Η κλιματική αλλαγή ή καλύτερα η κλιματική κρίση, όπως τη χαρακτηρίζει ο Πρωθυπουργός, δεν χωρεί πλέον καμία αμφιβολία ότι είναι εδώ, έξω από την πόρτα μας εγκατεστημένη. Δεν χρειάζονται πια άλλες μαρτυρίες ή νέες επιστημονικές επιβεβαιώσεις.

Είναι φανερό πια διά γυμνού οφθαλμού ότι από εδώ και πέρα και μέχρι να ελεγχθεί η τάση υπερθέρμανσης του πλανήτη, τα θερμά καλοκαίρια, με τους αδυσώπητους καύσωνες και τις καταστροφικές πυρκαγιές, θα διαδέχονται τροπικές φθινοπωρινές καταιγίδες, ικανές να παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους. Θα ακολουθούν βαρύτατοι χειμώνες με χιονοπτώσεις ανείπωτες και πολλές ανάγκες, για να τους διαδεχθεί έαρ άστατο, θερμοκρασιακά ευμετάβλητο, με πρωινούς παγετούς ικανούς να πληγώνουν τα δέντρα στον χρόνο της παραγωγικής ανθοφορίας τους.

Ο φθινοπωρινός «Μπάλλος» ήλθε ακριβώς να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.

Οπως εξήγησε ο καθηγητής κ. Ευθύμης Λέκκας, από την περασμένη Πέμπτη μέχρι τα ξημερώματα της Παρασκευής έπεσαν στη λεκάνη του Κηφισού, που εκτείνεται από το Κρυονέρι έως το Φάληρο, περισσότερο από 30 εκατομμύρια τόνοι νερού!

Ολη η χώρα βίωσε το φαινόμενο, αυτή την υδάτινη κουρτίνα του μεσογειακού τυφώνα, που κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών θα μας επισκέπτεται ολοένα και συχνότερα στο μέλλον, αποδίδοντας κατ’ επανάληψη ακραίες και επικίνδυνες καταστάσεις.

Κατά τον κ. Λέκκα, η Μεσόγειος συνθέτει τον ομφάλιο λώρο του κλίματος στον πλανήτη, λόγω της θέσης της είναι πολύ ευαίσθητη στις όποιες αλλαγές στο κλίμα και έτσι θα αντιμετωπίζει ολοένα και συχνότερα εντονότερα και ακραία φαινόμενα, τα οποία θα παράγουν με τη σειρά τους σύνθετες και επικίνδυνες για την ανθρώπινη δραστηριότητα και ζωή κρίσεις.

Κοινή είναι λοιπόν η πεποίθηση ότι οι επόμενες δεκαετίες θα είναι γεμάτες σκληρά και επαναλαμβανόμενα κλιματικά γεγονότα, ικανά να προκαλέσουν σοβαρές καταστροφές σε υποδομές, σπίτια, καλλιέργειες και βεβαίως να στερήσουν ανθρώπινες ζωές.

Ουδείς πια μπορεί να επικαλείται τα Θεία ή τον κακό μας τον καιρό. Απαντες είναι πλέον προειδοποιημένοι για τις επαναλαμβανόμενες κλιματικές εντάσεις και κρίσεις που θα συνοδεύουν τη ζωή μας.

Πράγμα που σημαίνει ότι οι πρόνοιες απ’ όλους είναι πλέον επιβεβλημένες, πρωτίστως από τις κυβερνήσεις, τις περιφέρειες, τους δήμους και τους διαχειριστές των μηχανισμών της πολιτικής προστασίας. Ιδιαιτέρως οι κυβερνήσεις επιβάλλεται εκ των συνθηκών να μεταβάλουν προτεραιότητες, να οργανώσουν και να ενισχύσουν τις εμπλεκόμενες με τη διαχείριση τέτοιων κρίσεων υπηρεσίες και κρατικές οντότητες. Και μαζί να τις εξοπλίσουν κατάλληλα με τεχνικά μέσα και προσωπικό, όπως και με αξιόπιστους μηχανισμούς έγκαιρης προειδοποίησης, οι οποίοι αποδεδειγμένα πια σώζουν ζωές. Επιβάλλεται ακόμη να γίνουν πιο αποφασιστικές στην υιοθέτηση και εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που περιορίζουν την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Και οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης επίσης να ομονοήσουν και να συνταχθούν. Δεν χωρούν εύκολες κρίσεις και αντιπαραθέσεις, όλοι θα έχουν μια καταστροφή επί των ημερών τους να τους συνοδεύει. Ούτε βεβαίως επιτρέπονται άγονες μάχες για τις ανεμογεννήτριες ή αναστολές για την εγκατάσταση νέων τεχνολογιών που ευνοούν την απανθρακοποίηση της οικονομίας.

Αντιθέτως, επιβάλλεται άπαντες να απορρίψουν συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις που αναστέλλουν και εμποδίζουν την προστασία της χώρας από τις κατακλυσμιαίες αλλαγές του κλίματος.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, επίσης, οφείλει ενεργότερη συμμετοχή και δράση στην αντιμετώπιση των κλιματικών γεγονότων και συνεπειών. Δεν χωρούν πλέον μικρά ή μεγάλα παίγνια συμφερόντων των τοπικών αρχόντων για τα αντιπλημμυρικά έργα, για τα απορρίμματα, για τις χωροθετήσεις και για τόσα άλλα. Οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι επιβάλλεται να κινητοποιηθούν, να καταγράψουν έγκαιρα τις επικίνδυνες ζώνες, να ενημερώσουν και να πείσουν τους πολίτες για τις απαιτούμενες δράσεις και παρεμβάσεις. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος. Η μάχη για το κλίμα δεν είναι απλή, λαμβάνει υπαρξιακές διαστάσεις.

ΤΟ ΒΗΜΑ