Με ένα 2CV και πολλά όνειρα, η Λευκαδίτισσα Πάττυ Καλού μας παρουσιάζει το τρίτο κατά σειρά τραγούδι της «2CV, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ! (ΙΟΥΣΤΙΝΗ)». Έχοντας ήδη στις αποσκευές της το «Λευκάδα Μάγισσα» και το «Μπαράκι Καλοκαιρινό» επιβεβαιώνει ότι οι μεγάλες αγάπες δεν σβήνουν ποτέ!
Το νέο της σινγκλ σε στίχους του δημοσιογράφου – συγγραφέα Ηλία Γεωργάκη και μουσική της ερμηνεύτριας περιλαμβάνεται στο album «Ντυμένο Όνειρο στο Μπλε», την πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά που κυκλοφορεί ήδη από τη FRIDA RECORDS. Η κινηματογράφηση του video clip έγινε στη Λευκάδα.
Aπόφοιτη του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών με δύο αρχιτεκτονικές διακρίσεις, μεταπτυχιακές σπουδές στο Παν. Αιγαίου και Πτυχίο Πιάνου, Αρμονίας, Αντίστιξης & Ενοργάνωσης – Διεύθυνσης Μπάντας αλλά και μαθήματα ακορντεόν, φαίνεται ότι μπορεί να τα κάνει όλα. Διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο στη Λευκάδα ενώ παράλληλα τραγουδά, παίζει πιάνο και συμμετέχει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Έχει διδάξει Πιάνο στο Μουσικό Σχολείο της Λευκάδας και Εικαστικά στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, Μέλλον, στη Γλυφάδα. Έχει εργαστεί στο Δήμο αλλά και την Περιφέρεια Λευκάδας. Το 2016, το τραγούδι «Καντάδα» σε στίχους του ποιητή Ιωάννη Ανυφαντή που μελοποίησε η ίδια σε συνεργασία με τον Στάθη Τσίκρικο, διακρίθηκε σε διαγωνισμό Παραδοσιακής Μουσικής. Στον ίδιο διαγωνισμό διακρίθηκε και η διασκευή του παραδοσιακού τραγουδιού «Τι σε μέλλει» της λευκαδίτικης μπάντας Quartetto Branello στην οποία συμμετείχε ως τραγουδίστρια και πιανίστα.
Από το 2017 είναι μέλος του θεατρικού εργαστηρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δ. Λευκάδας, με σκηνοθέτη τη Λουκία Κατωπόδη. Το 2019 έγραψε μουσική για τη θεατρική Παράσταση της Κοντυλένιας του νησιού, που παρουσιάστηκε στον Καναδά, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιουστίνης Φραγκούλη. Τα τραγούδια περιλαμβάνονται στον δίσκο.
Δεν τα έχει καταφέρει άσχημα ως σήμερα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει φθάσει και στο τέλος της διαδρομής της, όπως αναφέρει στην παρακάτω συνέντευξή της (tovima.gr)
«Ντυμένο Όνειρο στο Μπλε». Εχουμε λοιπόν το πρώτο σας ολοκληρωμένο άλμπουμ ;
«Ακριβώς! H πρώτη μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ντυμένο Όνειρο στο Μπλε» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη FRIDA Records και περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια σε στίχους των Ηλία Γεωργάκη, Νόνης Σταματέλου, Ιουστίνης Φραγκούλη και μουσική δική μου. Μέσα από αυτόν τον δίσκο μοιράζομαι με τον κόσμο τις αναζητήσεις μου, τους πειραματισμούς, τις ανησυχίες και φυσικά την καλλιτεχνική μου υπόσταση. Μέσα από τα τραγούδια αυτά προτείνονται νέοι μουσικοί συγκερασμοί αφού, για παράδειγμα, έχουν χρησιμοποιηθεί μαντολίνα με μοντέρνα προσέγγιση για σύγχρονη ορχήστρα όπως συμβαίνει στο «Λευκάδα Μάγισσα» και το «Μπαράκι Καλοκαιρινό» που αναφέρατε. Ο δίσκος έχει έντονα μεσογειακά στοιχεία και ταυτόχρονα υποστηρίζει τη world ethnic έντεχνη μουσική ταυτότητα. Στον δίσκο θα ακούσει κάποιος μαντολίνα συνοδευόμενα από φλαμένκο κιθάρες, τραγούδι reggae με ανατολίτικα στοιχεία, τραγούδι με στοιχεία fado, κινηματογραφική μπαλάντα, τραγούδι σε ρυθμό disco samba αλλά και σε ρυθμό salsa όπως ακριβώς το «2CV, Αγάπη μου!». »
Ζείτε και δραστηριοποιείστε στη Λευκάδα. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξή σας ως καλλιτέχνη καριέρας;
«Η Λευκάδα -το νησί των ποιητών- είναι ένας ευλογημένος τόπος με πλούσια ιστορία και μοναδικό φυσικό κάλλος. Αυτή η τόση ομορφιά που συναντά κανείς στην καθημερινότητά του σε συνδυασμό με την πάντοτε αλέγρα διάθεση των κατοίκων αποτελεί για εμένα ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Από την άλλη, στο στεριανό αυτό νησί, με την τόσο εύκολη πρόσβαση, δεν αισθανθήκαμε ποτέ αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα ούτε φυσικά από το κέντρο, την Αθήνα. Χαίρομαι που η Λευκάδα αποτελεί τη βάση μου και που μπορώ ανά πάσα ώρα και στιγμή να ταξιδέψω και να υποστηρίξω, όπως ακριβώς επιθυμώ, την καλλιτεχνική μου καριέρα. »
Πώς συνδυάζετε την αρχιτεκτονική με τη δημιουργία και την ερμηνεία;
«Αγαπώ τη σκέψη, τη φαντασία, τη δημιουργία και η αρχιτεκτονική τις υποστηρίζει με πάθος. Οι αρχιτέκτονες καλούμαστε να ερευνούμε τις ανάγκες των ανθρώπων και να τους δίνουμε μορφή μέσα από το σχεδιασμό ζωτικών χώρων. Στην αρχιτεκτονική συναντά κανείς έννοιες όπως ρυθμός, κλίμακα, αρμονία, μοτίβο, παύση και τόσες άλλες ακόμη κοινές και απόλυτα ταυτισμένες με τη μουσική. Στην προσωπική μου πορεία, τα δύο αυτά πεδία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και αλληλοτροφοδοτούνται. »
Πώς προσδιορίζεστε ως καλλιτέχνης; Ποιο είναι το στίγμα και η ταυτότητα της δουλειάς σας που σας ξεχωρίζει από τους συναδέλφους σας;
«Αυτοστιγμεί, μου ήρθε στο μυαλό είναι το απόσπασμα από το Καπνισμένο Τσουκάλι του Γ. Ρίτσου «Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Πάντα σκέφτομαι τον εαυτό μου ως μέρος μιας ολότητας όπου ο καθένας έχει και τη δική του προσωπική πορεία, όλοι όμως είμαστε την ίδια στιγμή ψηφίδες, μοναδικά αλλά και ισότιμα μέρη ενός ενιαίου και μεγάλου ψηφιδωτού. Παρόλα αυτά, έχοντας γεννηθεί σε έναν τόπο που συνδυάζει την μοναδική κουλτούρα των Επτανήσων με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ηπειρωτικής Ελλάδας θεωρώ ότι κουβαλώ όλο αυτό το δύσκολο πάντρεμα των ετερόκλητων πολιτισμικών στοιχείων τόσο στο χαρακτήρα όσο και στην καλλιτεχνική μου ταυτότητα. Αυτό εξελίχθηκε με το χρόνο, με τις επιρροές των παππούδων, των γονιών, των δασκάλων μου, με την εκμάθηση παραδοσιακών χορών και μουσικής στην παιδική και εφηβική μου ηλικία, με την μάθηση πιάνου, αρμονίας, αντίστιξης & ενοργάνωσης μέσα στα Ωδεία, με την εκμάθηση ρεμπέτικων και άλλων τραγουδιών τα φοιτητικά μου χρόνια όπου τραγουδούσα στην Πάτρα. Και συνειδητοποιώ μέσα από την ερώτησή σας, ότι η world ethnic έντεχνη ταυτότητα της πρώτης μου δισκογραφικής δουλειάς τελικά δεν είναι καθόλου τυχαία…»
Μετά τη Λευκάδα, να περιμένουμε παρουσίαση του album σας και στην Αθήνα;
«Αυτό το διάστημα συζητάμε δημιουργικά και δρομολογούμε την επόμενη παρουσίαση του δίσκου στην Αθήνα και γενικότερα των εμφανίσεων στην πρωτεύουσα και όχι μόνο, αναμένοντας πάντοτε τις εξελίξεις και τις ενδεχόμενες αλλαγές εξαιτίας της πανδημίας. Κυριολεκτικά ανυπομονώ να μοιραστώ με τον κόσμο τα τραγούδια μου. »
Ποιο είναι το δικό σας «Ντυμένο Όνειρο στο Μπλε»;
«Να ταξιδέψουν τα τραγούδια μου, όσο πιο μακριά γίνεται. Μέσα από ουρανό και θάλασσα…Τελικά το όνειρό μου, είναι αδιαμφισβήτητα μπλε!»
