Έμφαση στην ανοσοποίηση των ανοσοκατεσταλμένων ασθενών μέσω εμβολιασμού, αλλά και προληπτική χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων για να μην «κολλήσουν» κοροναϊό οι συγκεκριμένοι ασθενείς, συνιστούν τώρα οι επιστήμονες, για να προλάβουμε τις επικίνδυνες μεταλλάξεις του ιού.
Οι ανοσοκατεσταλμένοι αντιμετωπίζουν κίνδυνο για παρατεταμένη λοίμωξη από τον κοροναϊό. Αρκετές μελέτες σε περιστατικά παρατεταμένης λοίμωξης σε ανοσοκατεσταλμένους έδειξε ότι SARS – CoV-2 με πολλαπλές μεταλλάξεις που συγκροτούσαν νέες παραλλαγές του ιού, αναδύθηκαν στη διάρκεια τέτοιων περιστατικών. Αυτές οι παραλλαγές με τις πολλαπλές μεταλλάξεις αποτελούν δείκτη του τρόπου με τους οποίους ο ιός μπορεί να υπερπηδήσει πολλά εξελικτικά στάδια μονομιάς και να διαμορφώσει «παραλλαγές ανησυχίας». Προτιμά, δε, καταστάσεις όπου το ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί μερικά.
Τα παραπάνω επισημαίνουν με άρθρο τους στο New England Journal of Medicine, επιστήμονες από το Fred Hutchinson Cancer Research Center, το Johns Hopkins Bloomberg School of Medicine, το Αμερικανικό Στρατιωτικό Ερευνητικό Πρόγραμμα HIV και το Ινστιτούτο για την Παγκόσμια Υγεία και τις Λοιμώδεις Νόσους του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, οι οποίοι ζητούν μεγαλύτερη προσοχή στις επίμονες λοιμώξεις COVID-19 σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα.
«Η ιατρική κοινότητα πρέπει να αναπτύξει πιο ακριβείς οδηγίες για την παρακολούθηση, τη θεραπεία και την πρόληψη των λοιμώξεων από COVID-19 σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς για να μειώσει τόσο τον κίνδυνο για αυτούς τους ασθενείς όσο και την πιθανή εμφάνιση ανησυχητικών παραλλαγών του ιού», δήλωσε ο Δρ Larry Corey, ιολόγος στο Fred Hutch, επικεφαλής του Δικτύου Πρόληψης COVID-19 και συγγραφέας του άρθρου.
Χαρακτηριστικά, στη μελέτη αναφέρεται περίπτωση όπου ανοσοκατεσταλμένος, νοσούσε επί 152 μέρες. Στη διάρκεια της νοσηλείας του, αναγνωρίστηκαν στο γονιδίωμα του ιού που τον ταλαιπωρούσε 34 μεταλλάξεις, 12 μεταλλάξεις στην πρωτείνη ακίδα, μερικές από τις οποίες αφορούσαν διόδους διαφυγής από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή.
Σε άλλη περίπτωση, νοσηλείας 101 ημερών όπου το γονιδίωμα ελέγχθηκε 23 φορές, το πρώτο δίμηνο δεν υπήρχε εξέλιξη. Όταν όμως του χορηγήθηκε πλάσμα από ασθενή που είχε αναρρώσει, τότε ξεκίνησαν ταχείες μεταλλάξεις που εντοπίστηκαν στις τρεις επόμενες αλληλουχίσεις που ακολούθησαν.
Και στους δύο ασθενείς εντοπίστηκαν πολλαπλές παραλλαγές που ξέφευγαν από το ανοσοποιητικό σύστημά τους.
Οι συγγραφείς τόνισαν τη σημασία της ανοσοποίησης των ανοσοκατεσταλμένων ασθενών και γι΄ αυτούς με ανεπαρκή ανταπόκριση στο εμβόλιο, να διερευνάται η χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων για την πρόληψη της μόλυνσης. Συμβούλευσαν μάλιστα τους γιατρούς, να παρακολουθούν προσεκτικά τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα με λοίμωξη COVID-19 που επιμένει, με την εφαρμογή συχνά της αλληλούχισης του γονιδιώματος του ιού που τους έχει προσβάλλει, χρησιμοποιώντας διαδοχικά δείγματα, για τον εντοπισμό πιθανής νέας παραλλαγής ανησυχίας. Η μερική ανοσοαπόκριση που παρατηρήθηκε σε ανοσοκατεσταλμένους, δημιουργεί μοναδικό περιβάλλον για επιλογή εξελικτικών παραλλαγών και προκαλεί ανησυχία.
«Ο ιός μπορεί να επιμείνει για εβδομάδες ή μήνες στους ανοσοκατεσταλμένους, οδηγώντας σε ιούς που φέρουν καταιγισμό μεταλλάξεων – μερικές φορές μοιάζουν με τις παραλλαγές ανησυχίας που μας απειλούν σήμερα», δήλωσε η Δρ Morgane Rolland, ιολόγος γενετίστρια στο Αμερικανικό Στρατιωτικό Πρόγραμμα Έρευνας για τον HIV στο Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού Walter Reed και συγγραφέας του άρθρου.
Οι ανοσοκατεσταλμένοι θα πρέπει να ενημερώνονται για την πιθανότητα παρατεταμένης ικανότητάς τους για μετάδοση του ιού εάν μολυνθούν και τη σημασία της αυτο-απομόνωσης μέχρι να επιβεβαιώσουν τη λήξη της μόλυνσης με αρνητικό τεστ, συνιστούν οι συγγραφείς.
Η ιεράρχηση του εμβολιασμού σε αυτές τις ομάδες και στα νοικοκυριά τους είναι κρίσιμη, αλλά η πρόσβαση σε αποτελεσματικά εμβόλια πρέπει να αυξηθεί παγκοσμίως για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη.
Οι συγγραφείς ζήτησαν επίσης πιο εστιασμένη έρευνα σε ανοσοκατεσταλμένες ομάδες. Ανοσολογικές μελέτες σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό, όπως οι μεταμοσχευθέντες, θα μπορούσαν να αποτρέψουν το σοβαρό και παρατεταμένο COVID-19 σε αυτές τις ομάδες. Η κατανόηση των αντισωμάτων και των αντιδράσεων των κυττάρων Τ των ανοσοκατασταλμένων θα μπορούσε επίσης να δώσει εξηγήσει γιατί είναι πιθανή η εξασθενημένη ανταπόκριση των αντισωμάτων.
«Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ασθενών αντιμετωπίζει δυσκολίες στην άμυνα κατά του COVID-19 και θα ωφεληθεί πολύ από τις συνεχείς και εστιασμένες προσπάθειες για την ανάπτυξη πιο ισχυρών στρατηγικών θεραπείας και πρόληψης του COVID-19», σχολίασε ο Δρ Myron Cohen, αναπληρωτής καγκελάριος για την Παγκόσμια Υγεία και τις Ιατρικές υποθέσεις στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και συγγραφέας του άρθρου.
Καταλήγοντας, οι συγγραφείς υποστηρίζουν την αυξημένη ανάγκη ανάπτυξης νέων εμβολίων και θεραπειών για τον COVID-19. Οι προσπάθειες για την ανάπτυξη εμβολίων επόμενης γενιάς που είναι πιο αποτελεσματικές έναντι των παραλλαγών, ο έλεγχος συνδυασμών αντισωμάτων που μπορούν να αποτρέψουν τη μόλυνση σε άτομα με ανοσοκαταστολή και οι προκαταρκτικές θεραπείες που μπορούν να σταματήσουν τον πολλαπλασιασμό του ιού, ειδικά σε αυτούς τους ευάλωτους πληθυσμούς, θα είναι απαραίτητες για τον έλεγχο της πανδημίας.
