Δίπλα-δίπλα στις οθόνες, αλλά χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλο. Ο Ναμπίλ από το Αφγανιστάν, που αυτοεξορίστηκε στη Φιλανδία, καρδιοχτυπά για την 30χρονη αδελφή του, που παλεύει να βρει ένα τρόπο να δραπετεύσει από την κόλαση της Καμπούλ.
«Είναι σε κίνδυνο, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Σας παρακαλώ, βοηθήστε τους και πάρτε τους από αυτή τη χώρα».
Για την 30χρονη Αφγανή, κάθε λεπτό μετράει. Όλες οι ελπίδες της πλέον έχουν γατζωθεί σε ένα λεωφορείο.
Όπως περιγράφει από την Καμπούλ στο LIVE NEWS, μέσα από την κάμερα του κινητού της, η οικογένειά της μαζί με άλλες απελπισμένες οικογένειες, μάζεψαν χρήματα για να νοικιάσουν λεωφορείο για 20 ευρώ την ώρα.
«Όπως βλέπετε, συγκεντρωνόμαστε εδώ όλες οι οικογένειες, 1-2 μέλη από κάθε οικογένεια έχουν το διαβατήριό τους, όπως εμείς. Προσπαθούν να βρουν πρόσβαση στο αεροδρόμιο και νοικιάζουν το λεωφορείο. Είμαστε όλοι εδώ, ο σύζυγός μου, η οικογένειά μου. Φοβόμαστε πάρα πολύ.
Το κάνουμε αυτό, με μεγάλη οικονομική δυσκολία και ριψοκινδυνεύοντας. Όλες οι οικογένειες και από αυτή την πλευρά του δρόμου και από την άλλη μαζεύονται για να βρουν μια λύση για το πώς να φτάσουν στο αεροδρόμιο και τους στρατιώτες, για να φύγουν από την χώρα».
Κάθε πρωί, με το νοικιασμένο λεωφορείο ξεκινούν και ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να περάσουν από τις συμπληγάδες των Ταλιμπάν και να φτάσουν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ.
«Νοικιάζουμε το λεωφορείο γιατί, εάν οι Ταλιμπάν μας επιτεθούν, οι γυναίκες και τα παιδιά θα μπορέσουν να δραπετεύσουν, αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας μπαίνουμε σε αυτό το κατάστημα στον απέναντι δρόμο και όλες οι γυναίκες μαζί με τα παιδιά κοιμούνται στη μια πλευρά του καταστήματος και οι άνδρες στην άλλη πλευρά, για να επιβιώσουμε κατά την διάρκεια της νύχτας», λέει η ίδια.
Όπως περιγράφουν, όταν προσεγγίζουν το αεροδρόμιο δέχονται τα πυρά των Ταλιμπάν. Φεύγουν και συνεχίζουν ξανά και ξανά τις προσπάθειες. Κάθε βράδυ οι ελπίδες σβήνουν και κάθε πρωί μαζεύουν ξανά το κουράγιο τους, νοικιάζουν και πάλι το λεωφορείο και ξαναπροσπαθούν.
«Πυροβολούν κατευθείαν προς τα αυτοκίνητα και τους ανθρώπους, δεν σε αφήνουν να μιλήσεις για το πρόβλημά σου, δεν σε αφήνουν να έχεις επαφή με τα ξένα στρατεύματα και, δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει έξω από το αεροδρόμιο.
Οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει είναι πάνω από 20, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Όταν φτάνουμε εκεί, δεν μας ρωτούν τι θέλουμε γιατί ο κόσμος είναι πάρα πολύς. Τα ξένα στρατεύματα πυροβολούν, οι Ταλιμπάν πυροβολούν και ο κόσμος τρέχει να σωθεί».
Ο Ναμπίλ, αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Ταλιμπάν και φοβούμενος για τη ζωή του έφυγε για τη Φιλανδία το 2010.
«Ήμουν σε κίνδυνο και φοβόμουν ότι κάποια μέρα θα με σκότωναν ή θα απήγαγαν τα παιδιά μας ή θα έκαναν κακό στην οικογένειά μου και έτσι αποφάσισα να φύγω».
Σήμερα, κάνει έκκληση μέσω των ελληνικών Αρχών, να βοηθηθεί η αδελφή του και δεκάδες άλλες οικογένειες που αναζητούν μέσο διαφυγής από το Αφγανιστάν.
