Ανεκτίμητη παρακαταθήκη άφησε πίσω του ο Μίκης Θεοδωράκης, που «έφυγε» σήμερα σε ηλικία 96 ετών, γεμίζοντας θλίψη ολόκληρο τον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο της χώρας.
Η βαρύτητα του μουσικού του έργου, αλλά και η πλούσια πολιτική του δράση είχαν οδηγήσει στην υποψηφιότητά του για Νόμπελ Ειρήνης το 2000, με ολόκληρο τον πνευματικό και πολιτικό κόσμο της χώρας να υποστηρίζει τηυν πρόταση.
Και μπορεί ο «αθάνατος» Μίκης να μην έλαβε το Νόμπελ, όμως σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα, οι προσπάθειές του για την ειρήνευση και την αδελφοσύνη των λαών είχαν αναγνωριστεί από ένα άλλο διεθνές βραβείο – αυτή τη φορά, του Ανατολικού Μπλοκ.
Στις 6 Οκτωβρίου του 1983 ο Μίκης Θεοδωράκης τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν για τη συνδρομή του στην ενίσχυση της ειρήνης μεταξύ των λαών.
Το ιερό τέρας της ελληνικής μουσικής είχε και μια εξίσου σημαντική πορεία στον χώρο της πολιτικής, με την αντιστασιακή του δράση να τον έχει οδηγήσει ξανά και ξανά στην εξορία και τη φυλακή.
Αργότερα, υπήρξε υπουργός, αλλά και τέσσερις φορές εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου.
Τι ήταν το βραβείο Λένιν;
Το αρχικό βραβείο της Σοβιετικής Ένωσης για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των λαών δημιουργήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1949 με διάταγμα της προεδρίας του Ανώτατου Σοβιέτ και έφερε τον τίτλο «Βραβείο Στάλιν».
Ουσιαστικά, ήταν το αντίστοιχο Νόμπελ Ειρήνης, για το τότε Ανατολικό Μπλοκ.
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1956, ο Νικήτα Χρουστσώφ καταδικάζει τη διακυβέρνηση Στάλιν στο εικοστό συνέδρι τολυ Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, και το βραβείο μετονομάζεται σε «Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν για την Ενίσχυση της Ειρήνης μεταξύ των Λαών».
Μάλιστα, όσοι είχαν τιμηθεί με το βραβείο Στάλιν κλήθηκαν να το επιστρέψουν και στη συνέχεια να λάβουν νέο βραβείο με τη νέα ονομασία.
Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν ήταν ο μοναδικός Έλληνας που είχε τιμηθεί με το Βραβείο Λένιν.
Ανάμεσα στους βραβευθέντες της χώρας μας ανήκαν ο Κώστας Βάρναλης, ο Μανώλης Γλέζος, ο Γιάννης Ρίτσος και ο Χαρίλαος Φλωράκης.
