Νιώθουμε τον πόνο και την αγωνία των ανθρώπων, όμως δεν νιώθουμε την ανάγκη να αλλάξουμε τα αίτια που τις προκαλούν, πολύ περισσότερο να κάνουμε κάτι.
Οι πολιτικοί αρμόδιοι, που επισκέπτονται τις πληγείσες περιοχές αφού έχει σχεδόν τελειώσει το καταστροφικό γεγονός, είναι συνήθως ικανοποιημένοι γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα, και υπόσχονται να βοηθήσουν όσο μπορούν.
Αλήθεια, πως ορίζεται η κλίμακα μιας καταστροφής; Αν υπήρχαν άνεμοι, τι θα συνέβαινε; Τι άλλο μπορούσε να κάψει η φωτιά και δεν έκαψε στην βόρεια Εύβοια;
Και εμείς οι άλλοι, που τυχαίνει να είμαστε μακριά από την καταστροφή, δηλώνουμε την συμπάθειά μας και ευχόμαστε να μην μας βρει τέτοιο κακό, συνήθως μέχρι εκεί. Η ζωή συνεχίζεται, είναι η φράση στερεότυπο, που συνηθίζουμε να λέμε.
Μπορούμε όμως να νιώσουμε λίγη αλληλεγγύη και ενσυναίθηση για τους πληττόμενους και δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας.
Ή τουλάχιστον να σκεφτούμε ότι, μπορεί και στην παραλία που βρισκόμαστε εμείς, ξαφνικά, να ζήσουμε τον κίνδυνο.
Η οικολογική και όχι μόνο καταστροφή, μας αφορά όλους και θα μας επηρεάσει όλους, λίγη αυτοσυγκράτηση στην προβολή της δικής μας ευδαιμονίας, δεν θα μας βλάψει.
Οι περιβαντολλογικές, οικονομικές και κοινωνικές καταστροφές είναι πρωτόγνωρες, ο ψυχολογικός αντίκτυπος, ιδιαίτερα στον κόσμο που υπέστη τις καταστροφές και βίωσε τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης φωτιάς, μεγάλος.
Οι φωτιές ακόμη δεν έσβησαν, το μικροπολιτικό όμως παιχνίδι άρχισε.
Κατανοώ, το ότι η κυβέρνηση, δεν θέλει να χρεωθεί πολιτικές ευθύνες, όμως ας ψάξει πιο σοβαρά επιχειρήματα.
Δημοσιοποίησε ένα πίνακα, όπου συγκρίνει τις δαπάνες της χώρας για την πολιτική προστασία και τον διαθέσιμο εξοπλισμό του 2018 και του 2021. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει ότι, έχει δαπανήσει 56% περισσότερους πόρους από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Οι αριθμοί πολλές φορές λένε αλήθειες, αλλά πολλές φορές κρύβουν μεγάλα ψέματα. Ας θυμηθούμε τα στατιστικά στοιχεία που έδινε η κυβέρνηση την περίοδο 2008-2009 και θα γίνει κατανοητό τι εννοώ.
Χωρίς να θεωρώ ότι, το 2018 έγινε το καλύτερο στην χρηματοδότηση της πρόληψης, είναι και οι 102 νεκροί στο Μάτι, που πέρα από το πολιτικό παιχνίδι, μας στοιχειώνουν όλους, όπως μας στοιχειώνουν και οι 84 νεκροί στην φονική πυρκαγιά του 2007, στην Ηλεία.
Νομίζω, ότι με τους πίνακες που δημοσιοποίησε, διαπράττει πολλά ατοπήματα, γιατί:
1. Το 2018, η χώρα ήταν τυπικά και ουσιαστικά σε μνημόνιο.
2. Δεν λέει που διατέθηκαν οι πόροι το 2018 και που θα διατεθούν φέτος. Ένα παράδειγμα: η κυβέρνηση δημιούργησε θέση «Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας», με άγνωστο πόσο κοστίζουν οι μετακλητοί υπάλληλοι, η λειτουργία της και ο εξοπλισμός της.
3. Τα στοιχεία του 2018 είναι απολογιστικά, δηλαδή οι δαπάνες έγιναν, ενώ για το 2021 είναι πρόβλεψη, συνεπώς, δεν έχουν διατεθεί. Τον Απρίλιο του 2022 θα ξέρει η κυβέρνηση, πόσα θα έχει δαπανήσει τελικά φέτος.
4. Δεν μας λέει πόσα δαπάνησε το 2020, όπου έχει τα τελικά στοιχεία, και που.
5. Κρύβει ότι, πέρσι και φέτος, όλες οι δαπάνες γίνονται με απευθείας αναθέσεις, λόγω της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης», που διατηρεί στην χώρα, λόγω πανδημίας. Σημειώνω ότι, είμαστε η μόνη χώρα στην ΕΕ, που ακόμα διατηρεί αυτό το καθεστώς. Δεν χρειάζεται να θυμίσω ότι, απευθείας αναθέσεις σημαίνει λιγότερη διαφάνεια και πολύ πιο ακριβές προμήθειες.
Εκεί που γίνεται αστεία η σύγκριση είναι στα εναέρια μέσα. Γράφει ο κύριος Σκέρτσος:
1. Η Ελλάδα έχει 74 εναέρια μέσα.
2. Η Ιταλία 30 εναέρια μέσα.
3. Η Γαλλία 19 εναέρια μέσα.
Σκέφτεται ο απλός πολίτης, κάποιο Άγιο έχουν αυτές οι χώρες και υπάρχουν ακόμα. Ή κάτι άλλο κάνουν καλά αυτές οι χώρες, αν έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα οι αριθμοί που δίνει η κυβέρνηση. Εκεί είναι η ουσία, που δυστυχώς την κρύβουν. Το πιο βασικό εργαλείο των ευρωπαϊκών χωρών είναι η πρόληψη, όπως και ο σωστός συντονισμός των δημόσιων υπηρεσιών, τα συγκροτημένα και εκπαιδευμένα τμήματα των εθελοντών, και φυσικά γενικά και ειδικά σχέδια, άμεσα εφαρμόσιμα και γνωστά στους ανθρώπους που θα επωμισθούν την ευθύνη της υλοποίησής τους. Εμείς, όπως σε όλα τα θέματα, τρέχουμε πίσω από τα προβλήματα, όταν γιγαντωθούν, τότε όμως πάντα είναι αργά και πολύ ακριβά.
Ασφαλώς και η πραγματικότητα δεν μπορεί να αξιολογηθεί με την λογική του άσπρου-μαύρου, όμως το γκρίζο είναι εκτεταμένο και ειδικά εδώ πονάει πολύ.
Ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι: Θα αποκατασταθούν οι ζημιές που υπέστησαν οι πολίτες και ότι, θα: «αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο θα δρομολογηθούν τα αντιπυρικά, αντιδιαβρωτικά έργα και οι αναδασώσεις».
Νομίζω, επειδή θαύματα δεν γίνονται, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοεί, άλλωστε έχει δώσει πολλά δείγματα μέχρι τώρα.
Επειδή οι ζημιές, που μπορούν να ποσοτικοποιηθούν, θα είναι αρκετά δις ευρώ, μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει αυτό για το κόστος και τον χρόνο της αποκατάστασης, φυσικά για τον κρατικό προϋπολογισμό, τον φορολογούμενο πολίτη, την οικονομία και την κοινωνία γενικότερα.
Με τόσα επώδυνα απρόβλεπτα, και αυτό το Καλοκαίρι, τι θα μπορεί να περιέχει το αναγκαίο «αισιόδοξο αφήγημα» του Πρωθυπουργού στην Φετινή ΔΕΘ, στις αρχές του Σεπτέμβρη;
