Οι συλλήψεις Χρυσαυγιτών που ευθύνονται για τις επιθέσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, δείχνουν ότι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η Αστυνομία, κινήθηκαν μεθοδικά και γρήγορα.

Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, διότι έτσι θα πρέπει να λειτουργεί ένας κράτος που σέβεται τη Δημοκρατία και μια κυβέρνηση που οφείλει να δρα άμεσα προκειμένου να πατάξει τα ναζιστικά φαινόμενα που δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει.

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια σε λάθη που γίνονται και από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αλλά και από την ίδια την κοινωνία που δεν αντιδρά όταν το αυγό του φιδιού επωάζεται μπροστά στα μάτια της.

Ακούω την αξιωματική αντιπολίτευση π.χ. να υποστηρίζει ότι η ακροδεξιά στην Ελλάδα πήρε θάρρος διότι και η Νέα Δημοκρατία που κυβερνά είναι περίπου… ακροδεξιάς κατεύθυνσης.

Όμως, από μόνη της είναι ντροπή μια τέτοια κατηγορία διότι τότε το 40% των πολιτών που ψήφισαν ΝΔ ή αυτοί που θα την ξαναψηφίσουν, ουσιαστικά κατηγορούνται ως ακροδεξιοί.

Μια τέτοια κατηγορία κάνει κακό στην ίδια τη Δημοκρατία και στο πολιτικό σύστημα που απαξιώνεται όταν για ψηφοθηρικούς λόγους και για μικροκομματικές σκοπιμότητες το ένα κόμμα υβρίζει το άλλο.

Κάπως έτσι επικρατεί ο λαϊκισμός και τα άκρα χαίρονται όπως οι λύκοι έξω από το ανοικτό μαντρί με τα πρόβατα.

Από την άλλη, όμως, τι να πει κανείς για την υποκρισία όλων των κομμάτων.

Δεν ήξεραν για τη δράση των Ιερολοχιτών εδώ και χρόνια;

Δεν γνώριζαν ότι υπάρχουν ακροδεξιές οργανώσεις, μέσα, κοντά ή δίπλα στη Χρυσή Αυγή από το 2012 και μετά;

Την Propartia τώρα την έμαθε η παρούσα κυβέρνηση; Και τώρα την έμαθε και ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το 2018 δεν ήταν ναζιστές της συγκεκριμένης οργάνωσης που σήκωσαν σημαία του «μαύρου ήλιου», που είναι σύμβολο της ναζιστικής περιόδου;

Καιρό τώρα δεν υπάρχουν καταγγελίες για δράση νεοναζιστικών οργανώσεων και των πολιτικών σχηματισμών που διαδέχθηκαν τη Χρυσή Αυγή;

Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει δόλος, ότι υποκρύπτεται προσπάθεια αναγέννησης του νεοφασισμού στην Ελλάδα με την ανοχή ή και την προστασία των κομμάτων.

Αυτό που λέω είναι ότι υπήρξε ένας αδικαιολόγητος εφησυχασμός μετά τη σύλληψη και τελικά την καταδίκη των μελών της Χρυσής Αυγής.

Υπήρξε μια λογική «τώρα τελειώσαμε με αυτούς», επειδή δεν μπήκαν στη Βουλή το 2019.

Δεν υπήρξε καμιά προσπάθεια να αναλυθούν πραγματικά τα φαινόμενα που τρέφουν την ακροδεξιά στην Ελλάδα.

Αντιθέτως, τα κόμματα προσπαθούν να κατηγορήσει το ένα το άλλο για το ποιος ευθύνεται για το φαινόμενο του νεοναζισμού στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η ΝΔ έχει συγγενικές σχέσεις με την ακροδεξιά και η ΝΔ υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην πλατεία μαζί με τους Χρυσαυγίτες ή τους χάιδευε όσο ήταν στην Βουλή επειδή «έκοβαν ψήφους» από τη Νέα Δημοκρατία.

Το αν έγιναν λάθη στη διαχείριση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής να το δούμε. Πολιτικά λάθη, όχι κατηγορίες βαριές που είναι αστήρικτες και που τελικά δεν κάνουν καλό σε κανέναν.

Όμως, το πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό σύστημα βάζει το κεφάλι στην άμμο και δεν βλέπει το πρόβλημα.

Ένα πρόβλημα που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη και που δεν θα αργήσει να ξαναχτυπήσει την πόρτα μας.

Αντί, λοιπόν, να κάθονται τα κόμματα να τσακώνονται στα… μαρμαρένια πολιτικά αλώνια, δεν είναι καλό να συμφωνήσουν ότι το φαινόμενο του φασισμού πρέπει να παταχθεί με ομοθυμία;

Δεν πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, και εμείς ως πολίτες, ότι όταν κάποιος χαιρετά μέσα από το σχολείο ναζιστικά, δεν υπάρχουν συζητήσεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο;

Ούτε με ισαποστακισμούς, ούτε με τσιτάτα, ούτε με αλληλοκατηγορίες.

Κι όταν φασιστικά σκουπίδια επιτίθενται με μαχαίρια και ρόπαλα σε πολίτες δεν τους εξομοιώνεις με παιδιά που μοιράζουν προκηρύξεις.

Παρεμβαίνεις άμεσα, κάνεις ό,τι είναι δυνατόν για να τους τιμωρήσεις και για να εξηγήσεις στους νέους ειδικά τι σημαίνει φασισμός.

Αραγε σκέφτηκε κανείς να εξηγήσει στα παιδιά την πραγματική ιστορία αυτού του τόπου; Το κακό που έκαναν οι ναζί; Το κακό που κάνει ο φασισμός και η ακροδεξιά όπου επικρατούν;

Συμπέρασμα: Τον φασισμό τον νικάς ολοκληρωτικά με καθημερινό αγώνα. Όχι με πολιτικές κόντρες άνευ ουσίας.

Τους νεοναζί τους κερδίζεις στις γειτονιές, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς. Όχι στη Βουλή και στα τηλεπαράθυρα με φωνασκίες και αλληλοκατηγορίες.

Γιατί αν δεν το κάνεις αυτό τότε είναι σίγουρο ότι η Δημοκρατία θα δεχθεί νέο χτύπημα, όπως αυτό που δέχθηκε όταν η Χρυσή Αυγή αλώνιζε εντός κι εκτός Βουλής.