…ως εάν να υπήρξαν και » αληθείς».
Και δεν πρόκειται για τις ειδήσεις που αφορούν την
» είδηση «, αλλά γι’ αυτές που αφορούν την»αξιολόγηση».
Με ποιές προϋποθέσεις φερειπείν αξιολογούμε; Τι αξίζει το » τι αξίζω» μας; Αφορά κανέναν μια είδηση; Έχω την άποψη – εδώ που φτάσαμε- πως η μόνη ψευδής είδηση που
» είναι ικανή να προκαλέσει ανησυχίες ή φόβο » ( νέος Ποινικός Κώδικας) είναι η αληθής είδηση, όταν, για να δημοσιοποιηθεί, πρέπει προηγουμένως να «ελεγχθεί» ( λογοκριθεί ή αυτολογοκριθεί)
ώστε να μπορεί να
» αξιολογηθεί » ως «είδηση» , αληθής.
Οπότε, παλιό -και πάντα εν δράσει- το παράδοξο: «Ο Επιμενίδης από την Κρήτη ισχυρίζεται ότι όλοι οι Κρητικοί είναι ψεύτες. Άρα λέει ψέματα ως Κρητικός λέγοντας την αλήθεια και λέει την αλήθεια λέγοντας
ψέματα» .
Όμως τότε σε τι διαφέρει από τον πάλαι ποτέ «ψιθυριστή» της δικτατορίας; Έναν «ψεκασμένο», δηλαδή, απο την ανάποδη;