Πριν καν κάνει το Ολυμπιακό ντεμπούτο της, είχε αρχίσει διαδικτυακά η συλλογή υπογραφών για να απαγορευτεί η ιστορική συμμετοχή της.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα σχόλια έσταζαν μισαλλοδοξία και «φαρμάκι».

Οι αντίπαλες αθλήτριες στο Τόκιο, στην κατηγορία των 87κ. του Ολυμπιακού τουρνουά άρσης βαρών, ήταν διχασμένες. Άλλες, εξέφρασαν τη στήριξή τους στο πρόσωπό της. Άλλες, δήλωσαν σφόδρα ενοχλημένες.

Τελικά, η 43χρονη Νεοζηλανδή Λόρελ Χάμπαρντ διαγωνίστηκε, δεν τα κατάφερε να προκριθεί, αλλά κέρδισε το θερμό χειροκρότημα για την -αμφιλεγόμενη κατά πολλούς- πρωτιά της.

Αυτή δεν αφορούσε στην ηλικία της -είναι η τρίτη γηραιότερη αρσιβαρίστρια στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η Λόρελ έγινε η πρώτη στην ιστορία διεμφυλική αθλήτρια που διαγωνίστηκε σε Ολυμπιακό άθλημα, σε κατηγορία διαφορετική από το φύλο γέννησης.

Μακρά πορεία

Η Λορέλ γεννήθηκε στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, το 1978, αγόρι.

Μέχρι να αλλάξει φύλο, στα 34 της, είχε ήδη διακριθεί στην άρση βαρών, κατακτώντας το 1988 το εθνικό ρεκόρ νέων, τότε ως Γκάβιν Χάμπαρντ.

Μέχρι να γίνει 23 ετών, τα παράτησε.

«Απλά», είχε δηλώσει χρόνια αργότερα, «ήταν παρά πολύ δύσκολο να αντέξω… την πίεση της προσπάθειας να χωρέσω σε έναν κόσμο, που ίσως δεν δημιουργήθηκε πραγματικά για ανθρώπους σαν εμένα».

Το 2012, άλλαξε φύλο κι έγινε η Λόρελ.

Πέντε χρόνια μετά, επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους, διαγωνιζόμενη ως γυναίκα.

Με την επάνοδό της, κέρδισε τρεις τίτλους. Γεγονός, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων για το εάν η συμμετοχή της ήταν δίκαιος ανταγωνισμός απέναντι σε άλλες γυναίκες.

Το ίδιο συνέβη κι όταν κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στους Αγώνες Ειρηνικού το 2019 και ακόμη ένα χρυσό το 2020 στο Παγκόσμιο Κύπελλο Άρσης Βαρών της Ρώμης.

Στο Τόκιο, έφτασε έχοντας στη συλλογή της επτά χρυσά μετάλλια σε διεθνή τουρνουά.

«Η Λόρελ Χάμπαρντ είναι μία γυναίκα και διαγωνίζεται βάσει των κανονισμών της ομοσπονδίας», ξεκαθάρισε τις προάλλες ο ιατρικός και επιστημονικός διευθυντής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), Ρίτσαρντ Μπάτζετ, εν μέσω έντονων αντιδράσεων.

«Πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής στο θάρρος και την επιμονή της για πρόκριση στους Αγώνες»…

Διίστανται οι απόψεις

Η πρώτη φορά που επετράπη η συμμετοχή διεμφυλικών αθλητών σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το 2004, στην Ελλάδα.

Το 2015, η ΔΟΕ άνοιξε κι άλλο το δρόμο, ορίζοντας ότι δεν αποτελούσε προϋπόθεση να έχει γίνει εγχείρηση αλλαγής φύλου.

Ως όρο, έθεσε να πρόκειται για δεδηλωμένα διεμφυλικούς αθλητές σε βάθος τετραετίας και, για τα γυναικεία αγωνίσματα, να είναι τα επίπεδα τεστοστερόνης κάτω από 10 νανογραμμομόρια ανά λίτρο, για τουλάχιστον 12 μήνες πριν από τον πρώτο αγώνα.

Στα δε ατομικά αθλήματα, όπως είναι η άρση βαρών, η ΔΟΕ επιτρέπει στις αθλητικές ομοσπονδίες να ορίζουν τις δικές τους οδηγίες.

Η Λόρελ -που όλα αυτά τα χρόνια που διαγωνίζεται λαμβάνει φάρμακα καταστολή της παραγωγής τεστοστερόνης- πληρούσε όλες τις προδιαγραφές που έθεσε η Διεθνής Ομοσπονδία Άρσης Βαρών.

Παρ’ όλα αυτά, μεταξύ ειδικών -και όχι μόνο- έχει ξεσπάσει διαμάχη για το κατά πόσο αυτό ήταν δίκαιο.

«Διεξάγονται πολλές έρευνες», τόνισε ο Ρίτσαρντ Μπάτζετ, «για να εξακριβωθεί το υπολειπόμενο πλεονέκτημα μετά την ανδρική εφηβεία» από την τεστοστερόνη -όπως για παράδειγμα στο μυοσκελετικό σύστημα.

«Πρέπει όμως όλα αυτά να τα ζυγίσετε με τα μειονεκτήματα της μετάβασης», προσέθεσε. «Δεν είναι κάτι που οποιοσδήποτε θα θεωρούσε ασήμαντα».

«Υπάρχουν πολλές πτυχές της φυσιολογίας και της ανατομίας, καθώς και από ψυχικής πλευράς, που συμβάλλουν σε μια υψηλή απόδοση», υπογράμμισε.

Και «μόνο όταν υπάρχουν ενδείξεις πραγματικής ανησυχίας -ότι αυτό θα οδηγούσε σε δυσανάλογο πλεονέκτημα απόδοσης για αυτά τα άτομα- θα πρέπει να εφαρμοστούν κανόνες και κανονισμοί για να αλλάξει το δικαίωμα συμμετοχής».

Σύμφωνα πάντως με το BBC, η ΔΟΕ ήδη επανεξετάζει τις οδηγίες για τη συμμετοχή διεμφυλικών στα γυναικεία αθλήματα, συνεργαζόμενη «με εξειδικευμένους γιατρούς, ομάδες προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικηγόρους και αθλητές».

Γράφοντας ιστορία

«Δεν είμαι εδώ για να αλλάξω τον κόσμο», είχε πει η ίδια η Λόρελ Χάμπαρντ σε μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, το 2017 -την πρώτη χρονιά που αγωνίστηκε ως γυναίκα- στο Radio New Zealand.

«Θέλω μόνο να είμαι εγώ και να κάνω αυτό που κάνω», δήλωνε -ενώ από τότε οι επικριτές της την κατηγορούσαν ότι έγινε διεμφυλική, απλά και μόνο για να διαπρέψει σε αγώνες, διαγωνιζόμενη ως γυναίκα.

Κατηγορίες, που διατυπώνονται μέχρι και σήμερα.

«Οι άνθρωποι πιστεύουν αυτό που πιστεύουν, όταν τους δείχνουν κάτι που μπορεί να είναι νέο και διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουν. Είναι ενστικτώδες να είσαι αμυντικός», υποστήριξε τότε η ίδια.

Σήμερα, η Λόρελ έχει στο πλευρό της πολλούς. Μεταξύ αυτών, την πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Άρντερν και την Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας της.

«Είναι πραγματικά σημαντικό πρότυπο», τόνισε η εκπρόσωπος της τελευταίας, Άσλεϊ Άμποτ. «Ανοίγει μια συζήτηση περί μιας κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς».

«Βλέπω τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως μια παγκόσμια γιορτή της ελπίδας, των ιδανικών και των αξιών μας», τόνισε η ίδια η Λόρελ σε ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή, τρεις ημέρες πριν αγωνιστεί.

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη ΔΟΕ για τη δέσμευσή της να καταστήσει τον αθλητισμό προσβάσιμο και χωρίς αποκλεισμούς».

Πρώτη, όχι μόνη

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η Λόρελ πέρασε στην ιστορία ως το πρώτο διεμφυλικό άτομο που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς διαγωνιζόμενο απέναντι σε άτομα διαφορετικού φύλου από αυτό της γέννησής του.

Δεν ήταν ωστόσο η μοναδική διεμφυλική αθλήτρια που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Θα είχε μοιραστεί την ιστορική πρωτιά της με την Αμερικανίδα Τσέλσι Γουλφ (που γεννήθηκε άντρας και δηλώνει διεμφυλική από το 2014), εάν είχε τελικά διαγωνιστεί με τη γυναικεία ομάδα των ΗΠΑ στην Ποδηλασία BMX, όπου ήταν αναπληρωματική.


Στο Τόκιο, εν τω μεταξύ, βρίσκεται και η Καναδή ποδοσφαιρίστρια Κουίν (που γεννήθηκε γυναίκα και δηλώνει ανοιχτά εδώ και ένα χρόνο διεμφυλική), συμμετέχοντας στη γυναικεία εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας της.

Τώρα μάλιστα, που βάζει τώρα πλώρη για μία άλλη ιστορική πρωτιά: αυτή του πρώτου διεμφυλικού ατόμου που θα λάβει Ολυμπιακό Μετάλλιο (χρυσό ή ασημένιο, αναλόγως της εξέλιξης του τελικού έναντι της Σουηδίας, την Παρασκευή).

Το παρών στο Τόκιο έδωσε επίσης η σκέιτερ Αλάνα Σμιθ από τις ΗΠΑ, που δηλώνει ουδέτερη ως προς το φύλο.

Για την ακρίβεια, συνολικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο συμμετέχουν -σύμφωνα με το Outsports.com– τουλάχιστον 180 αθλητές της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+.

Αριθμός τριπλάσιος από αυτόν τον Ολυμπιακών του Ρίο.