Πριν από λίγα χρόνια, το γνωστό αμερικανικό περιοδικό «The New Yorker» δημοσίευσε ένα μακροσκελές άρθρο με τίτλο «The Digital Republic». Ο συγγραφέας του είχε ταξιδέψει στην Εσθονία και είχε περιγράψει την «ψηφιακή επανάσταση» που είχε συντελεστεί στο μικρό κράτος της Βαλτικής και η οποία είχε μεταβάλει την καθημερινότητα των πολιτών του. Η Εσθονία, έχοντας εξέλθει από τη σοβιετική καταπίεση δεκαετιών, είχε πλέον λάβει τη δική της ξεχωριστή θέση στον παγκόσμιο χάρτη.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο Κυριάκος Πιερρακάκης είχε διαβάσει εκείνο το άρθρο. Μπορούμε όμως να είμαστε βέβαιοι ότι είχε μελετήσει το εσθονικό μοντέλο της ψηφιακής αναδιοργάνωσης του κράτους ήδη πριν τοποθετηθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη θέση του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Για να αντλήσει μάλιστα ιδέες ήλθε σε επαφή με τον άνθρωπο που ηγήθηκε της ψηφιακής επανάστασης στην Εσθονία, τον επί μία 10ετία (2006-2016) πρόεδρο Τόμας Χέντρικ Ιλβες, από τον οποίο ζήτησε συμβουλές.
Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, ουδείς γνωρίζει τα μελλούμενα. Είναι προτιμότερο κάποιος να κινείται με άξονα το παρόν προτού βιαστεί να δει το μέλλον. Ο Πιερρακάκης όμως πρέπει να πιστωθεί την «ψηφιακή κοσμογονία» του gov.gr και των υπολοίπων εφαρμογών (μεταξύ των οποίων τόσο της πλατφόρμας του εμβολιασμού όσο επίσης αυτής για τον ψηφιακό φάκελο υγείας – MyHealth App) που έχουν κάνει ή θα κάνουν την καθημερινότητα μεγάλης μερίδας πολιτών ευκολότερη και λειτουργικότερη. Ουσιαστικά, αυτή είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, η τρίτη φάση αλλαγών που διέρχεται η δυσκίνητη ελληνική κρατική μηχανή, μετά την εισαγωγή της Διαύγειας και τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογών του TAXISnet.
Η ψηφιοποίηση δεν συνιστά αυτοσκοπό. Αποτελεί ένα όχημα για να βελτιωθεί η καθημερινότητά μας, να αυξηθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, να προωθηθεί η καινοτομία. Αν σκεφθούμε όλοι μας πόσες ώρες έχουμε αναλώσει (ή καλύτερα, σπαταλήσει) σε τεράστιες ουρές αναμονής στην Εφορία ή σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, τότε δύσκολα μπορούμε να αρνηθούμε τα οφέλη που θα υπάρξουν όταν χάρη στην ψηφιοποίηση η πλειονότητα αυτών των εργασιών παύσει να μας ταλαιπωρεί.
Ο Πιερρακάκης ακολούθησε ως τώρα μία πορεία «κάτω από το ραντάρ» των κομματικών μηχανισμών. Η αποτελεσματικότητά του τού επέτρεψε να αποφύγει να δεχθεί τα πυρά όσων εντός ΝΔ ανησυχούν ότι οι… εκσυγχρονιστές θα τους πάρουν το κόμμα. Δεν αποκλείεται να τους βρει μπροστά του όλους αυτούς εφόσον, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, αποφασίσει να διεκδικήσει τη λαϊκή ψήφο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές – και πιο συγκεκριμένα στη δύσκολη Α’ Αθηνών.
Το μείζον ερώτημα που θα αναδυθεί τότε είναι αν σε περίπτωση αποτυχίας εκλογής οι μετοχές του στο επόμενο «κυβερνητικό χρηματιστήριο» θα βρεθούν σε καθοδική πορεία. Θα είναι κρίμα για έναν ήδη επιτυχημένο υπουργό να συμβεί αυτό – κυρίως επειδή ίσως αποθαρρύνει και άλλους ανθρώπους με τεχνοκρατική υπόσταση να ασχοληθούν με τη διακυβέρνηση. Οπως προαναφέρθηκε όμως, άξονας είναι το παρόν. Το «εκλογικό μέλλον» μπορεί να περιμένει λίγο ακόμη.
