Ανάγοντας σε πρώτο θέμα τους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, η EU αλλά και η διεθνής κοινότητα σκόπιμα αποκρύπτουν το κύριο πρόβλημα. Η ίδρυση χαλιφάτου και η επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία στο Αφγανιστάν (με ευθύνη των Αμερικής, ΝΑΤΟ, EU) σηματοδοτούν τον κατατρεγμό 40 εκατ. Αφγανών, την καταδίκη τους στη μεσαιωνική βαρβαρότητα και υπανάπτυξη.
Από εδώ και μπρος η ζωή για τους Αφγανούς στο Αφγανιστάν-χαλιφάτο θα είναι όμοια με τις φρικιαστικές εικόνες που ο ISIS μετέδιδε για «παραδειγματισμό» και βλέπαμε στην τηλεόραση. Εκτελέσεις, θάνατος βασανιστικός σε όλες τις διαστροφικές μορφές του. Βιασμοί, γυναίκες σκλάβες, κορίτσια νύφες εκτός σχολείου και κοινωνίας. Αντρες επίσης υποταγμένοι ή αναλώσιμοι. Οχι θέατρο, όχι μουσική, όχι χαρταετοί…
Επίσης αναπόφευκτη είναι η σύνδεση του χαλιφάτου με την τζιχάντ παγκόσμια. Από τη Νιγηρία έως και την Μπουργκίνα Φάσο το Βακλάρ, τις Βρυξέλλες. Εξ ορισμού θα υπάρξει δραστηριοποίηση της τζιχάντ της τρομοκρατίας.
Ο «πολιτισμένος» κόσμος και κυρίως οι χώρες που ευθύνονται για την παλινόρθωση του χαλιφάτου αντί να επισείουν τον φόβο των προσφυγικών κυμάτων στις χώρες τους, θα πρέπει να πιέσουν σοβαρά και θεσμικά το χαλιφάτο προκειμένου να αποδυναμωθεί και μην ασκήσει τη φρικώδη βία του.
Πολύ περισσότερο που σε τελευταία ανάλυση οι προσφυγικές ροές από το Αφγανιστάν θα εξαρτηθούν άμεσα από την πολιτική που το χαλιφάτο θα ασκήσει.
Επομένως η κατάσταση πρέπει να αντιμετωπιστεί με αυστηρότητα και θεσμικά από τον «πολιτισμένο κόσμο», που εξάλλου δικαίως ή αδίκως έχει δράσει ανάλογα σε άλλες περιπτώσεις (Ιράν, Λευκορωσία, Κούβα, Νότια Αφρική (απαρτχάιντ). Το εμπάργκο, το πάγωμα τραπεζικών λογαριασμών προσώπων και εταιρειών, το less for less, more for more κ.ά. είναι μέτρα που επανειλημμένα έχουν ληφθεί. Δεν αναφέρομαι σε μια διπλωματική απομόνωση του Αφγανιστάν-χαλιφάτου αλλά αντίθετα σε μια διπλωματική περικύκλωση υπό απειλή. Το ΣΑ του ΟΗΕ ή EU, τα μεμονωμένα κράτη, θα παρέμβουν να υπερασπιστούν τις αρχές και αξίες του «ελεύθερου κόσμου» ή θα αφεθούν στα γεωστρατηγικά τους παιχνίδια και στην οικονομική γοητεία των σπάνιων γαιών, άλλων ορυκτών, των ναρκωτικών.
Η απάντηση σε αυτό θα καθορίσει και τις προσφυγικές ροές, το μέγεθος και τη χρονική διάρκεια.
Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση της EU και της χώρας μας; Τι έχει αλλάξει; Τι παραμένει δεδομένο;
Το πρώτο που άλλαξε είναι ότι μετά την επανίδρυση του Αφγανιστάν-χαλιφάτου όλοι που ζούσαν στο Αφγανιστάν και το εγκαταλείπουν είναι αναμφισβήτητα πρόσφυγες.
Παραμένει δεδομένο ότι η αντιμετώπιση των προσφύγων υπόκειται στο Διεθνές, το Ευρωπαϊκό και το Εθνικό Δίκαιο. Δεν αφήνεται δηλαδή στην πολιτική βούληση της κάθε χώρας και της κάθε κυβέρνησης. Διέπεται από νομικούς κανόνες που η εφαρμογή τους θα καθορίσει ποιος είναι «Κράτος Δικαίου» και ποιος όχι.
Το δεύτερο που άλλαξε είναι η πολιτική της EU. Η αλληλεγγύη από ιδρυτικός νομικός πυλώνας της EU υποβιβάζεται σε πολιτικάντικο τέχνασμα δημιουργίας ανοσιοτήτων, ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Καταργείται η υποχρεωτική μετεγκατάσταση προσφύγων (relocation) σε όλα τα κράτη με την ύπαρξη processing centers και αλγόριθμο υποδοχής, (συμβούλιο υπουργών Εσωτερικών στη Μάλτα 12/15).
Το «κράτος υποδοχής» από γεωγραφική έννοια μετατρέπεται σε χώρο εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών διαιρώντας την EU σε χώρες υποδοχής (Ελλάδα – Ιταλία – Ισπανία) και χώρες όπου η εγκατάσταση προσφύγων αποτελεί «ελεγχόμενη φιλανθρωπία».
Υποβαθμίστηκε η επανεγκατάσταση (resettlement) προσφύγων από camp υπό την αιγίδα του ΟΗΕ καταργώντας στην πράξη τη Συνθήκη της Γενεύης για δημιουργία ανθρωπιστικού διαδρόμου (humanitarian path) για τους πρόσφυγες.
Το τρίτο που άλλαξε είναι η μετατροπή της Ελλάδας από κράτος δικαίου σε «ΑΣΠΙΔΑ» της Ευρώπης. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενστερνίστηκε τις πολιτικές των vise grand και τις προσδοκίες των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης. Αποδέχθηκε τη μετατροπή της χώρας υποδοχής από γεωγραφικό όρο σε πολιτικό. Απέστη από κάθε διεκδίκηση Εννοιας Ευρωπαϊκής Λύσης καταδικάζοντας την Ελλάδα στον ρόλο της χώρας εγκατάστασης και εγκλωβισμού προσφύγων και του φρουρού των ΕU συνόρων.
Απευθυνόμενη στο ακροδεξιό κομμάτι της αλλά και σε έναν λαό κουρασμένο δικαίως από την κρίση του ’15 καμαρώνει για φύλαξη συνόρων που επί ΣΥΡΙΖΑ ο Στρατός και η Αστυνομία δεν… έκαναν παραβιάζοντας τον όρκο τους. Βάζει δίχτυα στη θάλασσα και κάνει push back στη θάλασσα.
Βαφτίζει την Τουρκία ασφαλή τρίτη χώρα για κατηγορίες προσφύγων που δεν προβλέπονται ούτε από τη δήλωση της ΕΕ – Τουρκίας ούτε από το Συμβούλιο Της Επικρατείας (μόνο Σύροι). Τέλος, χρησιμοποιεί νεολογισμούς όπως «δεν θα γίνουμε πύλη εισόδου» (κατάργηση γεωγραφίας), «παράτυποι πρόσφυγες» (Μηταράκης), πρόσφυγες λαθροεισβολείς.
Τι πρέπει να γίνει
Είναι αλήθεια ότι το πρώτο μεταναστευτικό κύμα του ’15 κούρασε τον λαό μας και την Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να πει στον λαό ότι θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του φτιάχνοντας συνεχώς camps για πρόσφυγες και εντάσσοντας συνεχώς πρόσφυγες στην κοινωνία μας. Καμία χώρα δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια ήπειρο. Είναι όμως αλήθεια επίσης ότι η πολιτική της ΝΔ περί «Ασπίδα της Ευρώπης» βάζει τη χώρα μας σε πόλεμο με νομικά μη εχθρούς και παράλληλα μας καταδικάζει σε χώρα μόνιμης εγκατάστασης και σε μόνιμους παραβάτες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Η χώρα μας πρέπει να επανέλθει και να εμπλουτίσει μια πολιτική διεκδίκησης ευρωπαϊκής λύσης.
1. Επαναφορά της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης σε όλη την EU.
2. Επαναδημιουργία του αλγορίθμου υποχρεωτικής κατανομής σε όλα τα κράτη-μέλη (πρόταση συμβουλίου υπουργών Εσωτερικών Μάλτα 12-12).
3. Στην υποχρεωτική μετεγκατάσταση αφγανών προσφύγων να εμπλακούν όλες οι χώρες της Συμμαχίας που έδρασε στο Αφγανιστάν και στο ΝΑΤΟ.
4. Δημιουργία camp ασφαλών χώρων σε όλες τις χώρες του δρόμου από το Αφγανιστάν προς την Ευρώπη. Υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με χρηματοδότηση από όλες τις χώρες της Συμμαχίας, το ΝΑΤΟ, την EU.
5. Συνθήκες για τους αφγανούς πρόσφυγες σε αυτές τις χώρες ανάλογες με αυτές που εξασφαλίστηκαν για τους Σύρους με τη δήλωση EU – Τουρκίας.
6. Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Επιστροφών παράτυπων μεταναστών.
7. Ενιαίο Ασυλο, Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Ασύλου.
Ο κ. Γιάννης Μουζάλας είναι ιατρός, πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, βουλευτής Ν. Τομέα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
