Βενετία, αποστολή
Την γνωρίσαμε μέσα από το υπερεπιτυχημένο franchise ταινιών «Λυκόφως» (Twilight), όμως η Κρίστεν Στιούαρτ, από πολύ νωρίς δεν επαναπαύθηκε στην επιτυχία της αλλά βαλθηκε να πάει πολύ ψηλά. Πριν από δύο χρόνια η Μόστρα είχε φιλοξενήσει την ταινία «Seberg» όπου η Στιούαρτ υποδύθηκε την αμερικανίδα ηθοποιό Τζιν Σίμπεργκ που τo 1979 έδωσε η ίδια τέλος στη ζωή της. Εφέτος, σε ένα άλλο βιογραφικό δράμα, το «Σπένσερ» του Πάμπλο Λαρέν, η Στιούαρτ σε κερδίζει με την υπέροχη ερμηνεία της στον ρόλο μιας εξίσου τραγικής προσωπικότητας, της Λαίδης Νταϊάνα Σπένσερ που το 1997 και σε ηλικία 36 μόλις ετών βρήκε τραγικό τέλος σε τροχαίο δυστύχημα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που Λαίδη Νταϊάνα, Πριγκίπισσα της Ουαλλίας περνά στον κινηματογράφο μυθοπλασίας, όμως το «Σπένσερ» είναι μια ταινία πολλές σκάλες ανώτερη της «Diana» (2013) του Ολιβερ Χίρσμπιγκελ όπου τον ίδιο ρόλο κράτησε η Ναόμι Γουότς. Η ταινία του Λαρέν που στους τίτλους αρχής παρουσιάζεται ως «ένα παραμύθι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα», εστιάζει με θαυμάσιες σκηνές στην ασφυκτική ζωή που η Νταϊάνα (επίσης αριστοκρατικής καταγωγής) ζούσε στο παλάτι, εκεί που κανείς δεν την είχε πραγματικά αποδεχθεί – ούτε και ο Κάρολος που την παντρεύτηκε. Η ατμόσφαιρα που «κτίζει» ο σκηνοθέτης θυμίζει συχνά ψυχολογικό θρίλερ!
Δεν της επιτρεπόταν να κάνει τίποτα εκτός πρωτοκόλλου, όμως εκείνη τα έκανε, αρνούμενη να μην ακολουθήσει απλά πράγματα που της φώναζε η καρδιά της, όπως να επισκεφτεί το αγρόκτημα στο οποίο μεγάλωσε. Ολη η ταινία είναι «πάνω» στην προσωπικότητα της Νταϊάνα και κατά συνέπεια πάνω στην Στιούαρτ η οποία δεν αποκλείεται να κερδίσει το Κόπα Βόλπι καλύτερης γυναικείας ερμηνείας και αργότερα να προταθεί για το Οσκαρ Α ρόλου. Αυτό ακριβώς έγινε με την Νάταλι Πόρτμαν που προτάθηκε για Οσκαρ για την «Τζάκι» ,επίσης του Π. Λαρέν.
Κρους και Μπαντέρας και πάλι μαζί
Δύο χρόνια μετά την ταινία «Πόνος και δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ στην οποία η Πενέλοπε Κρους έπαιξε δίπλα στον Αντόνιο Μπαντέρας – χωρίς ωστόσο να μοιραστούν καμία σκηνή μαζί – η εφετινή Μόστρα φιλοξενεί τους δύο Ισπανούς σταρ με αφορμή μια άλλη ταινία το «Competencia oficial» (Επίσημο διαγωνιστικό) που διαγωνίζεται για τον Χρυσό Λέοντα.
Αυτή η χαριτωμένη, γρήγορων ρυθμών ταινία, ισπανοαργεντίνικη συμπαραγωγή και σκηνοθετημένη από ένα ντουέτο, τους Αργεντίνους Μαριάνο Κον και Γκαστόν Ντουπράτ, μας μεταφέρει στα εσώτερα του ιδίου του κινηματογράφου και των πολλών ευτράπελων που συχνά συνοδεύουν την Τέχνη: αναζητώντας το κύρος και την αναγνώριση πέρα από τα χρήματά του, ένας δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας επιθυμεί να αφήσει το στίγμα του με μια ταινία. Οπότε προσλαμβάνει τους καλύτερους του χώρου, μια διάσημη σκηνοθετρια (Κρους) και δύο επίσης διάσημους ηθοποιούς, των οποίων το ταλέντο συναγωνίζεται με τον εγωισμό τους: από την μια ένας «άδειος» σταρ του Χόλιγουντ με το χαμόγελο διαρκώς στο στόμα (Μπαντέρας) και από την άλλη ένας θρύλος του αβάν γκαρντ θεάτρου (Οσκαρ Μαρτίνεζ) που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν γελά ποτέ.
Το αποτέλεσμα είναι μια πολύ ευχάριστη ταινία, μια πραγματική κωμωδία η οποία με ζωηρά χρώματα μιλά για τη ματαιοδοξία των αστέρων, για την δημιουργική ορισμένες φορές ασυμφωνία χαρακτήρων στην παραγωγή ενός έργου Τέχνης αλλά και για την τρέλα των κινηματογραφικών φεστιβάλ όπου τελικά στοχεύει να φτάσει η ταινία. Η Κρους λάμπει και πάλι μετά την εμφάνισή της στην ταινία του Π. Αλμοδόβαρ «Παράλληλες μητέρες» που προβλήθηκε ως ταινία έναρξης του φεστιβάλ, ενώ ο Μπαντέρας καλλιεργεί θαυμάσια το ταλέντο του και στην κωμωδία – είδος με το οποίο έχει ασχοληθεί λιγότερο από το δράμα.
