Οποτεδήποτε έχουμε ένα μεγάλο κύμα δασικών πυρκαγιών, το θέμα της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης επανέρχεται στο προσκήνιο.
Γράφονται κείμενα, κατατίθενται προτάσεις, αναζητείται η γνώμη των ειδικών, ανακοινώνονται κυβερνητικές πρωτοβουλίες, γεμίζουν οι σελίδες των εφημερίδων και το διαδίκτυο με αναλύσεις αλλά και τα τηλεοπτικά παράθυρα με παρεμβάσεις, φουντώνει η κομματική αντιπαράθεση.
Είναι σχεδόν σαν μια καλοκαιρινή παράδοση, που διακόπτεται μόνο τις χρονιές που δεν έχουμε πολλές πυρκαγιές.
Μόνο που μετά έρχεται ο χειμώνας.
Και κανείς δεν ασχολείται πια με τη δασοπροστασία και την δασοπυρόσβεση.
Ούτε τα κανάλια, ούτε τα έντυπα και οι ιστοσελίδες ασχολούνται με το θέμα. Ούτε ψάχνει κανείς να μιλήσει με ειδικούς. Ούτε τα κόμματα θεωρούν ότι αυτό είναι ένα πρόσφορο ζήτημα για αντιπαράθεση.
Στην καλύτερη των περίπτωση, εάν έχουμε κάποια πλημμύρα, ορισμένοι θα θυμηθούν ότι οι μεγάλες πλημμύρες ενισχύονται από τις μεγάλες δασικές πυρκαγιές.
Και μετά περνάει ο καιρός και έρχεται η άνοιξη, ο καιρός ανοίγει και μυρίζει καλοκαιράκι.
Και συνήθως κάπου τότε, λίγο πριν πλακώσει και το μεγάλο κύμα του τουρισμού, δίνεται και η απαραίτητη συνέντευξη των συναρμόδιων υπουργών που σπεύδουν να διαβεβαιώσουν την κοινωνία ότι έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα για τη φετινή αντιπυρική περίοδο και όλος ο κρατικός μηχανισμός είναι «επί ποδός πολέμου» για να μπορέσει να προστατεύσει το δάσος και το περιβάλλον.
Όμως, λίγο μετά είναι που αρχίζουν τα δύσκολα.
Και αποδεικνύεται ότι μάλλον δεν ήμασταν και τόσο καλά προετοιμασμένοι. Ότι τα επιχειρησιακά σχέδια ήταν ανεπαρκή ή ήταν απλώς «σχέδια επί χάρτου». Ότι τα αιτήματα για ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό προσέκρουσαν σε απαιτήσεις «δημοσιονομικής πειθαρχίας». Ότι δεν έγινε συστηματικός σχεδιασμός για τη νέα συνθήκη που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή.
Τότε είναι που καταλήγουμε στο «κάναμε όσα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά οι συνθήκες ήταν…».
Μόνο που στη διαδρομή έχουμε μετρήσει καμένα δάση περιουσίας και κάποιες φορές και θύματα.
Γι’ αυτό και λέω ότι φέτος δεν θέλω να κάνω τη συζήτηση για τη δασοπροστασία τώρα.
Δεν θέλω να τα πούμε τώρα, να ξεθυμάνουμε, να κατατεθούν προστάσεις που να τις πάρει το καλοκαιρινό αεράκι.
Θέλω να τα πούμε όλα αυτά το χειμώνα.
Θέλω αυτόν τον χειμώνα να σκεφτόμαστε το καλοκαίρι και τις πυρκαγιές του καλοκαιριού.
Θέλω αυτόν τον χειμώνα να υπάρχει συνεχής ενημέρωση για μέτρα που λαμβάνονται, για τα έργα που γίνονται, για τον εξοπλισμό που αγοράζεται, για το προσωπικό που προσλαμβάνεται και διορίζεται με σκοπό να μην ξαναζήσουμε όσα ζήσαμε αυτό το καλοκαίρι.
Και τότε θα είμαι πιο αισιόδοξος.
