Eνας τιμητικός Χρυσός Αλέξανδρος απονεμήθηκε την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου, στη μοντέζ Δέσπω Μαρουλάκου στην Αποθήκη Γ’ του Λιμανιού Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Κόψε κάτι: Το μοντάζ και τα μυστικά του». Η διοργάνωση τιμά μια σημαντική κινηματογραφική Τέχνη, η οποία όμως βρίσκεται συνήθως στο παρασκήνιο: το μοντάζ.
Η Δέσπω Μαρουλάκου δεν είναι μόνο μια από τις κορυφαίες μοντέζ στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και μια από τις πρώτες. Δουλεύει από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες, όπως ο Σταύρος Τορνές, ο Κώστας Φέρρης, ο Κώστας Σφήκας, ο Χριστόφορος Χριστοφής, ο Λευτέρης Ξανθόπουλος, η Μαρία Γαβαλά και ο Κώστας Αριστόπουλος.
Το 1993 κέρδισε το βραβείο Μοντάζ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με την ταινία «Έναστρος Θόλος». «Το μοντάζ είναι η τελευταία εργασία από τα στάδια της ταινίας, οπότε πληρώνει όλο τον χαμένο χρόνο από ό,τι έχει προηγηθεί» είπε ανάμεσα σε άλλα η Δ. Μαρουλάκου. «Είναι, όπως λέω, σαν το φουστάνι της νύφης, έχει συγκεκριμένη ώρα και μέρα. Αυτές οι δυσκολίες, όμως, σου αφήνουν χαρά και σε καταξιώνουν απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.»
Πάντα την Τετάρτη και στο πλαίσιο του ιδίου αφιερώματος η Αμερικανίδα μοντέζ και εικαστικός Κλερ Άθερτον παρέδωσε masterclass στην αίθουσα Παύλος Ζάννας εστιάζοντας κυρίως στην τριαντακονταετή συνεργασία της με την βελγίδα πρωτοπόρο του σινεμά, Σαντάλ Ακερμάν. «Ποτέ δεν γνωρίζω πού θα φτάσω, και δεν χρειάζεται να γνωρίζω» είπε η Αθερτον. «Κι αυτή είναι μια αλήθεια που βρίσκει εφαρμογή και έξω από τα όρια του κινηματογράφου, στην καθημερινή ζωή και στην αποδοχή πως οι μυστηριώδεις κινήσεις της ζωής κρύβουν την ανθρώπινη ουσία». Αμφισβητώντας την ίδια τη λέξη «masterclass», δήλωσε ότι δεν υπάρχουν αυθεντίες αλλά κι αν υπάρχουν, είναι σίγουρα όσοι συνεχώς αμφισβητούν τον εαυτό τους και είναι ανοιχτοί σε νέες ανακαλύψεις».
