Στο δήμο Ανατολικής Μάνης η πυρκαγιά άφησε ανυπολόγιστη ζημιά και οι εστίες δεν έχουν σβήσει ακόμη. Την Πέμπτη 5/4 εκκενώθηκαν προληπτικά χωριά, ενώ δύο κάηκαν συθέμελα. Οι πληγέντες μεταφέρθηκαν είτε στην Αρεόπολη, είτε σε ξενοδοχειακά καταλύματα κι έπειτα στα ΚΕΠ Σπάρτης και Γυθείου.
Στην Αρεόπολη οι πληγέντες πέρασαν τέσσερις ημέρες στο κλειστό γυμναστήριο της κωμόπολης. Όπως περιγράφει ένας κάτοικος «είδαμε ξαφνικά μέσα από τους καπνούς, να ανέρχονται τα αυτοκίνητα σαν μελίσσια». Λίγο νωρίτερα, στη συμβολή του οδικού δικτύου από Μαυροβούνι προς Αρεόπολη, είδαμε ανθρώπινο κομβόι να στέκεται ανάμεσα στους καπνούς και την στάχτη στην άκρη του δρόμου. Και περίμεναν.
«Έγιναν τεράστια λάθη»
«Η κατάσταση ήταν απελπιστική», εξηγούν από το φαρμακείο. «Εκκένωσαν ακόμη και χωριά που δεν υπήρχε λόγος. Ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί η ύδρευση στην Αρεόπολη. Οι τουρίστες έφυγαν και οι κάτοικοι έχασαν κάθε τους περιουσία, χωράφια, ελιές, από τα οποία ζούσαν. Κάηκαν 56 σπίτια. Αν υπήρχε ένα εναέριο μέσο από την αρχή της πυρκαγιάς, η κατάσταση θα είχε σωθεί. Οι άνθρωποι ήταν μόνοι τους, χωρίς βοήθεια για την κατάσβεση. Οι εκκενώσεις έγιναν άρον άρον και λαθεμένα. Έγιναν τεράστια λάθη στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών».
Όλες αυτές τις ημέρες, στην Ανατολική Μάνη, γίνονται συνεχείς και μεγάλης διάρκειας διακοπές ρεύματος. Πολλά σπίτια, αντλούν νερό από στέρνες μέσω ηλεκτρικού μηχανισμού κι έτσι έμειναν χωρίς, κυριολεκτικά, σταγόνα. Τις δύο πρώτες μέρες, είχαμε αποκλειστεί και από την εθνική Γυθείου και από την εθνική Καλαμάτας, χωρίς, ουσιαστικά, τρόπο διαφυγής. Στην Αρεόπολη και σε μερικά ακόμη χωριά, όπως και στο Γερολιμένα, που επίσης είναι τουριστικό κέντρο, ακόμη δεν υπάρχει νερό,ενώ σε αρκετά ξενοδοχεία και μαγαζιά εστίασης δεν υπήρχαν ούτε γεννήτριες (κι αν υπήρχαν, δεν ήταν επαρκείς).
Οι κάτοικοι τονίζουν ότι η πολιτική προστασία δεν λειτούργησε και ότι, φυσικά, έχουν πληγεί όλοι οικονομικά, αφού η τουριστική σεζόν επί της ουσίας τελείωσε απότομα.
Τη σίτιση των πυρόπληκτων, ανέλαβε η αλληλεγγύη των ανθρώπων. Ο πρόεδρος της κοινότητας της Αρεόπολης, όπως και η αδερφή του, κα. Στρατάκου που διατηρούν μαγαζί εστίασης, οργάνωσαν την κινητοποίηση και φρόντισαν τους πληγέντες που στεγάστηκαν στο γήπεδο με φαγητό και νερό.
Το κλειστό γυμναστήριο
«Ήμασταν μόνοι μας»
Η κα. Στρατάκου έκανε σαφές ότι τον τόπο τον έσωσε ο εθελοντισμός. «Ευγνωμοσύνη οφείλουμε στους μόλις δέκα πυροσβέστες του τμήματος της Αρεόπολης, που έπαιξαν στοίχημα τη ζωή τους κι έτσι δεν ήρθε η φωτιά ως εμάς. Θα είχαμε τελειώσει. Η κρατική παρουσία ήταν μηδενική. Εκτός από τους πυρόπληκτους, στεγάστηκαν και τουρίστες. Οι διπλανοί δήμοι μας έδωσαν υλικά που δεν είχαμε στην πόλη μας και όλοι οι εστιάτορες κινητοποιήθηκαν για να τραφούν οι άνθρωποι. Το πρώτο βράδυ είχαμε 200 ανθρώπους που κοιμήθηκαν στο πάτωμα, σε στρώματα κάμπινγκ που μας έστειλαν από τη Σπάρτη ήτο Γύθειο. Βεβαίως, ευχαριστούμε και τους γιατρούς του κέντρου υγείας. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, όσο μπορούσαμε. Οι άνθρωποι έμειναν στο κλειστό γυμναστήριο τέσσερις ημέρες. Ελικόπτερα κατάσβεσης εμφανίστηκαν πρώτη φορά εχθές. Ό,τι χρωστάμε ως τόπος, το χρωστάμε στην αλληλεγγύη και τον εθελοντισμό, ήμασταν μόνοι μας. Το τονίζω αυτό». Είπε, ακόμη «τα γερόντια δεν έβρισκαν λόγο να σωθούν. Έχασαν τα πάντα. Και οι νέοι,40-50 ετών,είναι αγρότες, δεν έχουν τρόπο να επιβιώσουν. Κάηκαν χωράφια, μελίσσια, ζώα».
Η κα. Λυροφώνη, πρόεδρος Δημοτικού συμβουλίου του Γυθείου, μας είπε: «Τι να θέσουμε κομψά; Δεν έκαναν τίποτα. Η φωτιά έσβησε στη θάλασσα, δεν έγινε καν προσπάθεια πυρόσβεσης. Ευτυχώς δεν κάηκε το Γύθειο και διασώθηκε και το τουριστικό κομμάτι της παραλίας. Η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη, κάηκαν τα 2/3 της παραγωγής και εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν αποζημιωθούν, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Οι πυρόπληκτοι βρήκαν καταλύματα στην Αρεόπολη,στο ΚΕΠ Σπάρτης, Γυθείου και σε ξενοδοχειακές μονάδες. Ό,τι είχε σωθεί από το 2019, τωρα καταστράφηκε ολοσχερώς».
Ολική καταστροφή αντιμετωπίζουν δύο χωριά, ενώ υλικές ζημιές υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν θα μπορέσουν να βρούνε ούτε καν στέγη, εφόσον κάηκαν οι πηγές των εισοδημάτων τους.
Το κλίμα στην Ανατολική Μάνη είναι βαρύ, πένθιμο και γεμάτο οργή. Όσο υπάρχουν ακόμη εστίες, οι κάτοικοι νιώθουν πως κινδυνεύουν. Τονίζουν ότι έμειναν αβοήθητοι και ότι, κυρίως, οι ποιότητα της ζωής των πυρόπληκτων θα εξαρτηθεί πια από τις έγκαιρες και ικανοποιητικές αποζημιώσεις.
