Θεωρείται από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της, με επιτυχίες στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Επειτα από ένα μεγάλο διάλειμμα από τη μικρή οθόνη, η Μαρίνα Καλογήρου επιστρέφει μέσα από την πολυαναμενόμενη σειρά του Θοδωρή Παπαδουλάκη «Κομάντα και Δράκοι», που κάνει πρεμιέρα στο MEGA την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου στις 22.30 και έπειτα θα προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 22.30. Εκεί υποδύεται την Ιριδα, μια νεαρή γυναίκα που άφησε μια στρωμένη ζωή πίσω της για να βρει την αληθινή ευτυχία δίπλα στον γκουρού Μπάμπα Μπομπ. Γίνεται σύμβουλος και καθοδηγητής για τον μικρό Γιώργο, έναν εκ των κομάντο, βοηθώντας τον να διαχειριστεί το χάρισμά του.
Επιστρέφετε στην τηλεόραση μέσα από τη νέα σειρά του MEGA «Κομάντα και Δράκοι». Μιλήστε μας για αυτήν.
«Είναι μια πολύ ιδιαίτερη δουλειά. Γεννήθηκε μέσα από μεγάλη έμπνευση, ενθουσιασμό και συνεργασία πολλών ανθρώπων. Είναι ένα μείγμα ρεαλισμού, μεταφυσικής κωμωδίας, μυστηρίου και «τρέλας». Σίγουρα δεν μοιάζει με τίποτα από αυτά που έχει δει κάποιος στην ελληνική τηλεόραση μέχρι σήμερα».
Πρόκειται για ένα διαφορετικό, για τα ελληνικά δεδομένα, και πρωτότυπο σενάριο. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που θεωρείτε ότι θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού;
«Νομίζω ότι κατ’ αρχάς έχει μεγάλο ενδιαφέρον η σύνθεση τόσων διαφορετικών πραγμάτων. Είναι πολύ δύσκολο να μη βρεις τον εαυτό σου κάπου μέσα σε αυτό, γιατί αυτή η διαφορετικότητα θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο ξετυλίγεται η αληθινή ζωή, που έχει απ’ όλα… που τα δέχεται όλα. Η ζωή δεν κάνει διακρίσεις, αν αυτό είναι παράξενο ή φυσιολογικό, αργό ή γρήγορο, συγκινητικό ή σκληρό. Υπάρχει χώρος για όλα αυτά μαζί».
Ο δικός σας ρόλος στη σειρά ποιος θα είναι; Τι σας γοήτευσε περισσότερο στην Ιριδα;
«Ο δικός μου ρόλος συνδέεται με τον χώρο του μεταφυσικού στην ιστορία. Με έναν τρόπο εισάγει το στοιχείο ότι υπάρχει και μία άλλη πραγματικότητα πέρα από αυτή που αντιλαμβάνεται ο νους μας και βλέπουν τα μάτια μας. Από όταν ήμουν πολύ μικρή, αυτός ο «μυστικός τόπος» που βρίσκεται πίσω από αυτά τα οποία καταλαβαίνουμε με γοητεύει πάρα πολύ. Eτσι, όταν διάβασα το σενάριο, η Iρις μού ήταν πολύ οικεία».
Αρα δεν είναι κόντρα ρόλος;
«Oχι, καθόλου κόντρα. Θα έλεγα ότι είναι ό,τι πιο φυσικό για εμένα».
Αλήθεια, ποιον από τους ρόλους που έχετε μέχρι στιγμής ενσαρκώσει ξεχωρίζετε και γιατί;
«Η αλήθεια είναι ότι κάθε ρόλος είναι ένα ταξίδι μέσα σου. Και γι’ αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία το πού βρίσκεσαι ο ίδιος με τον εαυτό σου κάθε φορά. Μεγαλώνουμε μέσα από τους ρόλους μας, μαθαίνουμε, γι’ αυτό και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Οι ρόλοι, οι ήρωες, είναι όλοι εν δυνάμει υπέροχοι. Το θέμα είναι τι είσαι εσύ ικανός να κάνεις τη δεδομένη στιγμή με αυτούς».
Ο ρόλος της Ελλης Λαμπέτη σάς ακολουθεί ακόμα; Οταν αποδεχθήκατε την πρόταση, πέρασε από το μυαλό σας το τι θα επακολουθούσε;
«Να, αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα. Oταν μου προτάθηκε αυτός ο ρόλος ήμουν προσωπικά σε μια υπέροχα φωτεινή και γαλήνια περίοδο της ζωής μου. Oσο δύσκολα κι αν ήταν τα γυρίσματα, κατάφερνα να κρατήσω αυτή τη γαλήνη, αυτή τη σύνδεση με τον εαυτό μου. Αυτή ήταν η επιτυχία για εμένα. Oταν δέχθηκα την πρόταση, η γαλήνη ήταν εκεί και όταν βγήκε το αποτέλεσμα, έτσι όμορφο, η γαλήνη ήταν πάλι εκεί. Δεν είχε αλλάξει τίποτα μέσα μου. Φυσικά, η τρομερή κούραση ήταν και αυτή εκεί, αλλά το ταξίδι είχε γίνει σωστά».
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις δουλειές που θα κάνετε;
«Νομίζω ότι πρώτα απ’ όλα είναι το έργο. Δηλαδή το μήνυμα, το νόημά του. Γιατί εκεί μέσα γίνεται η βουτιά και πρέπει να αξίζει τον κόπο, να είναι ωφέλιμο και για εμένα και για τους άλλους. Φυσικά, ο σκηνοθέτης είναι εξίσου σημαντικός, αφού εκείνος ορίζει τη διαδρομή και είναι και αυτός που θα αναδείξει ή όχι αυτά τα νοήματα».
Στη συγκεκριμένη δουλειά, τη σειρά «Κομάντα και Δράκοι», τι σας ώθησε να πείτε το «ναι»;
«Από το 2004 ήθελα να δουλέψω με τον Θοδωρή Παπαδουλάκη. Είχα δει το «Σάμουρε» τότε, μια μικρού μήκους ταινία που είχε κάνει, και είχα καταγοητευτεί! Τώρα, σε συνδυασμό με το σενάριο και αυτόν τον ρόλο, η πρόταση έμοιαζε ιδανική!».
Πρωταγωνιστές της σειράς είναι τέσσερα παιδιά, γιατί, όπως και να το κάνουμε, τα παιδιά κλέβουν πάντα την παράσταση. Πώς είναι η συνεργασία μαζί τους;
«Δύσκολη! Αλλά εκεί κι αν μαθαίνεις! Oμως και τόσο γλυκιά… Είναι όλα αγγελάκια».
Ως μητέρα ενός έφηβου αγοριού, τι συμβουλές θα δίνατε στα «Κομάντα»;
«Να είναι ο εαυτός τους, να είναι ελεύθεροι. Και αυτό πάντα με σεβασμό σε όλα τα πλάσματα γύρω τους. Δύσκολος συνδυασμός, αλλά κομάντα είναι!».
Ο γιος σας έχει παρακολουθήσει μέρος των γυρισμάτων; Ποιες είναι οι εντυπώσεις του;
«Μέχρι να έρθουμε στην Κρήτη δεν ήθελε να ακούσει για τίποτα καλλιτεχνικό. Μετά άρχισε να παρακολουθεί τα γυρίσματα, ξετρελάθηκε, κάτι του «έκανε» ο Θοδωρής μάλλον. Την προηγούμενη βδομάδα δήλωσε ότι θέλει να γίνει σκηνοθέτης!».
Πώς αντιδράσατε;
«Γέλασα. «Θα του περάσει» σκέφτηκα! Μετά θυμήθηκα τον Γιάννη Σμαραγδή που όταν τον γνώρισε, μικρούλη, μου είχε πει: «Oταν μεγαλώσει θα γίνει ή συγγραφέας ή σκηνοθέτης. Σου το υπογράφω!». Ας ασχοληθεί με ό,τι θέλει λέω εγώ… Αρκεί να είναι ευτυχισμένος».
Πώς ήταν η δική σας εμπειρία από τα πρώτα γυρίσματα;
«Ο Θοδωρής δουλεύει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, εντελώς διαφορετικό από ό,τι έχω συναντήσει μέχρι σήμερα. Ιδανικά, μαζί του, πρέπει να ανοίξεις τα χέρια σου και να πέσεις στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο! Αυτό προσπαθώ να κάνω, αλλά φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα».
Εφέτος καταγράφεται μια δημιουργική έκρηξη στον χώρο της μυθοπλασίας, με δουλειές αξιώσεων, και το MEGA πρωτοστατεί σε αυτό. Θεωρείτε ότι έχει λείψει στο κοινό η καλή μυθοπλασία;
«Θεωρώ ότι το κοινό ψάχνει να βρει λίγη ανακούφιση, κάτι που θα του μαλακώσει την καρδιά και θα του δώσει λίγο κουράγιο, λίγη έμπνευση. Αυτό του έχει λείψει».
Αλήθεια, η σχέση σας με την τηλεόραση ποια είναι;
«Καμία. Δεν έχω τηλεόραση. Δεν έχω δει ποτέ τηλεόραση. Μόνο όταν περιμένω σε κάποιο κατάστημα που έχει οθόνη στους τοίχους!».
Αρκετοί συνάδελφοί σας κάνουν αντίστοιχες δηλώσεις. Με δεδομένο ότι δουλεύετε στην τηλεόραση, δεν είναι λίγο οξύμωρο αυτό; Τις δικές σας δουλειές δεν τις έχετε παρακολουθήσει;
«Δεν μου αρέσει καθόλου η φασαρία της τηλεόρασης. Οι διαφημίσεις και όλα αυτά. Εγώ όλες τις δουλειές μου τις αντιμετωπίζω σαν ταινίες και έτσι θέλω να τις βλέπω. Κάποιες από τις δουλειές μου δεν τις έχω δει ποτέ. Κάποιες άλλες τις ζητούσα τότε σε DVD. Τώρα, φαντάζομαι, θα μπορώ να τις δω κάποια στιγμή στο Διαδίκτυο».
Για τις ανάγκες της σειράς έχετε ουσιαστικά μετακομίσει στα Χανιά από τον Μάιο. Η καθημερινή επαφή με τη φύση, σε αυτή τη δυστοπική περίοδο που ζούμε, λειτουργεί ευεργετικά για την ψυχολογία σας;
«Πάντα η επαφή με τη φύση είναι θεραπευτική. Εγώ γι’ αυτόν τον λόγο επέλεξα να φύγω από την Αθήνα πριν από ενάμιση χρόνο και θα γυρνάω σε αυτήν μόνο για κάποια δουλειά που θα αξίζει τον κόπο. Δυστυχώς, δεν μπορώ άλλο να ζω στην πόλη».
Πώς διαχειριστήκατε την περίοδο της πανδημίας;
«Νομίζω πως όλα τα πράγματα είναι θέμα επιλογής. Ολες οι εποχές έχουν προκλήσεις, η ζωή είναι έτσι πάντα, οπότε το μόνο που μένει είναι να επιλέξεις αν σήμερα θέλεις να περάσεις μία όμορφη ημέρα και να κάνεις κάτι καλό ή όχι».
Είναι εύκολο για τα παιδιά να διαχειριστούν αυτή τη συνθήκη; Τι τα προβληματίζει περισσότερο;
«Για τα παιδιά, και ειδικά στην εφηβεία, η σωματική επαφή είναι το σημαντικότερο που υπάρχει. Σε αυτή την ηλικία το σώμα «βράζει» και πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να είναι ελεύθερα. Ο σωματικός περιορισμός είναι απόλυτα καταστροφικός για αυτά. Θεωρώ ότι για τα παιδιά θα έπρεπε να ισχύουν διαφορετικά μέτρα, αλλά ποιος να το κάνει αυτό; Αφού δεν τα υπολογίζουν ποτέ. Ούτε και πριν από τον κορωνοϊό. Τα υποχρεώνουν να κάθονται ακίνητα σε ένα θρανίο-γραφείο και να διαβάζουν 8 και 10 ώρες την ημέρα, για να μη μιλήσουμε για το Λύκειο. Ποιος υπολογίζει το σώμα τους;».
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο εφετινός χειμώνας θα είναι διαφορετικός. Με την έννοια ότι δεν θα βιώσουμε έναν ακόμη εγκλεισμό, αλλά θα «χωριστούμε» σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Πώς σχολιάζετε τις σχετικές αποφάσεις της κυβέρνησης;
«Στην αρχή θύμωσα. Ξέρετε, με την έννοια της προσωπικής ελευθερίας και βούλησης. Αλλά μετά το είδα πιο… «πνευματικά». Είπα: «Και ποιος δηλαδή είναι ο περιορισμός;. Για να δούμε, πού θα οδηγήσει αυτό για τον καθένα;». Αλλωστε, υπάρχουν τόσες αστοχίες και τόσα λάθη μέσα σε αυτό. Για παράδειγμα, εγώ έχω νοσήσει πάρα πολύ βαριά και έχω περισσότερα αντισώματα και από ό,τι οι εμβολιασμένοι, αλλά επειδή συγκατοικούσα με επιβεβαιωμένο κρούσμα και ήμουν έτσι κι αλλιώς σε καραντίνα, δεν επιτρεπόταν να βγω και να κάνω το τεστ που θα επιβεβαίωνε ότι ήμουν θετική. Ωστόσο, ελέγχω τακτικά τον αριθμό αντισωμάτων, ο οποίος παραμένει υψηλός. Ετσι, τώρα δεν έχω πιστοποιητικό νόσησης, αλλά δεν μπορώ να κάνω και το εμβόλιο, γιατί είναι πολύ πρόσφατη η ασθένεια και ακόμα φανταστείτε βιώνω συμπτώματα. Οπότε, βρίσκομαι εγκλωβισμένη. Φαντάζομαι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν αντίστοιχες ιστορίες να διηγηθούν…».
Ο τελευταίος ενάμισης χρόνος ήταν δύσκολος για τον χώρο του θεάματος. Εκτός από την πανδημία, είχαμε και το ελληνικό #ΜeΤoo. Πώς βιώσατε αυτή την κατάσταση;
«Αυτό το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό για κάποιους ανθρώπους και δεν θα μπορούσα να αναπτύξω τις σκέψεις μου σε λίγες γραμμές. Το μόνο που θα μπορούσα να πω εδώ και που αφορά όλον τον κόσμο είναι ότι πρέπει να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας ώστε να μιλούν ελεύθερα όταν τους συμβαίνει κάτι τέτοιο και να μη σιωπούν από φόβο».
Εκτός από τη σειρά στο MEGA, ετοιμάζετε κάτι άλλο για το προσεχές διάστημα;
«Συζητάω για μία θεατρική παράσταση για τον Φεβρουάριο. Eνα πολύ όμορφο έργο. Σύντομα θα μπορώ να πω περισσότερα».
