Ο γνωστός δημοσιογράφος και παρουσιαστής μιλάει στο «Vita» για τη νέα του εκπομπή, την περιπέτειά του με τον κορωνοϊό, τις αλλαγές που έχει κάνει στη ζωή του και για το δικό του survival kit.
Μιχάλη, επέστρεψες στο MEGA. Συναισθήματα;
«Είμαι πολύ συγκινημένος και μόνο με την αίσθηση του ότι θα παίζω κάτω από το λογότυπο του MEGA. Ηταν ουσιαστικά η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση. Το MEGA είναι σπίτι μου. Το έζησα από την αρχή της δημιουργίας του. Δούλεψα τότε σε αυτό και πρέπει να είμαι από τους πιο νέους παρουσιαστές που πήραν την δική τους εκπομπή, σε μία τηλεόραση που όλοι τη μαθαίναμε. Ε, δεν παύει όταν ξαναγυρνάς και έχεις το λογότυπο στην εκπομπή σου να αισθάνεσαι συγκινημένος. Το MEGA είναι βαρύ όνομα και πρέπει να το σεβαστείς».
Πώς έγινε αυτή η σύνδεση;
«Η συνεργασία μου εκεί που ήμουν είχε τελειώσει, το συμβόλαιό μου είχε λήξει. Οι συζητήσεις και οι ζυμώσεις για τη μετακίνηση και τη νέα αυτή συνεργασία έγιναν το καλοκαίρι και ήταν ωραίο που στην άλλη άκρη του τηλεφώνου άκουγα ανθρώπους που ήθελαν να κάνουν μια δημιουργική δουλειά, μια δουλειά ομαδική, όπως είναι και η τηλεόραση και έτσι αυτή η συνεργασία ξεκίνησε με ενθουσιασμό. Πιστεύω στους κύκλους. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε η επιθυμία να ξαναγυρίσω εκεί από όπου ξεκίνησα».
Σε λίγες μέρες θα μας τα λες… όλα για τη ζωή μας
«Ναι, “Όλα για τη ζωή μας” θα είναι ο τίτλος και δεν επιλέχθηκε τυχαία. Εγώ στο MEGA έγινα γνωστός με την εκπομπή “Όλα για την υγεία” που ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια. Μετά λόγω του σλόγκαν “MEGA mou”, έγινε “Όλα για την υγεία μου”. Θέλαμε λοιπόν να υπάρχει μια αναφορά σε εκείνον το τίτλο, αλλά επειδή με τα χρόνια η εκπομπή εξελίχθηκε σε μια εκπομπή που είχε πολλά θέματα ψυχολογίας, διατροφής και έβλεπε τον άνθρωπο ως σύνολο, είπαμε η συνέχειά του να είναι “Oλα για τη ζωή μας”, και το “μου” να γίνει “μας”, γιατί και ο κορωνοϊός μάς έδειξε ότι τα πράγματα γίνονται συνολικά και το μας έχει περισσότερη σημασία».
Μέσα από αυτά που παρουσιάζεις, μας παροτρύνεις να φροντίζουμε τον εαυτό μας, με πολλούς τρόπους. Εσύ τι κάνεις για τον εαυτό σου;
«Η αλήθεια είναι ότι σε εμένα έχει λειτουργήσει αυτό που λένε “επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως”. Δηλαδή, τόσες φορές που έχω διαβάσει, τόσες φορές που έχω μιλήσει για όλα αυτά τα πράγματα, το ξέρετε κι εσείς στο “Vita”, γιατί ασχολείστε με αυτά, ότι κάτι μένει τελικά. Εγώ έχω αλλάξει πολλά πράγματα στην πορεία της ζωής μου. Εχω χάσει πολύ βάρος, γυμνάζομαι πλέον συστηματικά, δεν κάπνισα ποτέ, πίνω με μέτρο, προσπαθώ να επιλέγω προϊόντα που ξέρω την προέλευσή τους, δεν αγοράζω προϊόντα που είναι εκτός εποχής, τρώω πια μόνο εποχικά τρόφιμα, και έχω κάνει και πολλές αλλαγές σε ό,τι αφορά και το ψυχολογικό κομμάτι της ζωής μου. Είμαι ένας άνθρωπος πιο πολύ της ομάδας ενώ παλιότερα ήθελα να τα ελέγχω όλα, ήθελα να είναι όλα τέλεια, να μη μου ξεφύγει κάτι. Κατάλαβα όμως ότι όλα αυτά είναι μάταια και ότι θα πρέπει τα πράγματα καμιά φορά να τα αφήνεις να εξελίσσονται μόνα τους. Και βέβαια, το μεγάλο μάθημα που θα ευχόμουν να το είχα πάρει πολύ νωρίτερα, ήταν αυτό που έχει να κάνει με την αυτογνωσία. Κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου και βλέπεις ότι όταν είσαι καλά με εσένα είσαι καλά και με όλους τους άλλους. Δεν είναι μια διαδικασία εύκολη και αν μου έλεγε κάποιος τι θα έπρεπε να διδάσκεται κάποιος όταν είναι 20 ετών, θα του έλεγα να μάθει καλά τον εαυτό του».
Αυτό έρχεται και με τα χρόνια μέσα από διάφορες διαδικασίες εσωτερικές και από εμπειρίες, αλλά μήπως χρειαζόμαστε μια αφορμή ή κάποιον να μας δείξει τον δρόμο;
«Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν διακόπτη on-off που τον πατάω και λέω ξαφνικά θα μάθω τον εαυτό μου. Πάντα υπάρχει μια αφορμή. Εμένα ας πούμε πριν από τουλάχιστον 10 χρόνια η αφορμή ήταν το γεγονός ότι ενώ ήμουν ένας άνθρωπος ορθολογιστής, κάποια στιγμή μου τελείωσε η λογική. Δεν μπορούσα να τα εξηγήσω όλα μόνο με τη λογική. Αφησα το συναίσθημα να ανέβει στην επιφάνεια, προσπάθησα να σκεφτώ συναισθηματικά και όχι μόνο με τη λογική. Και αυτό με βοήθησε πολύ γιατί κατάλαβα ότι πολλές φορές μπορούμε να κάνουμε πράγματα και κινήσεις σκεπτόμενοι μόνο τα συναισθήματά μας και τελικά αυτά να μας οδηγήσουν σε πολύ καλύτερους δρόμους και να γίνουμε και αντιληπτοί από τους άλλους. Εχουμε μάθει δυστυχώς να κρύβουμε το συναίσθημά μας ενώ είμαστε γεννημένοι για να έχουμε συναίσθημα. Και αυτό έχει να κάνει με όλες τις σχέσεις τις ερωτικές, τις προσωπικές, ακόμα και τις επαγγελματικές. Για αυτό λέω ότι η αυτογνωσία είναι ουσιαστικά η αρχή της βελτίωσης του κόσμου που ζούμε».
Αρρώστησες κι εσύ από κορωνοϊό. Ηταν μια δοκιμασία όλο αυτό που πέρασες;
«Είναι ό,τι χειρότερο μου έχει συμβεί. Και παρόλο που κάνουμε αυτό το ρεπορτάζ και μπορεί να γνωρίζαμε από τους πρώτους πολλά πράγματα, τελικά έχεις μπροστά σου έναν άγνωστο ιό. Αυτό που βιώνεις όμως κυρίως με τον κορωνοϊό είναι η απόλυτη μοναξιά. Εχεις στην άλλη άκρη της γραμμής ή της κάμερας την οικογένειά σου, τους γιατρούς σου, μπορείς να επικοινωνήσεις, αλλά δεν είναι το ίδιο. Να φανταστείς ότι μετά από 15 μέρες που ήμουν με φριχτούς πονοκεφάλους, πυρετό, που ξύπνησα ένα πρωί και δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ήταν σαν να πνιγόμουν, που δεν μπορούσα να περπατήσω από την έλλειψη οξυγόνου και αναπνοής και παρόλο λοιπόν που ήμουν σε αυτή την κατάσταση όταν ήρθε το ασθενοφόρο, χάρηκα που είδα έναν άνθρωπο μετά από 15 μέρες και ας ήταν με στολή, χάρηκα που έβλεπα τα μάτια του και μου έλεγε “όλα θα πάνε καλά, μην ανησυχείς”, και με έπιασε από το χέρι για να με βάλει στο ασθενοφόρο. Ηταν συγκλονιστική αυτή η στιγμή και αυτό δείχνει το πόσο δύσκολη είναι αυτή η δοκιμασία σε ψυχολογικό επίπεδο και σε σωματικό γιατί κινδυνεύεις να χάσεις τη ζωή σου. Ο φόβος του θανάτου είναι μπροστά σου, ειδικά αν πας στο νοσοκομείο και χρειάζεται να διασωληνωθείς. Ευτυχώς εγώ δεν χρειάστηκε να διασωληνωθώ, αλλά αυτόν τον φόβο τον αισθάνθηκα και στο σπίτι και στο νοσοκομείο. Είχα μία πίστη όμως που μου έλεγε ότι θα τα καταφέρω. Βέβαια, ο κορωνοϊός και αυτός ο φόβος του θανάτου, με έκαναν να ψάξω μήπως έχω πάθει κανένα μετατραυματικό στρες, γιατί επιστρέφοντας μετά στις δραστηριότητές μου και στη δουλειά ήμουν πολύ αγχωμένος. Ετσι επισκέφθηκα έναν ειδικό και μου είπε ότι δεν υπάρχει ψυχοπαθολογία, ούτε κατάθλιψη και ότι δεν έχω ούτε μετατραυματικό στρες, ωστόσο μου είπε ότι ήταν μια ευκαιρία αν θέλω να κάνω ψυχανάλυση, να δω τι γίνεται. Ξεκίνησα λοιπόν έναν μήνα μετά τον κορωνοϊό, περίπου τον Ιανουάριο. Συνεχίζω ακόμη και τώρα, σε λίγο κλείνω χρόνο και θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχω κάνει ποτέ στον εαυτό μου».
Οι δεσμεύσεις τώρα απέναντι στη ζωή μετά από αυτό που πέρασες;
«Δεν στενοχωριέμαι πια με πράγματα που δεν είναι σημαντικά. Αλλά και με τα πραγματικά δύσκολα, υπάρχει ένας τρόπος που τα διαχειρίζομαι πολύ ήσυχα. Είναι σαν να έρχονται κάποια πράγματα στη ζωή μας για να μας διδάξουν για το μέλλον και πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε. Εφερε πολλές αλλαγές στη ζωή μου όλο αυτό και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο, που όμως όλες ήταν για καλό».
Για όλες τις σωματικές και ψυχικές δυσκολίες έχεις το δικό σου survival kit;
«Ναι, το έχω. Το γεγονός ότι είμαι ένας φύσει αισιόδοξος άνθρωπος με βοηθάει βέβαια να μην προχωράω σε αρνητικά σενάρια, αλλά και στα δύσκολα έχω βρει έναν τρόπο να κόβω αυτό το νήμα πολύ νωρίς και να μπορώ να ελέγχω κάπως τη σκέψη μου. Υπάρχουν λοιπόν πράγματα που με έχουν βοηθήσει να το κάνω αυτό. Ακούω πολλή μουσική, κάνω διαλογισμό, δηλαδή μπορώ να κάτσω ώρα με τον εαυτό, και αυτό το κάνω σε καθημερινή βάση και μου αρέσει. Προσπαθώ να μείνω μόνος μου χωρίς να έχω καμία σκέψη και δεν με επηρεάζουν ούτε οι ήχοι του περιβάλλοντος, είναι μια άσκηση. Ολα αυτά συμβάλλουν στην αυτοβελτίωση. Οταν το μυαλό είναι άδειο, είναι πιο καθαρό και πιο δεκτικό να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Ολα αυτά γίνονται σε συνδυασμό με τη σωστή αναπνοή, εγώ έχω μάθει τα τελευταία χρόνια να αναπνέω σωστά. Το άγχος μάς οδηγεί σε κοφτές αναπνοές. Εχω κάνει ειδικά σεμινάρια για το πώς πρέπει να αναπνέω και προσπαθώ συχνά μέσα στην ημέρα να αναπνέω σωστά».
Ποιο αισιόδοξο μήνυμα θα στείλεις στους αναγνώστες του «Vita», που είναι σίγουρα και θεατές της εκπομπής σου;
«Πράγματι, είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το λέω γιατί οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την υγεία, την ευεξία και τη ζωή τους, θα πάρουν μία πρώτη πληροφορία από την τηλεόραση, θα τη συμπληρώσουν από ένα έντυπο. Για μένα το πιο αισιόδοξο μήνυμα μετά την περιπέτεια που περάσαμε και περνάμε εξαιτίας της πανδημίας είναι να διδαχθούμε από αυτή. Είναι μια καλή ευκαιρία να αλλάξουμε. Είτε μόνοι μας είτε αναζητώντας γνώση από οπουδήποτε μπορεί κανείς να την αντλήσει. Μπορεί να είναι το περιοδικό σας, μπορεί να είναι μια εκπομπή, μπορεί να είναι οτιδήποτε, αρκεί να είναι γνώση τεκμηριωμένη και σοβαρή. Και νομίζω ότι αυτό είναι το εφόδιο για να μπούμε σε μια νέα εποχή, τη μετά κορωνοϊό εποχή, που δεν είναι όμως μόνο η πανδημία, είναι μια εποχή που βλέπεις ότι αλλάζει όλο το αξιακό γίγνεσθαι. Εχω την αίσθηση ότι μπαίνουμε σε μια εποχή που οι άνθρωποι θα είναι πιο συνεργατικοί, θα είναι πιο πολύ μαζί, θα καταλαβαίνουν ότι ο εγωκεντρισμός δεν μπορεί να βρει λύσεις. Αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα. Ολοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε και νομίζω ότι περνάμε πια από το εγώ στο εμείς».
