Στον πιο ανατρεπτικό αγώνα της χρονιάς, ο Εστεμπάν Οκόν ήταν ο μεγάλος νικητής στην πίστα του Ουγγαρόρινγκ, μετατρέποντας την στιγμή σε ιστορική για την Alpine, η οποία είδε για πρώτη φορά οδηγό της να ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Στην δεύτερη θέση τερμάτισε ο Σεμπάστιαν Φέτελ με Aston Martin και στην τρίτη ο Λιούις Χάμιλτον.

Το βάθρο του Βρετανού, του επέτρεψε να προσπεράσει τον Φερστάπεν στην κορυφή της βαθμολογίας, με τον Ολλανδό να αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα εξαιτίας της σύγκρουσης που είχε στο πρώτο γύρο με τον Μπότας και να τερματίζει στην δέκατη θέση.

Ο αγώνας

Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ουγγαρία, άλλαξαν εντελώς τα σχέδια των ομάδων.

Το ψιλόβροχο έφερε ενδιάμεσα ελαστικά για τους οδηγούς, με τα μονοθέσια όμως να γλιστρούν αρκετά.

Η εκκίνηση ήταν επεισοδιακή, με τον Μπότας να χάνει τον έλεγχο της Mercedes και να δημιουργεί ένα «χάος» στην πρώτη στροφή.

Ο Φινλανδός ξεκίνησε άσχημα, με αποκορύφωμα το χάσιμο των φρένων, που οδήγησε στη σύγκρουση με τον Φερστάπεν.

Ο Μπότας δεν μπόρεσε να συνεχίσει τον αγώνα, όπως επίσης και οι Λεκλέρκ, Στρολ και Πέρες, που είχαν τα δικά τους ατυχήματα.

Από τα συμβάντα επωφελήθηκε ο Οκόν, που ανέβηκε στην δεύτερη θέση, με τον Φέτελ τρίτο.

Ο Χάμιλτον ήταν ο μόνος που δεν επηρεάστηκε και συνέχισε στην πρωτοπορία.

Η κίτρινη σημαία μετατράπηκε σε κόκκινη – δεύτερη συνεχόμενη μετά το Σίλβερστοουν –  και ο αγώνας διακόπηκε για να μαζευτούν τα θραύσματα από την πίστα.

Η επανεκκίνηση του αγώνα δόθηκε μετά από μισή περίπου ώρα, με τον Λάντο Νόρις να γίνεται ο πέμπτος οδηγός που εγκαταλείπει, καθώς οι μηχανικοί της MacLaren δεν μπορούσαν να επιδιορθώσουν τις ζημιές που έγιναν στο μονοθέσιό του.

Η συνέχεια του αγώνα έγινε με στατική εκκίνηση και τον ήλιο να κάνει την εμφάνισή του.

Τότε συνέβη το δεύτερο παράδοξο στον αγώνα, καθώς όλοι, πλην του Χάμιλτον, μπήκαν στα πιτ για να βάλουν σλικ ελαστικά, πριν γίνει η επανεκκίνηση.

Ο Βρετανός Παγκόσμιος Πρωταθλητής έκανε την αλλαγή στον επόμενο γύρο και έπεσε στην τελευταία θέση.

Στην πρωτοπορία βρισκόταν ο Οκόν, με τον Φέτελ και τον Λατίφι να συμπληρώνουν την πρώτη τριάδα.

Ο Φερστάπεν βρέθηκε ενδέκατος και κατάφερε μετά από εννέα γύρους να μπει στους βαθμούς, προσπερνώντας τον Μικ Σουμάχερ.

Στον 20ο γύρο ο Χάμιλτον μπήκε για το δεύτερο πιτ στοπ του, βάζοντας την σκληρή γόμα, με στόχο να πάει μέχρι το τέλος με αυτήν.

Ο Φερστάπεν ακολούθησε την στρατηγική του Βρετανού στον αμέσως επόμενο γύρο, αλλά ο Χάμιλτον τον προσπέρασε με την έξοδό του από τα πιτ.

Στην κορυφή τα πράγματα παρέμειναν αναλλοίωτα, με τον Οκόν να οδηγεί την κούρσα και τον Φέτελ να μένει πίσω σε απόσταση δευτερολέπτου.

Με την συμπλήρωση του μισού του αγώνα (35/70), ο Χάμιλτον ήταν στην πέμπτη θέση και πίεζε για παραπάνω, ενώ ο Φερστάπεν ήταν κολλημένος στις θέσεις που δεν έδιναν βαθμούς, δείχνοντας που το μονοθέσιό του αντιμετωπίζει προβλήματα, μετά την σύγκρουση του πρώτου γύρου.

Οι ανακατατάξεις που επέφεραν τα pit stops, έφεραν τον Χάμιλτον στην τέταρτη θέση, με τον Σάινθ τρίτο. Ο Ισπανός είχε πολύ καλό ρυθμό και κρατούσε πίσω του τον Βρετανό.

Οκόν και Φέτελ καταλάμβαναν τις δύο πρώτες θέσεις, έχοντας σταθερά μια διαφορά 1,5 δευτερολέπτων μεταξύ τους.

Στον 48ο γύρο ο Χάμιλτον έβαλε τα φρέσκα ελαστικά και ξεκίνησε την αντεπίθεσή του. Είναι χαρακτηριστικό πως ήταν τέσσερα δευτερόλεπτα πιο γρήγορος από όλους τους υπόλοιπους στην πίστα και από την ομάδα τον παρότρυναν να τα δώσει όλα για να φτάσει στην νίκη.

Ο Βρετανός όμως βρήκε τρομερή αντίσταση από τον Φερνάντο Αλόνσο, ο οποίος τον καθυστέρησε αρκετά και εκμηδένισε τις ελπίδες του για την πρώτη θέση.

Ο Ισπανός τον κράτησε όσο μπορούσε πίσω του, άλλα ένα λάθος, έδωσε την ευκαιρία στον Χάμιλτον να προσπεράσει.

Ο Βρετανός πέρασε εύκολα τον Σάινθ στη συνέχεια για να ανέβει στο βάθρο, με τον Φέτελ να τερματίζει δεύτερος και τον Οκόν να αναδεικνύεται σε μεγάλο νικητή.