Αν στο ξεκίνημα της Ευρωλίγκας κάναμε μια υπόθεση εργασίας, ότι ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, με κακούς τους Βεζένκοφ, Σλούκα, ελαχίστως επιδραστικούς τους ΜακΚίσικ, Πρίντεζη, «αόρατους» τους Λαρεντζάκη και Μάρτιν, ίσως να συμφωνούσαμε ότι η διαφορά θα άγγιζε τους 20 πόντους. Κι όμως, οι Ερυθρόλευκοι έμειναν σε… αξιοπρεπή απόσταση.
Στον αντίποδα υπήρχε ο εκπληκτικός Ντόρσεϊ (ματς καριέρας) κι ο «αδικημένος» μέχρι το σημείο που μπήκε Ζαν-Σαρλ. Είχαν κι οι Ρώσοι απουσίες, αλλά κι έναν Κλάιμπερν από το ΝΒΑ. Αν, όμως, θελήσουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα, ο Ολυμπιακός έχασε το στοιχείο που τον κάνει κυρίαρχο φέτος. Δεν έπαιξε άμυνα.
Ανεξαρτήτως αντιπάλου, ο Ολυμπιακός πρέπει να ξεκινά από το πίσω μέρος του γηπέδου. Το… ρολόι είναι παιδικό παιχνίδι. Η ΤΣΣΚΑ δεν νικιέται από το τρίποντο. Δεν νικιέται από… μεγάλες εμφανίσεις. Κάθε αγώνας με ομάδα αυτού του βεληνεκούς είναι… παιχνίδι φθοράς. Είναι μάχη για κάθε μπάλα. Είναι πόλεμος για κάθε ριμπάουντ.
Οι Ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν «καυτοί» κι έχασαν τον προσανατολισμό τους. Έφτανε μια κακή περίοδος για να γυρίσει τούμπα το ματς. Κι από τη στιγμή που η «αρκούδα» ένιωσε ότι βρίσκεται σε γνώριμο περιβάλλον, δύσκολα θα την έφερναν βόλτα.
Κάθε αναμέτρηση είναι μια βιωματική εμπειρία. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα πρέπει να καταλάβουν ότι θα κερδίσουν κάθε μέτρο με αίμα και πόνο. Θα φτάσουν όπου φτάσουν χάρη στην άμυνά τους. Χάρη στο πάθος τους. Όχι επειδή μπήκαν τα τρίποντα ή βγήκε το σύστημα. Χρήσιμα κι αυτά, αλλά προέχει η άμυνα. Κόντρα στην ΤΣΣΚΑ η άμυνα ήταν κάτω του μετρίου. Αυτό πλήρωσαν και γι’ αυτό γυρίζουν ηττημένοι.
Όχι πως δεν έδειξαν πράγματα. Όχι πως δεν έδειξαν ότι είναι υπολογίσιμη δύναμη. Μπορούσαν κάτι παραπάνω και δεν το πήραν. Δεν έχασαν τίποτα, αλίμονο, αλλά δεν αποκόμισαν σπουδαία οφέλη. Άρα, επιστροφή στα βασικά, άμυνα, ριμπάουντ, το μυαλό πάνω στο παρκέ, στοχοπροσήλωση για να κερδίζει. Να φτάνει στην πηγή και να μην φεύγει διψασμένος.
Αντί επιλόγου: είναι άδικο να μην αλλάξουν τα ονόματα στη… μαρκίζα. Είναι πολύ χαμηλά αυτό του Ζαν-Σαρλ και πολύ ψηλά αυτό του Μάρτιν, βάσει της προσφοράς τους. Πρέπει να αλλάξει κι ο χρόνος συμμετοχής τους και το ποιος αποτελεί πρώτη εναλλακτική στο «5». Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά παλεύει ο δόλιος. Πρέπει να ανταμειφθεί…
