί και να κάνει –εφόσον χρειαστεί- τις απαραίτητες προσαρμογές απέναντι στην επίθεση των γηπεδούχων.
Το performance των ψηλών του κόουτς Μπαρτζώκα αλλά και το ποσοστό συγκεκριμένων παιχτών στην περιφερειακή εκτέλεση (Βεζένκοφ, Λαρεντζάκης) συνθέτουν μια δυάδα παραγόντων που θα καθορίσουν την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού στο συγκεκριμένο, δύσκολο ματσάρισμα με το σύνολο του Τσάβι Πασκουάλ.
