Την Κυριακή 25 Ιουλίου διαβάστηκε στους ναούς όλης της χώρας η Εγκύκλιος «Προς τον Λαό» που εξέδωσε η Διαρκής Ι. Σύνοδος, με σκοπό, κατά τη διατύπωση έγκυρης πρωινής εφημερίδας, «να παρακινηθούν ιερείς και πιστοί να προχωρήσουν στον εμβολιασμό».
Η πολυαναμενόμενη αυτή Εγκύκλιος της Εκκλησίας ακολούθησε τη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό και εκδόθηκε μετά την ακρόαση στη Διαρκή Σύνοδο του αρμόδιου υπουργού Υγείας και του επικεφαλής της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων.
Ολως περιέργως, φέρει τον τίτλο «Οι χριστιανοί ρωτούν για το εμβόλιο και οι γιατροί μάς απαντούν» και παραθέτει δώδεκα ερωτήσεις-απαντήσεις για όλες τις απορίες που μπορεί να διατυπωθούν από τους πιστούς, οι οποίες απαντήθηκαν και γραπτώς από τους ειδικούς και αποτελούν μέρος της Εγκυκλίου!
Την Εγκύκλιο κατακλείουν δύο παράγραφοι, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελούν, και μόνο, το περιεχόμενό της! Αφού επισημαίνεται ότι ο εμβολιασμός αποτελεί μέγιστη πράξη ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπο και το εμβόλιο δεν έρχεται σε καμία αντίθεση με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, η Εγκύκλιος καταλήγει επί λέξει: «Κατά συνέπεια, τα μέλη της Εκκλησίας μπορούν ελεύθερα, σύμφωνα με την υπόδειξη του ιατρού τους, να επιλέξουν την πράξη του εμβολιασμού, δίχως τον οποιονδήποτε φόβο ότι αυτή η επιλογή θα έχει επίπτωση στη σχέση τους με τον Θεό και την Εκκλησία ή και σε αυτή τη σωτηρία τους».
Εκτιμώ ότι η άχρωμη αυτή διατύπωση δεν συνιστά σαφή προτροπή για εμβολιασμό, χωρίς περιστροφές και μισόλογα, χωρίς ιατρικά γυμνάσματα, τα οποία, ούτως ή άλλως είναι ιδιαιτέρως δύσπεπτα όταν απαγγέλλονται στη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, πολύ περισσότερο όταν περιέχουν επιστημονική ορολογία…
Λίγα και ξεκάθαρα λόγια ήταν το ζητούμενο. Δεν γνωρίζω τους συντάκτες, ούτε πόσοι και ποιοι από τους 12 Μητροπολίτες τάχθηκαν υπέρ αυτής της διατυπώσεως. Γνωρίζω, όμως, από τα μέσα ενημέρωσης, τις αντιδράσεις, ακόμη και σε αυτή τη χλιαρή διατύπωση, που σε πολλούς ναούς έλαβαν χώρα από αρνητές του εμβολίου, οι οποίες πείθουν ότι μεταξύ των πιστών υπάρχουν θύλακες αρνητών, που στερούνται μάλιστα εκκλησιαστικού ήθους, αφού χυδαιολογούν εντός των ναών.
Αξιοι επαίνου, αντιθέτως, είναι οι Μητροπολίτες εκείνοι που τάχθηκαν ανοικτά υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού, ένας εξ αυτών μάλιστα έθεσε σε αργία ιερέα που αρνήθηκε να εμβολιαστεί. Είχα ήδη ταχθεί, σε προηγούμενο σημείωμά μου, υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού των κληρικών όλων των βαθμίδων, ως απτό παράδειγμα προς μίμηση («Το Βήμα της Κυριακής», 11.7.2021, σ. Α 10). Εφόσον η Σύνοδος, συνεπικουρούμενη και από την ατολμία της πολιτείας, δεν το αποτολμά, διότι προφανώς υπάρχουν διαφωνίες (και) εντός της Ιεραρχίας, ας το τολμήσουν οι κατά τόπους Μητροπολίτες για τον κλήρο της επαρχίας τους και ας συνετίσουν, όπως έχουν δικαίωμα, όσους δεν συμμορφωθούν.
Εκφράζω ήδη την έντονη ανησυχία μου, εν όψει της μεγάλης θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που όχι τυχαία αποκαλείται και πανηγυρίζεται ως «το Πάσχα του καλοκαιριού», καθώς οι συγκεντρώσεις χιλιάδων πιστών, όχι μόνο στα μεγάλα προσκυνήματα της Παναγίας (Τήνος, Πάρος, Σουμελά), αλλά σχεδόν σε κάθε γωνιά της επικράτειας, τόσο στις λατρευτικές εκδηλώσεις όσο και στα συναπαντήματα που θα ακολουθήσουν, θα αποτελέσουν εκρηκτικό μείγμα μαζί με τη διαπιστούμενη προοδευτική μείωση των εμβολιασμών και τη μη τήρηση των βασικών μέτρων προστασίας, που έχουν πλήρως ατονήσει… Και η έναρξη της σχολικής χρονιάς τον Σεπτέμβριο θα μας βρει με μια επικίνδυνη έξαρση κρουσμάτων και νοσηλειών…
Εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ!
Ο κ. Ιωάννης Μ. Κονιδάρης είναι ομότιμος καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
