Μαρία Πολύζου – H μάχη με τον καρκίνo, o βιασμός από τον πατέρα μου

«Οταν αποφάσισα να καταγράψω την ιστορία της ζωής μου, δεν θέλησα να αφήσω απέξω το πιο σημαντικό κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Δεν ήθελα να κρύψω τίποτα, δεν ήθελα να ντρέπομαι για τίποτα. Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου ευθύ άνθρωπο και δυνατό χαρακτήρα». Με αυτά τα λόγια η κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου, εξηγεί γιατί αποφάσισε να μιλήσει για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον ίδιο της τον πατέρα.

«Είχα την ανάγκη να μιλήσω γι’ αυτό, έτσι ώστε να δώσω το έναυσμα σε κάθε παιδί που ίσως έχει υποστεί κακοποίηση στο παρελθόν ή τη βιώνει τώρα να βρει τη δύναμη να μιλήσει. Πρέπει να δείξουμε στα παιδιά τον δρόμο, να τα πείσουμε ότι πρέπει να μιλήσουν, να μη φοβηθούν την ντροπή, να μη φοβηθούν τον φόβο τον ίδιο. «Παιδί μου, μίλα!» αυτό θέλω να πω σε κάθε κακοποιημένο παιδί ξεχωριστά, να πείσω κάθε πλάσμα που υφίσταται βία ή υποφέρει με οποιονδήποτε τρόπο να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει», τονίζει, σε συνέντευξή της στο protothema.gr με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Μην τα παρατάς!».

«Η ζωή συνεχίζεται»

Η Μαρία Πολύζου δηλώνει ότι δεν έγραψε το βιβλίο μόνο για να καταγγείλει την ενδοοικογενειακή βία και την κακοποίηση όπως η ίδια τη βίωσε, αν και η αυτοβιογραφία της συμπίπτει, χωρίς όμως να συνδέεται, με το κίνημα #MeToo. Η συγγραφέας πιστεύει ότι το βιβλίο της θα δικαιωθεί, εάν παραδειγματίσει, εάν παρακινήσει, εάν εμψυχώσει παιδιά που βρίσκονται στη θέση που βρέθηκε εκείνη κάποτε, ώστε να βρουν τη δύναμη να ζητήσουν βοήθεια. Και, αντίστοιχα, ότι κάθε γυναίκα που έχει χτυπηθεί από τον καρκίνο να αντισταθεί στην αρρώστια και τις επώδυνες θεραπείες με τη σωματική άσκηση, ενδεχομένως τρέχοντας. Γιατί τρέχοντας, άλλωστε, η Μαρία Πολύζου έσωζε πάντα τον εαυτό της. Δραπετεύοντας κάθε φορά και από μια διαφορετική εκδοχή της προσωπικής της κόλασης.

«Εκείνα τα χρόνια (σ.σ.: αρχές της δεκαετίας του ’80) δεν μιλούσαμε, δεν είχαμε σε ποιον να μιλήσουμε. Κάτι άλλο που θέλω να πετύχω για τους άλλους μιλώντας για τη δική μου κακοποίηση είναι να δείξω στα παιδιά που έχουν υποφέρει ότι η ζωή συνεχίζεται, ότι μπορούν να τα καταφέρουν, να ξεφύγουν, να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, να μη μείνουν σε αυτό. Η ζωή συνεχίζεται. Και ίσως μόνο μιλώντας με άλλους γι’ αυτό που τους συνέβη θα καταλάβουν ότι μπορούν να ξεφύγουν, ότι μπορούν να μη μείνουν δέσμια αυτής της κακοποίησης, να μην την αφήσουν να τους παρασύρει στον πάτο, να τους κάνει να βουλιάξουν. Ταυτόχρονα, βέβαια, πρέπει και η Πολιτεία να γίνει πολύ πιο αυστηρή με όσους διαπράττουν τέτοιου είδους εγκλήματα», σημειώνει στην συνέντευξή της.

Η μάχη με τον καρκίνο

Αυτό που κυριαρχεί στο βιβλίο της Μαρίας Πολύζου είναι η μάχη που χρειάστηκε να δώσει με όλη της τη δύναμη -και εξακολουθεί να δίνει καθημερινά- με τον καρκίνο. Ενδιάμεσα η Μαρία Πολύζου αφηγείται την περιπέτεια της ζωής της, το πώς κατάφερε να κατακτήσει παγκόσμιες διακρίσεις στο αγώνισμά της, τον μαραθώνιο, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, τις κακουχίες και τις θυσίες που χρειάστηκε να κάνει. Παρ’ όλη τη φτώχεια, που την ανάγκαζε να ζει για πολύ καιρό σε μια τρώγλη, με αρουραίους να κυκλοφορούν δίπλα στο στρώμα της.

«Οταν παίρνεις τα αποτελέσματα και μαθαίνεις πως έχεις καρκίνο, είναι σαν κάποιος να σε ρίχνει στα τάρταρα. Επαθα μπλακάουτ για λίγο, άκουγα μόνο μια φωνή που επαναλάμβανε τη λέξη «καρκίνος» μέσα στο κεφάλι μου. Μου πήρε δύο εβδομάδες να ανασυνταχτώ. Κάθε μέρα εξετάσεις, μετά η επέμβαση, οι χημειοθεραπείες, οι ακτινοβολίες… Εκανα μπάνιο και κρατούσα τα μαλλιά μου να μη μου τα πάρει το νερό. Αλλά αποφάσισα να το δω κι αυτό ως πρόκληση: να τερματίσω με τις λιγότερες απώλειες. Κι έτσι έγινε. Εκείνη την περίοδο κατέγραφα ό,τι μου συνέβαινε σε ημερολόγιο και κάπως έτσι γεννήθηκε και η ιδέα του βιβλίου μου. Γι’ αυτό και ο τίτλος του «Μην τα παρατάς!» δεν είναι τυχαίος. Γιατί δεν τα παράτησα ούτε για μια στιγμή και βγήκα νικήτρια με το τραγούδι μου, με το γέλιο και με την αισιοδοξία μου».