Η φάση που ο Ελ Αραμπί και ο Τικίνιο δεν βρίσκουν την μπάλα στο μισό μέτρο από την κενή εστία μετά την πάσα «πάρε-βάλε» του Ονιεκούρου είναι ενδεικτική όσων παρακολουθήσαμε στο ματς του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο. Αν δεν θέλει η μπάλα να μπει μέσα, δεν μπαίνει. Τελεία, παύλα, παράγραφος…
Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν καταιγιστικός. Στο πρώτο η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε κάπως να βρει καλές τελικές προσπάθειες, αλλά στο δεύτερο απλώς δεν τον ήθελε η μπάλα. Ο Ατρόμητος στο ίδιο διάστημα έπαιξε αντιποδόσφαιρο και έκανε καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων, αλλά έτσι γίνεται συνήθως όταν το αουτσάιντερ είναι κοντά σε αποτέλεσμα στην έδρα του φαβορί. Είναι αυτό που λέμε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα…
Με αυτά και με αυτά το πρωτάθλημα ξεκίνησε με εντός έδρας στραβοπάτημα για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος μπορεί στα τελευταία λεπτά να ήταν τίγκα στα νεύρα με τις καθυστερήσεις που έκανε ο Ατρόμητος, αλλά στις δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά το τέλος έδειξε σίγουρος για την ομάδα που έχει στα χέρια του. Στεναχωρημένος για την ισοπαλία, αλλά και σίγουρος για τη συνέχεια της ομάδας.
Ο Ολυμπιακός έκανε 22 τελικές απέναντι στους Περιστεριώτες και τουλάχιστον οι μισές απ’ αυτές ήταν κλασικές ευκαιρίες. Τα άκρα του (για τα οποία τόση κουβέντα έχει γίνει…) δούλεψαν μια χαρά, η μεσαία γραμμή από ένα σημείο και μετά κυριάρχησε και έχτισε σωστά πολλές φάσεις, ο Τικίνιο μαζί με τον Ελ Αραμπί έδωσαν πολύ μεγαλύτερο βάθος στην επίθεση και σύντομα θα «βρίσκονται» και πολύ καλύτερα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ και αμυντικά ουσιαστικά μια φάση έφαγε ο Ολυμπιακός (την κεφαλιά του Κουλούρη). Όχι, δεν τα βλέπω όλα καλά μετά από μια εντός έδρας γκέλα. Δεν τα βλέπω όμως και μαύρα. Κάθε άλλο, μάλιστα.
Το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι ικανό όχι απλώς να αντεπεξέλθει στο πρωτάθλημα, αλλά να κυριαρχήσει απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Με τον Ατρόμητο βγήκε αλλαγή ο Λόπες και μπήκε ο Ονιεκούρου. Βγήκε ο Μπουχαλάκης και μπήκε ο Κουντε. Παίκτες που δεν θα κουνιόντουσαν από τις ενδεκάδες άλλων ομάδων, στον Ολυμπιακό δεν χωράνε. Έχει μεγάλη ποιότητα το «ερυθρόλευκο» ρόστερ κι αυτό δεν μπορεί παρά να φανεί στη συνέχεια της σεζόν. Και με τον Ατρόμητο φάνηκε, αλλά όπως είπαμε και νωρίτερα, αν δεν θέλει η μπάλα να μπει μέσα, δεν μπαίνει που να ‘χεις τον Θεό μπάρμπα.
ΥΓ. Κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό ήταν το επίσημο ντεμπούτο του Καρμπόβνικ, ενώ ο Ρέαμπτσιουκ ήταν από τους κορυφαίους της αναμέτρησης. Θέλω να ελπίζω ότι σιγά-σιγά κάποιοι θα τον δουν με διαφορετικό μάτι τον Μολδαβό, διότι πραγματικά αδικούν και τον ίδιον και την προσπάθεια που κάνει σε όλα τα ματς όπου αγωνίζεται.
