Στον λογαριασμό της Bίκυς Βολιώτη στο Ιnstagram πρωταγωνίστησαν αυτό το διάστημα αναρτήσεις για το θέμα των καταστροφικών πυρκαγιών. Aναδημοσίευσε μάλιστα και μια ανακοίνωση της Greenpeace Eλλάδος, η οποία απευθύνεται στους έλληνες πολιτικούς εν τω συνόλω: «Αν θέλετε να ξαναμιλήσετε για κλιματική κρίση, κάντε το μόνο αν έχετε να πείτε κάτι χρήσιμο» έγραφε η ανακοίνωση. Η Βίκυ Βολιώτη μοιάζει απογοητευμένη. «Ξέρετε, καμιά φορά αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι μαθαίνουμε τελικά κάτι από τα λάθη μας. Μάλλον όχι. Αμέτοχοι και άπραγοι παρακολουθούμε την περιβαλλοντική καταστροφή που μαίνεται μπροστά μας, ακούγοντας απαθείς τις δυσοίωνες προβλέψεις των επιστημόνων» είχε πει στη διάρκεια της συζήτησής μας, σχεδόν προφητικά, δύο ημέρες πριν από το ξέσπασμα των πυρκαγιών. «Εχει έρθει η ώρα να δράσουμε με αποφασιστικότητα. Απαιτώντας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις να λάβουν επιτέλους από κοινού σοβαρές και δραστικές αποφάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος. Η κλιματική αλλαγή – για την οποία υπαίτιος είναι ο άνθρωπος – έχει αρχίσει, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές. Πρέπει λοιπόν να δράσουμε προκειμένου να την αναχαιτίσουμε όσο προλαβαίνουμε κι έτσι να προστατέψουμε τις ζωές μας».
Αυτό όμως, όπως λέει, σημαίνει ότι και εμείς ως πολίτες θα πρέπει να αλλάξουμε αντιλήψεις και τρόπο ζωής. «Οφείλουμε ο καθένας στον μικρόκοσμό του να πάρει την ευθύνη του. Ας σκεφθούμε τέλος πάντων ότι πεθαίνοντας εμείς οι μεγάλοι θα αφήσουμε πίσω τα παιδιά μας να παλεύουν για πόσιμο νερό, για καθαρό αέρα σε έναν κόσμο με θερμοκρασίες σαν του εφετινού καλοκαιριού. Θα ζουν σε μια χώρα αποψιλωμένη, ερημοποιημένη, θα κολυμπούν(;) σε μια θάλασσα χωρίς ψάρια. Ποιος θέλει να φαντάζεται το παιδί του σε έναν τέτοιο κόσμο;».
Η απώλεια της Μάγιας Λυμπεροπούλου
Το καλοκαίρι αυτό ήταν γεμάτο για εκείνη. Γεμάτο γιατί συμμετείχε στη διεθνή παραγωγή «Greek Freak», μια ταινία της Disney για τη ζωή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, με το σύνολο των γυρισμάτων να πραγματοποιείται στην Αθήνα. «Ηταν μια εμπειρία καταπληκτική, από αυτό το λίγο δηλαδή που έζησα» αναφέρει. «Δυστυχώς δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω εξαιτίας του συμβολαίου που με δεσμεύει» προσθέτει ευγενικά. Την ίδια στιγμή ήταν ένα καλοκαίρι δύσκολο, καθώς σημαδεύθηκε από την απώλεια ενός από τα πιο αγαπημένα της πρόσωπα, της μεγάλης ηθοποιού Μάγιας Λυμπεροπούλου. Μιλάει για την πρώτη τους γνωριμία. «Τη Μάγια είχα επιδιώξει πολύ να τη γνωρίσω» λέει. «Ηξερα ότι έκανε σεμινάρια σε ηθοποιούς που ήδη είχαν τελειώσει δραματική σχολή. Την εποχή που αποφοίτησα από το Εθνικό, τα είχε σταματήσει. Χρειάστηκε να περάσουν τρία-τέσσερα χρόνια ώστε να προγραμματίσει σεμινάρια ξανά. Μόλις το ανακοίνωσε, θυμάμαι ότι της έστειλα το βιογραφικό μου και μάλιστα την πήρα και τηλέφωνο και της ζήτησα να συμμετέχω. Σε αυτό το σεμινάριο μου αποκαλύφθηκε μια υπέροχη δασκάλα που αγάπησα πολύ και ως άνθρωπο. Με ενδιέφεραν το πάθος της, η αγάπη της για αυτό που έκανε, αυτή η σπάνια γενναιοδωρία της. Οταν μου έκανε την πρόταση να δουλέψουμε μαζί στο έργο του Γιώργου Χειμωνά «O εχθρός του ποιητή», δεν το πίστευα. Η Μάγια ήταν ένας άνθρωπος που δεν το έβαζε ποτέ κάτω και αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από εκείνη».
Τις συνέδεσε μια βαθιά φιλία. «Η απώλειά της είναι τεράστια για το ελληνικό θέατρο» αναφέρει. «Γι’ αυτό και στο ύστατο χαίρε κάποιοι δεν θα έπρεπε να λείπουν, ακόμα και θεσμικά αν θέλετε».
Η έννοια της θυσίας
Μέσα στην καταστροφή των τελευταίων ημερών, η τέχνη αναδεικνύεται παρηγορητική. Η Βίκυ Βολιώτη μαζί με τον Μάξιμο Μουμούρη πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Ο Ιδομενέας, ο βασιλιάς της Κρήτης», η οποία εντάσσεται στο πρόγραμμα του θεσμού «Ολη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του υπουργείου Πολιτισμού και παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Εφης Ρευματά στο Αρχαίο Θέατρο Ορχομενού Αρκαδίας την Πέμπτη 19 και την Παρασκευή 20 Αυγούστου.
«Η παράσταση βασίζεται στον μύθο του Ιδομενέα όπως μας τον παρέδωσε ο Βιργίλιος, αλλά και στο ομώνυμο θεατρικό έργο του γερμανού συγγραφέα Ρόλαντ Σιμελφένιγκ» αναφέρει η Βίκυ Βολιώτη, θυμίζοντας τον μύθο του βασιλιά της Κρήτης, ο οποίος επιστρέφοντας από την Τροία έπεσε σε θύελλα και υποσχέθηκε ότι αν γλιτώσει θα θυσιάσει στον Ποσειδώνα το πρώτο ζωντανό πλάσμα που θα συναντούσε στην ακτή της πατρίδας του. Αυτός όμως ήταν ο γιος του.
«Η παράσταση θέτει ερωτήματα γύρω από το ζήτημα της θυσίας» αναφέρει η Βίκυ Βολιώτη. «Πρόκειται για συνδυασμό θεάτρου με ζωντανή μουσική, με άριες από την όπερα του Μότσαρτ «Ιδομενέας», πρελούδια του Σοπέν και μινιατούρες του Προκόφιεφ. Νομίζω το κεντρικό ερώτημα που διατρέχει το έργο είναι το τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε προκειμένου να πετύχουμε τον σκοπό μας. Μέχρι πού μπορεί να φθάσει δηλαδή κανείς, ποιο είναι το αξιακό του σύστημα».
Η ίδια όμως έχει κάνει θυσίες στη ζωή της; «Δεν αισθάνομαι ότι έχω κάνει κάποια τρομερή θυσία. Σίγουρα έχει έρθει κάποια στιγμή που χρειάστηκε να θυσιάσω ένα κομμάτι της προσωπικής μου ζωής για τη δουλειά ή το αντίστροφο. Αν βάζω πρώτα την τέχνη ή τη ζωή; Δεν ξέρω, για μένα το θέατρο είναι χαρά και ανάγκη. Σίγουρα έχουν υπάρξει και συνεργασίες δύσκολες, που έπρεπε αν θέλετε να θυσιάσω ένα κομμάτι της ψυχικής μου ηρεμίας για να αντεπεξέλθω, αλλά στάθηκα τυχερή και ήταν πάντα καταστάσεις διαχειρίσιμες»
Νέα σελίδα για το ελληνικό θέατρο;
Μετά τις καταγγελίες στον χώρο του θέατρου θα επέλθει η πολυπόθητη κάθαρση; «Δεν ξέρω αν αλλάζουν τα πράγματα από τη μία μέρα στην άλλη. Δείτε πόσος κόπος απαιτήθηκε για να φτάσουμε μέχρι εδώ, να ανοίξει δηλαδή ο δρόμος και να μιλήσουν οι άνθρωποι. Διδάσκω σε δραματική σχολή. Οι μαθητές μου παραμένουν ψύχραιμοι. Γιατί ξαφνικά δόθηκε η εικόνα πως το θέατρο είναι μια ομάδα τεράτων συνολικά. Οχι, δεν είναι έτσι. Είναι, νομίζω, ένα συνολικότερο γεγονός που αφορά την κοινωνία. Οι περισσότερες γυναίκες ερχόμαστε δυστυχώς αντιμέτωπες από πολύ μικρές με το κομμάτι της σεξουαλικής παρενόχλησης. Δεν χρειάζεται να μπούμε στο θέατρο για να το αντιμετωπίσουμε. Και φυσικά υπάρχει και το κομμάτι της ψυχολογικής βίας που είναι τόσο βαθύ. Πώς θα μάθουμε να αντιδρούμε σε αυτές τις κακοποιητικές συμπεριφορές; Πώς θα μάθουμε να βάζουμε τα όριά μας; Είναι ένα τόσο πολύπλευρο, δαιδαλώδες ζήτημα. Εχει να κάνει με τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, από τον ρόλο του σχολείου. Με αυτές τις καταγγελίες νιώθω ότι άνοιξε ένας δρόμος πάνω στον οποίο οφείλουμε να συνεχίσουμε».
«Ο Ιδομενέας, ο βασιλιάς της Κρήτης»: Στις 19 και 20 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Ορχομενού Αρκαδίας.
