Στην Εύβοια, η φωτιά σάρωσε τους κόπους μιας ζωής για τον κ. Γιώργο, ενώ ο πατέρας Νικόλαος με την πρεσβυτέρα πάλεψαν μέχρι τελευταία στιγμή για να γλιτώσουν το εκκλησάκι του χωριού από τις φλόγες, και σαν από θαύμα το κατάφεραν.
Στα 65 χρόνια ο Γιώργος Αποστόλου έχασε τα πάντα. το σπίτι του, το πατρικό του το σπίτι όπου μεγάλωσε τα παιδιά του. Κάποτε εκεί ήταν το κρεβάτι του, η κουζίνα, τα βιβλία, οι αναμνήσεις του. Η ζωή του όλη.
Τώρα κοιμάται με τη σύζυγό του στην αποθήκη, πάνω στα τελάρα για τα μελίσσια.
Τα παιδιά του ήρθαν για να τον δουν και τα έδιωξε. Δεν ήθελε να δουν το σπίτι όπου μεγάλωσαν συντρίμμια. Απόγνωση.
Με τη βοήθεια της Παναγίας
Ο πατέρας Νικόλαος ανάβει ένα κερί, κάνει τον σταυρό του και φιλά την εικόνα της Παναγιάς. Την ευχαριστεί γιατί είναι όλοι καλά, ζωντανοί.
Όταν οι φωτιές κύκλωσαν τις Ροβιές ο πατέρας Νικόλαος και η πρεσβυτέρα με ένα λάστιχο κατέβρεχαν την περιοχή για να σώσουν το μικρό εκκλησάκι, το πνευματικό κέντρο και το σπίτι τους.
Τους εκλιπαρούσαν να εγκαταλείψουν το χωριό αλλά εκείνοι πάλευαν μέχρι την τελευταία στιγμή. Η μάχη όμως ήταν άνιση. Σώθηκαν την τελευταία στιγμή.
Η φωνή της κόρης τους να φωνάζει «καιγόμαστε» ηχεί ακόμη στα αυτιά τους. Τις νύχτες επιστρέφει σαν εφιάλτης, μαζί με τη φωτιά να πλησιάζει.
Η ελπίδα όμως δεν πέθανε ούτε την ύστατη στιγμή.
Το εκκλησάκι, το πνευματικό κέντρο και το σπίτι τους σώθηκαν σαν από θαύμα.
Κι αφού σαν από θαύμα η φωτιά προσπέρασε το πνευματικό κέντρο του χωριού, αποφάσισαν εκεί να καταφεύγει όποιος έχει ανάγκη αλλά και όποιος θέλει να βοηθήσει. Συγκεντρώνουν τρόφιμα για όλους όσους έχουν ανάγκη.
Θα γίνουν ξανά οι Ροβιές όπως ήταν; Θα επιστρέψει η ζωή στον τόπο; Ο πατέρας Νικόλαος και η πρεσβυτέρα, πιστεύουν στα θαύματα.
