Φως στην πιο σκοτεινή ίσως περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας επιχειρεί να ρίξει ο γνωστός για τις σε βάθος ιστορικές του έρευνες συνάδελφος Αλέξης Παπαχελάς με το τελευταίο του βιβλίο, που φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ενα σκοτεινό δωμάτιο» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για όλη την περίοδο που προηγήθηκε και ακολούθησε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, με συγκλονιστικές νέες αποκαλύψεις από αφηγήσεις εμπλεκομένων προσώπων, μαγνητοφωνήσεις κρίσιμων συνεδριάσεων και εγγράφων-φωτιά. Ειδικότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει φυσικά η στάση του περιβόητου ταξίαρχου Ιωαννίδη και οι επαφές του με τους Αμερικανούς, καθώς ο ίδιος πάντα υποστήριζε ότι είχε την έγκριση της CIA για την ανατροπή του Μακαρίου. Πήρε όμως το μυστικό στον τάφο του, καθώς ποτέ δεν αποκάλυψε δημοσίως με ποιους είχε έλθει σε επαφή.
Η εξιστόρηση των γεγονότων της εποχής αποκαλύπτει την πλήρη ακρισία και ανικανότητα χειρισμών των χουντικών και το γενικότερο επικίνδυνο χάος που επικράτησε τις πιο κρίσιμες στιγμές, καθώς και τις αμερικανικές επεμβάσεις υπό τη καθοδήγηση του Κίσινγκερ, ο οποίος σε μια στιγμή δεν διστάζει να δηλώσει ότι «δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου»! Ειδικότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως η θλιβερή διαπίστωση του Παπαχελά ότι μετά 47 χρόνια τα προβλήματα παραμένουν τα ίδια: Μη λύση του Κυπριακού, τα πετρέλαια στο Αιγαίο, η υφαλοκρηπίδα, η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, η κυριαρχία των νησιών, οι τουρκικές παραβιάσεις, ο ανταγωνισμός Αμερικανών και Γάλλων και το παιχνίδι των εξοπλισμών. Για να προσθέσω εγώ ότι όχι μόνο παραμένουν τα ίδια, αλλά έχουν γίνει ακόμη χειρότερα, καθώς τώρα η αντιδικία έχει επεκταθεί και στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Μια θάλασσα όπου η αντιδικία, όπως συνέβη και με το Αιγαίο το 1974, ξεκινά από την ανάγκη διαμοιρασμού των κοιτασμάτων πετρελαίου, στον οποίο πέραν της Τουρκίας εμπλέκονται και οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Μια αντιδικία που μπορεί να αποδειχθεί χωρίς νόημα, καθώς σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες φαίνεται ότι τα κοιτάσματα της περιοχής δεν είναι εμπορικώς εκμεταλλεύσιμα. Ενώ το Κυπριακό έχει λάβει μια νέα απαράδεκτη διάσταση με την τουρκική πρόταση για τη δημιουργία δύο κρατών, που φυσικά σημαίνει διχοτόμηση και προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου στην Τουρκία, τη στιγμή που ένα ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος δεν έχει τη δυνατότητα αυτόνομης διεθνούς παρουσίας. Γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά όχι με τη θεωρία Κίσινγκερ ότι οι Τούρκοι δικαιούνται το ένα τρίτο της Κύπρου. Μόνο που αυτοί κατέλαβαν το 1974 κάτι παραπάνω!
