Θέλοντας κανείς να αναλύσει τη στάση της Εκκλησίας σε όλη αυτή την περιπέτεια με την πανδημία, ειδικά τώρα που η κατάσταση δείχνει δραματική, δεν μπορεί παρά να σταθεί σε ορισμένα χαρακτηριστικά γεγονότα.
Κατ’ αρχάς η ξεκάθαρη και αντρίκεια στάση του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος με τσεκουράτο λόγο, κόντρα σε πολλά εκκλησιαστικά στερεότυπα, μίλησε με τη γλώσσα της αλήθειας.
Τι είπε; Ότι οι αντιεμβολιαστές ιερείς δεν έχουν θέση στην Εκκλησία, ότι δολοφονούν τους αδελφούς τους, ότι είναι αδελφοκτόνοι. Και συνέχισε: «Η Επιστήμη δεν είναι από το διάβολο, από το Θεό είναι» τόνισε για να καταλήξει: «Οι πανδημίες κατεστάλησαν με τον εμβολιασμό Αυτή τη στιγμή ζούμε την αποθέωση του δικαιωματικού, είπαμε να υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά όχι να γίνουν και είδωλα.
Τα είπε όλα ο άνθρωπος, τι άλλο να προσθέσεις.
Ένα άλλο γεγονός είναι ότι κάποιοι μητροπολίτες, όπως ο Λαρίσης για παράδειγμα, έστησαν εμβολιαστικές γραμμές έξω από τις εκκλησίες κι έπεισαν αρκετούς πολίτες να κάνουν το εμβόλιο.
Επίσης, ο μητροπολίτης Φθιώτιδας, Συμεών, μιλώντας στο Mega είπε κάτι που μου έκανε εντύπωση. Είπε ότι χάρη στη συστηματική δουλειά που έχει γίνει οι περισσότεροι ιερείς της δικής του μητρόπολης είναι εμβολιασμοί. Είπε ότι δεν είχε καν κρούσματα στα γηροκομεία που ο ίδιος επιβλέπει, ότι δεν είχε θανάτους, κι ότι τόσο οι ιερείς όσο και οι πιστοί τον ακούνε. Όπως πρέπει να ακούνε έναν καλό ποιμένα.
Από την άλλη βλέπουμε, ή μάλλον δεν βλέπουμε μητροπολίτες, γιατί κρύβονται. Είτε γιατί κατά βάθος είναι αντιεμβολιαστές, είτε γιατί δεν θέλουν να «σπάσουν αυγά», είτε γιατί πρόκειται για άβουλους ανθρώπους οι οποίοι άγονται και φέρονται από θρησκοληψίες και αντιεπιστημονικές απόψεις.
Βλέπουμε ολόκληρες μητροπόλεις να μην έχουν κάνει το παραμικρό για να φέρουν τους πιστούς στον εμβολιασμό. Βλέπουμε παπάδες να είναι ανεμβολίαστοι, να μην τηρούν κανένα μέτρο προστασίας, να χρησιμοποιούν ακόμη και αντιεπιστημονικό λόγο για να πείσουν ότι όλα αυτά είναι του… διαβόλου.
Και τέλος, βλέπουμε μητροπολίτες, ίσως δε και την επίσημη Εκκλησία, να προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες. Και με τους εμβολιασμούς και τα μέτρα κατά του κοροναϊού, αλλά και με όσους κρυφά ή φανερά ποδοπατούν κάθε επιστημονικό κανόνα.
Διότι πώς να χαρακτηρίσεις τη στάση που λέει: «Ναι, προτρέπω τους πιστούς να κάνουν το εμβόλιο» αλλά δεν κάνω τίποτε να τους πείσω;
Πώς να κρίνεις την Εκκλησία που επιτρέπει στους πιστούς να μπαίνουν με μάσκες στους ναούς και στη συνέχεια να φιλάνε τις εικόνες «γιατί εκεί δεν κολλάει κοροναϊός;»
Πώς να τους κρίνεις όταν επιμένουν ότι η θεία μετάληψη με το ίδιο κουταλάκι είναι… ακίνδυνη; Πώς να τους κρίνεις όταν επιμένουν σε συνωστισμένες εκκλησίες και σε λιτανείες με τη δικαιολογία «ε, αφού το κάνουν κι άλλοι γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς;»
Ο ρόλος της Εκκλησίας στην υπόθεση της πανδημίας θα μπορούσε να είναι σπουδαίος.
Θα μπορούσαν οι μητροπολίτες και οι ιερείς να επιτελέσουν το ιερό καθήκον που έχουν απέναντι στους πιστούς τους. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την προστασία της ζωής τους.
Γιατί όταν χάνονται 50 κι 60 Χριστιανοί κάθε μέρα ποιος πτωχαίνει πέραν της ίδιας της πατρίδας μας; Δεν πτωχαίνει και η ίδια η Εκκλησία;
Διότι, για όσους πιστεύουν στο Θεό, Εκκλησία σημαίνει γεμάτοι ναοί, αλλά γεμάτοι με ζωντανούς ανθρώπους. Όχι γεμάτοι σε κηδείες πιστών που πέθαναν από κοροναϊό.
Τι θα μπορούσε να κάνει η Εκκλησία και πολλοί μητροπολίτες, αντί να πατάνε σε δύο βάρκες και να προσεύχονται στο Θεό για να γλιτώσουν από τον φονικό ιό;
Θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τους ιερείς να εμβολιαστούν, αφού η Πολιτεία είναι άτολμη να το πράξει.
Θα μπορούσαν να μετατρέψουν τις αυλές των ναών σε εμβολιαστικά κέντρα και να πείσουν τους πολίτες να εμβολιαστούν.
Θα μπορούσαν ακόμη και να απαγορεύσουν σε ανεμβολίαστους να πατάνε το πόδι τους στους χώρους θρησκευτικής λατρείας. Δεν αδειάζει το… παγκάρι από λεφτά. Οι ναοί θα αδειάσουν από πιστούς όταν πεθαίνει ο ένας μετά τον άλλο.
Θα μπορούσε η Εκκλησία μόνη της να κάνει μεγάλη εκστρατεία, καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού ή της τήρησης των μέτρων. Με ξεκάθαρες κουβέντες, όχι με μισόλογα και ναι μεν αλλά, μη τυχόν και θίξουμε κανέναν χριστιανοταλιμπάν.
Θα μπορούσε τέλος να στήσει η ίδια ακόμη και εμβολιασμό πόρτα – πόρτα για τους ηλικιωμένους, σε συνεργασία με τον ΕΟΔΥ.
Θα μπορούσε πολλά η Εκκλησία αν δεν ήταν κολλημένη σε δογματισμούς. Αν δεν ήταν για άλλη μια φορά στη λογική των «δημοσίων σχέσεων», αν είχε μια βάρκα κι όχι δύο. Αν δεν λειτουργούσε με όρους πολιτικούς, πράγμα που σημαίνει διπλωματία, «θολές» κουβέντες, πολιτικάντικη τακτική.
Θα μπορούσε να περιορίσει τους χριστιανοταλιμπάν που κάνουν κακό στην ίδια. Που κάνουν κακό στην τιτάνια προσπάθεια για να σωθούν ζωές εν μέσω της πανδημίας.
Ποτέ δεν είναι αργά. Αρκεί η Εκκλησία να καταλάβει ότι ο ρόλος της είναι σπουδαίος στα δύσκολα, κι όχι στα εύκολα.
Ότι δεν χρειάζονται αυτή την κρίσιμη στιγμή ιεράρχες κρυπτόμενοι. Κι ότι τέλος πάντων, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, που λέει κι ο λαός.
Τον παπά, τον μητροπολίτη, τον ποιμένα, τον καθοδηγητή τον κάνει ο λόγος και η πράξη που «αποθεώνει» τη ζωή. Και που δεν οδηγεί στο θάνατο.
