Το κλαδί της παπαρούνας λυγίζει ξαφνικά. Πτωχή, μικρή μου παπαρούνα. Προσπαθούσε σε όλη τη διάρκεια του dinner στο Bentley’s Oyster Bar να παραμείνει όρθια, υπερήφανη. Η ώρα όμως πέρασε και αναγκάστηκε να λυγίσει «χάνοντας» κάποια από τα πέταλά της. Ακριβώς όπως η πάμπτωχη πλην τιμία Σταχτοπούτα.
Οι σημερινές Σταχτοπούτες δεν φορούν πλέον κρυστάλλινα γοβάκια και δεν πλάθουν όνειρα σε χρυσοποίκιλτες άμαξες που μεταμορφώνονται σε νεροκολοκύθες. Τα κορίτσια τού σήμερα, παντρεμένα με πλούσιους επιχειρηματίες, «ανοίγουν» με επιδεξιότητα τα όστρακα, πίνουν συλλεκτικές σαμπάνιες, ψωνίζουν real diamonds και σπάνια emeralds.
Επιλέγουν το κλασικό εστιατόριο του The Dorchester by Alain Ducasse, το super Core by Clare Smyth, το resto του εκκεντρικού τούρκου chef Νουσρέτ Γκιουσέ (τρελά και αδικαιολόγητα ακριβό) ή το ελληνικό MILOS που ανοίγει ξανά στην Αθήνα σε διαφορετικό πόστο. (Από το υπόγειο του Athens Hilton στην πλατεία Κολοκοτρώνη.)
