Η καθημερινότητα και η εξυπηρέτηση των πολιτών είναι που κρίνει τις κυβερνήσεις. Καλές είναι οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά κάτι πρέπει να γίνει με το… τέρας της λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών.
Χρειάστηκε να συναλλαγώ και εγώ με τον ΕΦΚΑ για ένα προσωπικό θέμα. Ηθελα ένα πιστοποιητικό από τη Διεύθυνση Απονομής Στρατιωτικών Συντάξεων στη Φιλελλήνων. Λόγω COVID δεν επιτρεπόταν η φυσική παρουσία και μου συνέστησαν να στείλω μια επιστολή με κούριερ εσωκλείοντας ορισμένα δικαιολογητικά, ώστε να μου ταχυδρομήσουν αυτοί με τη σειρά τους το πιστοποιητικό που ήθελα. Ετσι και έγινε.
Πέρασαν δύο μήνες και δεν έλαβα κάτι. Εδώ και μία εβδομάδα παίρνω τηλέφωνο σε τρεις γραμμές στη συγκεκριμένη Διεύθυνση για να ρωτήσω για την τύχη του αιτήματός μου ή αν μου επιτρέπεται να επισκεφθώ την υπηρεσία ώστε να διευθετήσω το ζήτημα. Εις μάτην. Δεν σηκώνει κανείς τα τηλέφωνα. Αποφάσισα να επικοινωνήσω με το τετραψήφιο του ΕΦΚΑ, το 1555, μήπως μπορούν να με κατευθύνουν από εκεί καλύτερα. Είχα αριθμό προτεραιότητας 30 και χρόνο αναμονής 12 λεπτά. Περίμενα υπομονετικά ώσπου ήρθε η σειρά μου. Μια κυρία με καλημέρισε και μου είπε: «Μισό λεπτό, παρακαλώ», αλλά προφανώς έκλεισε τη γραμμή γιατί άρχισε πάλι ο τηλεφωνητής να μου λέει: «Είστε ο αριθμός 8, εκτιμώμενος χρόνος αναμονής 6 λεπτά». Ανέμενα πάλι υπομονετικά. Αρχίσαμε και κατεβαίναμε: «Είστε ο αριθμός 3, αναμονή 3 λεπτά». Αμέσως μετά: «Είστε ο αριθμός 3, αναμονή 5 λεπτά. Είστε ο αριθμός 3, αναμονή 6 λεπτά». Η σειρά σταθερή και τα λεπτά ανέβαιναν! Περίμενα από περιέργεια συνολικά 32 λεπτά στη γραμμή – θα μου στήσουν άγαλμα από την εταιρεία κινητής -, αλλά για αυτούς ήμουν πάντα ο αριθμός 3. Ακρη δεν βρέθηκε και δεν ξέρω πότε και πώς θα βρεθεί.
Τον Μάιο ο υπουργός Εργασίας καρατόμησε τον διοικητή του ΕΦΚΑ γιατί οι διαμαρτυρίες των πολιτών από την εξυπηρέτηση του οργανισμού είχαν φτάσει στο κόκκινο. Μάλλον όμως ένα κεφάλι δεν φτάνει…
