Την ίδια ώρα που οι χώρες της ΕΕ καταδικάζουν τους Ταλιμπάν και εκφράζουν ανησυχία για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, σπεύδουν να «διαβουλευτούν» για το πώς θα ανακοπεί το «προσφυγικό κύμα» προς την Ευρώπη.
Κοντολογίς, σκέφτονται με ποιον τρόπο θα υψώσουν νέα τείχη και φράχτες απέναντι στους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν.
Για να δούμε και στα σύνορα της Ευρώπης να επαναλαμβάνονται οι συγκλονιστικές εικόνες που ήρθαν από την Καμπούλ, όπου Αφγανές μανάδες πετούσαν τα παιδιά τους πάνω από τα συρματολέγματα προς τους βρετανούς στρατιώτες για να τα σώσουν και να τα βοηθήσουν να φύγουν από τη χώρα.
Δηλαδή, από τη μια συμπάσχουν με τον λαό του Αφγανιστάν και διεκτραγωδούν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, φροντίζοντας ταυτόχρονα να απομακρύνουν όλους τους υπηκόους τους, αλλά και έναν αριθμό Αφγανών συνεργατών και υπαλλήλων τους (μεταφραστών κ.λπ.) και από την άλλη στους ίδιους τους πολίτες του Αφγανιστάν που δεν θέλουν να ξαναζήσουν την καταπίεση των Ταλιμπάν λένε: «μείνετε εκεί που είστε, η Ευρώπη δεν δέχεται άλλους πρόσφυγες».
Δηλαδή, την ώρα που η Ευρώπη παραδέχεται ότι η κατάσταση στο Αφγανιστάν θα είναι δύσκολη και ότι για πολλούς ανθρώπους η φυγή θα είναι η διέξοδος, αρνείται σε αυτούς τους ανθρώπους το στοιχειώδες δικαίωμα στην ανθρωπιστική προστασία.
Ομολογουμένως, πολύ ωραία αντίληψη για το τι σημαίνει «πολιτική αρχών»…
Ιδίως, εάν αναλογιστούμε ότι για την χαοτική κατάσταση στο Αφγανιστάν, το γεγονός ότι η χώρα δεν ανασυγκροτήθηκε, την κατάρρευση της προηγούμενης κυβέρνησης και το κενός εξουσίας που σπεύδουν να καλύψουν οι Ταλιμπάν, οι ΗΠΑ, αλλά και συνολικά η Δύση έχουν τεράστια ευθύνη.
Γι’ αυτό και το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν οι δυτικές κυβερνήσεις για να αναλάβουν την ευθύνη τους, είναι ακριβώς να υποδεχτούν αυτούς τους ανθρώπους που πίστεψαν στις εγγυήσεις της Δύσης, αλλά τώρα βλέπουν τους Ταλιμπάν πίσω στην εξουσία.
Όμως, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι προσηλωμένες στους εσωτερικούς πολιτικούς υπολογισμούς τους και κυρίως στο άγχος που έχουν για τυχόν άνοδο της ακροδεξιάς.
Και αντί να χαράξουν μια βαθιά διαχωριστική γραμμή με την ακροδεξιά και να υπερασπιστούν πραγματικά τις «ευρωπαϊκές αξίες», που περιλαμβάνουν τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη, την φιλοξενία, το άσυλο σε όσους το έχουν ανάγκη, επιλέγουν το ακριβώς αντίθετο: ουσιαστικά ενσωματώνουν την ατζέντα, τον πολιτικό λόγο και τα αιτήματα της ακροδεξιάς.
Μόνο που έτσι η Ευρώπη απλώς ετοιμάζεται να γράψει άλλη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία τους.
Οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν δεν χρειάζονται άλλη βαναυσότητα.
Αλληλεγγύη χρειάζονται και να σεβαστούμε το δικαίωμά τους στην ανθρωπιστική προστασία.
