Εικονικοί εμβολιασμοί. Πλαστά πιστοποιητικά. Η είδηση, επαναλαμβανόμενη, συνοδεύεται με ένταση έκπληξης. Θα αποδειχθεί για μία ακόμη φορά ότι η έκπληξη είναι ένας στιγμιαίος εντυπωσιασμός, πριν αυτός χαθεί μέσα στην προηγούμενη κρατούσα αδιάφορη κατάσταση.
Χρόνια τώρα διδάσκεται στη χώρα με πειθαρχία και επιμέλεια η τέχνη της πλαστότητας. Ο Νόμος πρώτα. Αυτή η συνθήκη δικαιωμάτων – υποχρεώσεων – δικαιωμάτων έλαβε προοδευτικά τη μορφή χλιαρής ζελατίνας. Αυτό το θεμέλιο της συνύπαρξης εξελίχθηκε σε μια ρευστή κατάσταση, που αποτύπωνε μια φιλοσοφία απουσίας ελέγχου, νεοπροοδευτικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης από τα δεινά του κράτους. Ο Νόμος είναι δυνάστης. Η αντιδημοκρατική αυτή κατασκευή ενδύθηκε με επαναστατικότητα, περιβλήθηκε με γοητεία αντίστασης και έγινε σημαία στις πλατείες. Η ανομία είχε ανοίξει τη λεωφόρο της. Ο Νόμος είχε ηττηθεί. Το όπλο του αδυνάτου είχε αχρηστευτεί.
Ετσι προκύπτει στο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο μια ρέουσα, εύπλαστη κατάσταση, που διεκδικεί το πρόσωπο της σταθερότητας. Οι ισχυροί ονομάζουν τα πράγματα κατά βούληση, τρέπουν την ασταθή κατάσταση κατά τα στιγμιαία συμφέροντα, αναγορεύουν το εύπλαστο σε αξία και το αντίθετό του σε θαυμαστό επίτευγμα.
Ολα κινούνται σε μια ατμόσφαιρα άρνησης κάθε αρχής, κάθε κριτηρίου διάρκειας, κάθε σταθερής αναφοράς. Ολα νοούνται ως αποδεκτά, όλα μπορούν να δικαιωθούν και συνήθως δικαιώνονται. Ρευστές και εύπλαστες συμπεριφορές. Μέσα σε μια ελευθερία περιορισμού της αξίας του Νόμου, ο καθένας επιτρέπει στον εαυτό του ατομικά κριτήρια συμπεριφοράς. Είτε πρόκειται για τον καθημερινό άνθρωπο στον δρόμο είτε πρόκειται για τα δημόσια πρόσωπα, που η δέσμευση του λόγου τους μοιάζει με παγίδα και η αναίρεσή της αναγνωρίζεται ως τέχνη.
Το ρευστό της συνείδησης θα παρασύρει σαν ορμητικός ποταμός αυτό που θα διεκδικούσε ακόμη μια ακρογωνιαία σταθερότητα. Την πολιτική. Αν η πολιτική έχει και έναν ρόλο συνεκτικό σε μια κοινότητα ανθρώπων, η αδυναμία της να αντισταθεί στη διαλυτική αυτή ρευστότητα τη μετατρέπει σε παράγοντα επιτάχυνσής της.
Η πλαστότητα προγραμμάτων και διακηρύξεων έγινε μέρος του δημόσιου λόγου. Συστατικό επιτυχίας. Αυτό που δεσμευτικά λέγεται μπορεί εύκολα να αναιρεθεί. Η πλαστότητα ιδεών δεν θα καθυστερήσει και αυτή να βρει τη θέση της. Μέσα στη συνολική ισοπεδωτική και άμορφη κατάσταση η δοκιμασία διάκρισης μεταξύ αλήθειας και ψεύδους χάνει το νόημα, η υπεράσπιση του Νόμου γίνεται γραφική υπόθεση και η εύκολη απόρριψή του είναι μέρος συστατικό πια της συλλογικής ύπαρξής μας.
«Θα τιμωρηθούν αυστηρά οι εμπλεκόμενοι στους εικονικούς εμβολιασμούς» ακούμε από επίσημα χείλη. Είναι ασφαλώς θετικό κάθε φορά που η Πολιτεία επικαλείται τον Νόμο. Θα ήταν καλύτερο αν τον εφάρμοζε. Ισως στο τέλος να αποδειχθεί χρήσιμη αυτή η χειροπιαστή πλαστότητα των εικονικών εμβολιασμών, αν γίνει αφορμή για μια συζήτηση πάνω στη συνολική κατάστασή μας.
*Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
