«Είναι ένα ξεχωριστό ταξίδι» έλεγε χαμογελώντας, σκεπασμένος με την αμερικανική σημαία έπειτα από το 87-82 του τελικού μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του περασμένου καλοκαιριού. Στις 7 Αυγούστου 2021, στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας, με έναν χρόνο καθυστέρηση λόγω της πανδημίας, ο Κέβιν Ντουράντ είχε μόλις κερδίσει το τρίτο του συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο, όντας και πάλι ο κορυφαίος παίκτης με 29 πόντους – ακριβώς όπως και στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στο Λονδίνο, μόνο που εκεί είχε σημειώσει από 30.

Δικαιωματικά πλέον «Κάπτεν Αμέρικα», κατά το «New York Magazine», ο ύψους 2,08 μ. σμολ φόργουορντ των Μπρούκλιν Νετς μπορούσε να απολαύσει τη δόξα της απονομής και να ετοιμαστεί πνευματικά για ένα άλλο ταξίδι – όχι αυτό της επιστροφής στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά εκείνο της 13ης σεζόν του στο NBA. Ας μη γελιόμαστε, στο επίπεδο του Ντουράντ, δις πρωταθλητή με τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, δύο φορές MVP των τελικών, μία φορά MVP της κανονικής διάρκειας, τέσσερις φορές πρώτου σκόρερ, με 11 παρουσίες σε All-Star Game, οι διακοπές δεν είναι παρά το κενό διάστημα μεταξύ δύο εποχών αδρεναλίνης. Στο παρκέ, όλοι οι κορυφαίοι, ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Στέφεν Κάρι, δεν αγωνίζονται απλώς και μόνο για τη νίκη, κυνηγούν κάτι υπερβατικό. Για άλλους λευκή φάλαινα σαν τον Μόμπι Ντικ, για τον Κέβιν Ντουράντ ιερό δισκοπότηρο, ο τίτλος του ΝΒΑ είναι μια προσωπική αναζήτηση
– και μια δικαίωση.

Από τη μία ακτή στην άλλη

Γεννημένος στην Ουάσιγκτον D.C., γιος του Γουέιν Πρατ και της Γουάντα Ντουράντ, ο KD μεγάλωσε ως μέλος μονογονεϊκής οικογένειας, με πλήθος όμως θείων και εξαδέλφων που ζούσαν πρακτικά ο ένας δίπλα στον άλλον. Λεπτός, ευέλικτος, με εντυπωσιακή πλαστικότητα κινήσεων για το ύψος του, έπαιξε σε μικρότερο κολέγιο (Τέξας) παρά την πολιορκία των διάσημων Ντιουκ, Κεντάκι και Λούιβιλ γιατί ήθελε να ανοίξει τον δικό του δρόμο προς την κορυφή. Επελέγη στο ντραφτ του 2007 από τους Σιάτλ Σουπερσόνικς, τους ακολούθησε την επόμενη χρονιά στη μετακόμισή τους όταν έγιναν οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, και πολύ γρήγορα, μαζί με τους Ράσελ Γουέστμπρουκ και Τζέιμς Χάρντεν θα οδηγούσαν την ομάδα στο κατώφλι των τελικών. Ομως, όταν το πέτυχαν, το 2012, βρήκαν μπροστά τους τον τοίχο του Λεμπρόν Τζέιμς και των Μαϊάμι Χιτ, τα οικονομικά έστειλαν τον Χάρντεν στους Χιούστον Ρόκετς και ο ενάρετος κύκλος έκλεισε πρόωρα. Οχι μόνο ο Κέβιν δεν διαδέχθηκε τον Τζέιμς, αλλά ολόκληρο το ΝΒΑ άλλαξε εν ριπή οφθαλμού με το μπάσκετ των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, τον απαράμιλλο ρυθμό και την καταιγιστική ροή τριπόντων των Στεφ Κάρι και Κλέι Τόμπσον. Βασιλιάς χωρίς στέμμα για εννέα χρόνια, ο Ντουράντ πήγε κι αυτός μαζί τους το 2016 δημιουργώντας την πιο κυρίαρχη ομάδα εδώ και δεκαετίες, κερδίζοντας δύο τίτλους και χάνοντας έναν το 2019 εξαιτίας της ρήξης αχιλλείου τένοντα που υπέστη στον πέμπτο τελικό με τους Τορόντο Ράπτορς. Στα 31 του, εκείνο το καλοκαίρι, αποφάσισε να ξεκινήσει από το μηδέν: από κοινού με τον φίλο του Κάιρι Ερβινγκ, πρωταθλητή το 2016 με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, μετακόμισαν στο Μπρούκλιν καθιστώντας αυτομάτως τους Νετς μείζονα δύναμη (και σύμβολο της νεόκοπης ισχύος των αστέρων σε βάρος των διοικήσεων). Ο τραυματισμός του Ντουράντ τον άφησε έξω από τη χρονιά της COVID-19 και της «φούσκας του Ορλάντο» το 2019-2020, αμέσως όμως μόλις μετά την επιστροφή του πέρυσι ήρθε να τους βρει ο απαυδισμένος με τους Ρόκετς Τζέιμς Χάρντεν. Μαζί, οι τρεις πρίγκιπες του ΝΒΑ συγκρότησαν μια θυελλώδη επίθεση με μέσο όρο 118 πόντους, οι τραυματισμοί σε καθοριστικές στιγμές, όμως, τους έβγαλαν εκτός πορείας και οι Μιλγουόκι Μπακς τούς ξεπέρασαν καθ’ οδόν προς το πρωτάθλημα παρά τους 48 πόντους του Ντουράντ στο έβδομο παιχνίδι των τελικών της Ανατολής.

Οι πρίγκιπες του ΝΒΑ έχουν βέβαια μια παράδοση μεταμόρφωσης σε βατράχους – και δεν μιλάμε εδώ για τις αθλητικές τους επιδόσεις. Ο Μάικλ Τζόρνταν υπήρξε παίκτης-πρότυπο έως το 1993, όταν αποκαλύφθηκε η εμμονή του με τη χαρτοπαιξία που προσέλκυσε κύματα καχυποψίας για την προσωπική του ζωή. Ο Κόμπι Μπράιαντ εντάχθηκε στους Λέικερς κατευθείαν από το Λύκειο και παρά την απροσμέτρητη ανταγωνιστικότητά του θεωρήθηκε το παροιμιώδες καλό παιδί ως την υπόθεση της κατηγορίας για βιασμό μιας 19χρονης ξενοδοχοϋπαλλήλου το 2003. Ο Λεμπρόν Τζέιμς από ίνδαλμα ολόκληρης της χώρας όσο αγωνιζόταν στο Κλίβελαντ στα νεανικά του χρόνια μετατράπηκε σε persona non grata για την πόλη και ξεδιάντροπο εραστή της δημοσιότητας για όλους τους υπόλοιπους, όταν ανακοίνωσε σε ειδική τηλεοπτική εκπομπή ότι θα μεταπηδούσε στο Μαϊάμι το 2010 προκειμένου να εξασφαλίσει το πρωτάθλημα που του ξέφευγε ως τότε. Το ίδιο μοτίβο ακολούθησε και ο Κέβιν Ντουράντ. Από το 2008 δεχόταν τους επαίνους όλων για την απλότητα, τoν σεβασμό του στους άλλους, την αφοσίωσή του στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, μια μικρή αγορά στην οποία παρέμενε πιστός: ήταν ο αντι-Λεμπρόν, ο ανιδιοτελής ηγέτης, ο σημαιοφόρος των πατροπαράδοτων αξιών στην εποχή των μισθοφόρων. Κατά συνέπεια, το 2016 είδε τον εαυτό του να γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος για τη συμφωνία του με τον οδοστρωτήρα των Γουόριορς. Ωστόσο, η δημόσια εικόνα του επλήγη περισσότερο από καβγάδες με συμπαίκτες (όπως η θεαματική ανταλλαγή ύβρεων επί ένα λεπτό με τον ευέξαπτο Ντρέιμοντ Γκριν στον πάγκο της ομάδας κατά τη διάρκεια ενός αγώνα το 2018) και την ανακάλυψη το 2017 ψευδώνυμων λογαριασμών του στο Twitter και στο Instagram από όπου τρόλαρε όσους τολμούσαν να τον επικρίνουν. Εμμέσως θα παραδεχόταν και ο ίδιος τη μεταστροφή το 2018 λέγοντας στον δημοσιογράφο Κρις Μπρούσαρντ: «Ο τύπος που βλέπετε τώρα είναι ο αληθινός εαυτός μου. Ο τύπος της Οκλαχόμα ήταν ο υποκριτής, τότε προσπαθούσα να είμαι ευχάριστος σε όλους».

Διαλογισμός, δάκρυα και καλάθια

Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του που προέρχονται από φτωχές πόλεις ή από τη ζούγκλα της εγκληματικότητας που επικρατεί στις inner cities των αμερικανικών μητροπόλεων, ο Ντουράντ δεν βλέπει τη ζωή του μπάσκετ μόνο ως δίοδο προς τις βασιλικές απολαύσεις του χρήματος. Ναι, κερδίζει περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, τα 44 από τα οποία προέρχονται από συμβόλαια και διαφημίσεις, έχει επενδύσει σε 70 τεχνολογικές εταιρείες και αμοιβαία κεφάλαια, είναι μέτοχος της ποδοσφαιρικής ομάδας Φιλαντέλφια Γιούνιον. Πολύπλοκος ως χαρακτήρας, έχει αναρωτηθεί σε συνεντεύξεις του για τη μοναξιά, τη μικρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης σε σχέση με το Σύμπαν, την προσωπική του αίσθηση ότι δεν έζησε ποτέ στο σταθερό περιβάλλον που αποζητούσε. Ελάχιστοι στον ανθρωποφαγικό κόσμο των αμερικανικών σπορ θα παραδέχονταν συναισθηματική αδυναμία εξαιτίας του υπαρξιακού φόβου να χαρακτηριστούν «soft» από αδηφάγα μέσα ενημέρωσης και αντιπάλους που αριστεύουν στο trashtalking. Ο Ντουράντ, όμως, έχει μιλήσει δημόσια για την καθαρτική δύναμη του κλάματος. Τον Ιούνιο του 2021, πάλι, έλεγε σε μια μεγάλη συνέντευξή του στον Σαμ Αντερσον του «New York Times Magazine» ότι προσεγγίζει καθημερινές περιστάσεις ως διαλογισμό: το να σουτάρει ελεύθερες βολές για προπόνηση, να συζητεί με το σωστό πρόσωπο, να οδηγεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης ακούγοντας μουσική και παρατηρώντας τους ανθρώπους έξω από το παράθυρο ισοδυναμούν για τον ίδιο με μορφές διαλογισμού. Εχει μια απάντηση ακόμη και για τις αψιμαχίες του στο Twitter. Οι άνθρωποι που τον λατρεύουν, τον κατηγορούν ή τον βρίζουν online τον θεωρούν ως αφηρημένη οντότητα στην οποία προβάλλουν τις δικές τους ελπίδες ή εμμονές. Απαντώντας τους επιδιώκει να δείξει ότι είναι και ο ίδιος ένα ανθρώπινο ον, με αμφιβολίες, πάθη, επιθυμίες.

Τα ανθρώπινα όντα του αμερικανικού μπάσκετ προβάλλουν κι εκείνα στο άθλημα τα δικά τους συναισθήματα. Ο πολυνίκης προπονητής των Σικάγο Μπουλς και των Λος Αντζελες Λέικερς Φιλ Τζάκσον, όπως φαίνεται από τα βιβλία του, το βλέπει ως μεταφορά της ανθρώπινης ζωής. Για τον Κόμπι Μπράιαντ, κήρυκα της «mamba mentality», οι γραμμές του γηπέδου ήταν το απόλυτο μέτρο της προσωπικότητας του καθενός – και μετρούσε μόνο όποιος κοιτούσε όλους τους άλλους από την κορυφή. Ο Κέβιν Ντουράντ προσεγγίζει το παιχνίδι με μια ιδιότυπη πνευματικότητα. Από την εποχή που για πρώτη φορά βρέθηκε σε ένα κλειστό γυμναστήριο, σε ηλικία επτά ετών, ένιωσε, σύμφωνα με τον Αντερσον, «σαν να άνοιγαν οι πύλες του παραδείσου, άγιο φως να έλουζε τα πάντα, άγγελοι να τραγουδούν». Ο μικρός Κέβιν αρνιόταν να φύγει όταν το γυμναστήριο έκλεινε για δύο ώρες αργά το απόγευμα, κοιμόταν σε ένα χαλάκι πίσω από ένα παραπέτασμα ώσπου να μπορέσει να παίξει και πάλι προτού επιστρέψει στο σπίτι του. Ακόμη και σήμερα, στη διάρκεια ενός αγώνα, «ο κόσμος μοιάζει πιο φωτεινός», λέει. «Ο Θεός έχει το χέρι του πάνω από κάθε γήπεδο μπάσκετ στον κόσμο».

Επομένως, οι διαφωνίες, οι τσακωμοί, οι ύβρεις είναι άραγε αποτέλεσμα της ατέλειας του ίδιου ή προκύπτουν επειδή οι άλλοι δεν βλέπουν το άθλημα υπό αυτό το φως; Εδώ ο Ντουράντ δεν έχει απάντηση. Αλλά η υπομονή του θα δοκιμαστεί και εφέτος. Ηδη η σεζόν στην οποία οι Μπρούκλιν Νετς μπήκαν την περασμένη εβδομάδα στην κορυφή της κατάταξης των ESPN και ΝΒΑ.com και στοιχηματικό φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος (24,1% πιθανότητες, έναντι 16,3% των Λέικερς και 8,19% των κατόχων του τίτλου Μιλγουόκι Μπακς) ξεκίνησε μετ’ εμποδίων. Ο Κάιρι Ερβινγκ, ευμετάβολος, εσωστρεφής, διαβόητος για την παλαιότερη δήλωσή του ότι η Γη είναι επίπεδη, αρνείται να εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα η ομάδα να τον έχει αποκλείσει από τις δραστηριότητές της, μια και η Πολιτεία της Νέας Υόρκης δεν επιτρέπει τη συμμετοχή μη εμβολιασμένων σε αγώνες. «Και να θυμώσω, τι θα πετύχω; Δεν θα του αλλάξω γνώμη» σχολίασε ο Ντουράντ όταν ερωτήθηκε σχετικά από δημοσιογράφους. Την περασμένη Κυριακή, ενώ δεκάδες αντιεμβολιαστές διαδήλωναν έξω από το Μπάρκλεϊς Σέντερ του Μπρούκλιν υπέρ του Ερβινγκ, μέσα ο KD, ανεπηρέαστος, σκόραρε 38 πόντους αλλά δεν μπόρεσε να εμποδίσει την ήττα από τους Σάρλοτ Χόρνετς με 111-95 – τη δεύτερη σε τρεις αγώνες. Για να κάνει κάποιος αντικειμενικές προβλέψεις είναι πολύ νωρίς: ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παίζει με το πάθος του πρωταθλητή, ο Λεμπρόν Τζέιμς είναι ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Κρις Πολ και οι περυσινοί φιναλίστ Φοίνιξ Σανς καραδοκούν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Κέβιν Ντουράντ θα διεκδικήσει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο αυτό που θεωρεί ότι του αναλογεί. Επαγγελματίας ανυπέρβλητος, αλλά και ζωντανή ενσάρκωση του διάσημου βιβλίου του Ρικ Τελάντερ για τις μπασκετικές αλάνες της Νέας Υόρκης: «Heaven Ιs Α Playground», ο παράδεισος είναι ένα γήπεδο.