Το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης ανήκει στο παρελθόν αλλά δεν πρέπει να ξεχαστεί από κανέναν στον Παναθηναϊκό. Ούτε από τον προπονητή του, που έκανε αρκετά λάθη τόσο στην αρχική ενδεκάδα όσο και στη διαχείριση του παιχνιδιού, ούτε φυσικά από τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι εξακολουθούν να παρουσιάζουν εικόνα doctor Jekyll και mr Hyde από τις εντός στις εκτός έδρας αναμετρήσεις.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πρέπει να δει διαφορετικά κάποια ζητήματα, όπως για παράδειγμα το ότι ο Παλάσιος δεν είναι σέντερ φορ. Ο Αργεντινός έχει ταχύτητα, θέλει χώρο για να αποδώσει καλύτερα, αλλά δεν αποτελεί σημείο αναφοράς στην επίθεση μιας ομάδας. Και σίγουρα δεν μπορεί να τα βάλει με δυνατούς και υψηλόσωμους κεντρικούς αμυντικούς, να τους νικήσει στον αέρα ή βάζοντας το κορμί του.

Είδαμε τον Ιωαννίδη να είναι περισσότερο δραστήριος όταν αγωνίστηκε στο δεύτερο μέρος, όχι γιατί είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον Παλάσιος, αλλά γιατί είναι σέντερ φορ. Ξέρει τη θέση. Ο Παλάσιος δεν την ξέρει.

Η επιμονή του Γιοβάνοβιτς και στο ίδιο κεντρικό αμυντικό δίδυμο έφερε προβλήματα στην άμυνα, με τον Παναθηναϊκό να δέχεται δύο γκολ από λάθη της άμυνας. Ένα προσωπικό, του Πούγγουρα στη φάση του πέναλτι, και ένα ομαδικό: η μπάλα κάνει… παρέλαση στην περιοχή στο 2-1 και δεν υπάρχει παίκτης να τη σταματήσει έως ότου φτάσει στον Σόνι που ανενόχλητος σκόραρε. Ίσως αυτό να πλήρωσε και ο Χουάνκαρ που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, το γεγονός πως είναι –και– χώρος ευθύνης του εκείνος όπου μπαίνει το γκολ. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, ούτε την αλλαγή του Ισπανού κατάλαβα.

Αν ένας μπακ έχει δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα έως τώρα στις κλειστές άμυνες, αυτός είναι ο Ισπανός. Βγαίνει από το γήπεδο για να παίξει ο Σάντσες αριστερά και ο Κώτσιρας δεξιά και ο Παναθηναϊκός δεν είχε λύσεις από τα άκρα του σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Δεν τις βρήκε ούτε όταν μπήκε ο Χατζηθεοδωρίδης.

Οφείλει ο Παναθηναϊκός να τα δει αυτά τα λάθη του και να τα διορθώσει, οφείλουν οι παίκτες να βγάλουν πια από πάνω τους την ηττοπάθεια των εκτός έδρας αγώνων, που κουβαλούν από πέρσι τον Φλεβάρη. Και να κάνουν αύριο μια νίκη σε μια έδρα στην οποία έφεραν το τελευταίο τους «διπλό». Στο Περιστέρι.

Το αυριανό παιχνίδι με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο είναι «τελικός» για χίλιους διαφορετικούς λόγους. Κυρίως γιατί αν δεν έρθει η πρόκριση, ο Παναθηναϊκός θα μπει στην πρώτη του κρίση. Και επιπλέον γιατί θα χαθεί ένας πολύ σημαντικός στόχος, ένας στόχος που είναι εφικτό να τον φτάσει μέχρι το τέλος η ομάδα του Γιοβάνοβιτς.

Ο Ατρόμητος είναι περισσότερο επικίνδυνος τώρα απ’ ό,τι θα ήταν αν προερχόταν από καλά αποτελέσματα και καλή εκκίνηση μέσα στη σεζόν. Μόλις το περασμένο Σάββατο οι οπαδοί του μπήκαν στο γήπεδο και ζητούσαν εξηγήσεις από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας, που δεν έχουν νίκη έως τώρα.

Η μία όψη του νομίσματος λέει πως ο Παναθηναϊκός πάει να αντιμετωπίσει μια ομάδα καταρρακωμένη ψυχολογικά, που μπορεί να την… αποτελειώσει. Η άλλη λέει πως αυτές οι ομάδες είναι πάντα οι πιο επικίνδυνες, αφού ψάχνουν απεγνωσμένα μια μεγάλη επιτυχία να τις ξεκολλήσει. Με το δεύτερο σκεπτικό οφείλει να πάει στο Περιστέρι ο Παναθηναϊκός, για να μην μπει σε μπελάδες. Προετοιμασμένος για ένα παιχνίδι που θα είναι «αίμα και άμμος».