Είναι κι αυτός από τους λίγους Έλληνες που απαιτεί λίγη ομορφιά για να προστατευθεί από το χάος – και να μας προστατέψει.
Έτσι » έστησε » κι αυτή την σπουδαία έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικης Τέχνης, άσμα του, αλλά όχι κύκνειο, διότι θα συνεχίσει στο Μουσείο της Ακρόπολης να προβάλλει μία σύλληψη του αισθήματος ικανή να μας ξαναδίνει το χαμένο κάλλος.
Ξέρει ότι οι ιδέες του είναι επιδεκτικές ειρμού μόνον ως εικόνες. Και αυτές είδα καθαρά στις σκοτεινές αίθουσες του Μουσείου όπου έλαμπαν τα αγγεία και τα αγάλματα.
Ίσως να μην μπορούμε να φτάσουμε στην τελειότητα παρά μόνον αργά. Για τον Σταμπολίδη το «αργά » είναι ακόμα πολύ νωρίς.
