«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί» γράφει ο ποιητής. Με τη χαρακτηριστική του φωνή ο Ξυλούρης τραγουδούσε τους στίχους αυτούς, την περίοδο της Χούντας και οι καρδιές χοροπηδούσαν. Δίψαγαν νέοι και κάθε ηλικίας ανθρώπων για Ελευθερία και Δημοκρατία.
Παρόμοιοι στίχοι έδιναν ενέργεια και δύναμη στους αγωνιστές, που βρέθηκαν στα ξερονήσια, γιατί μια χούφτα στρατιωτικών, κατέλυσαν τη Δημοκρατία. Δυστυχώς και με τις πλάτες συμμάχων μας. Οι ίδιοι στίχοι τραγουδήθηκαν και από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Γιορτάζουμε, ως είθισται στις 24 Ιουλίου την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Η φετινή γιορτή είναι ξεχωριστή. Η εισβολή του Ερντογάν στα Βαρώσια ξύνει πληγές και ζωντανεύει μνήμες στις γενιές που βίωσαν το δράμα της κατοχής στην Κύπρο. Στις καρδιές που έκλαψαν τους πέντε χιλιάδες νεκρούς. Τους 120 χιλιάδες εκτοπισμένους. Τους αγνοούμενους. Σήμερα ο εισβολέας, ο οχτρός, έσπασε τις περίκλειστες πόρτες της Αμμοχώστου, στα Βαρώσια. Η πόλη φάντασμα ξυπνάει συνειδήσεις και καθήκοντα ιστορικά.
Με πανηγυρικό λόγο ο οχτρός, χωρίς περιστροφές, ο Ερντογάν δήλωσε ότι στην Κύπρο θα υπάρξουν δύο κράτη. Τι άλλο χειρότερο μπορούμε να δούμε. Εμείς παλεύουμε με ψηφίσματα και αυτοί με πράξεις. Η Τουρκία με τετελεσμένα και εμείς πίσω από τις εξελίξεις. Τα τετελεσμένα κάθε φορά θα μπαίνουν, σε όποιο τραπέζι διαπραγμάτευσης για την επίλυση του Κυπριακού. Τι άλλο χειρότερο να ακούσουμε όταν ευθέως, ρητά και πρακτικά ο Ερντογάν αμφισβητεί την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου έχει τον πρώτο λόγο. Η χώρα μας όμως έχει ιστορικό καθήκον για την προάσπιση του ελληνισμού. Τα γεγονότα πρέπει να μας προσγειώσουν. Αν μην λογαριάζουμε ότι η κατάσταση μπορέι να αλλάξει, χωρίς εμάς και ότι κάποιοι θα βγάλουν «το φίδι από την τρύπα».
«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί». Κάτω από στρατιωτικές παρελάσεις του κατοχικού στρατού, αναστενάζουν τα Βαρώσια. «Κι εμείς φωνάζαμε ζήτω σαν κάθε μέρα» έγραφε στους στίχους του ο Γ. Σκούρτης το 1972.
Τι άλλο περιμένουμε. Δεν βλέπουμε ότι οι οχτροί μπήκαν στην αυλή και ετοιμάζονται να μπούνε στο σπίτι; Να καταλύσουν θέλουν και το δηλώνουν με βήματα πρακτικά και αποφασιστικά την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πόλις εάλω, θα αναφωνήσουμε και πάλι μετά από 47 χρόνια. Δεν είμαι πολεμοχαρής. Ως πατριώτης και απλός πολίτης διαπιστώνω ότι εδώ και δύο χρόνια η χώρα μας σύρεται πίσω από τις εξελίξεις. Βρισκόμαστε πάντα σε αναμονή για το τι θα πράξει αύριο ο Ερντογάν. Εταίροι και σύμμαχοι τηρούν σιωπή και αβάσταχτη ανοχή στο να επιβάλουν κυρώσεις. Λόγια, λόγια χωρίς πρακτικό αντίκρισμα.
Στην πολιτική ισχύος του Ερντογάν δεν αρκεί να αντιπαραθέτουμε ως όπλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, της Ε.Ε. και αύριο του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Για τη διεθνή κοινότητα και την Ευρωπαϊκή οικογένεια, οι παράνομες ενέργειες της Τουρκίας καταγράφονται απλά ως προκλήσεις.
Για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι ζήτημα υψίστης σημασίας εθνικό και υπαρξιακό. Η Κυπριακή Δημοκρατία εάλω με τα τετελεσμένα γεγονότα του Ερντογάν. Καιρός να διαμορφώσουμε και εμείς εθνική στρατηγική ισχύος και όχι αναμονής. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται εθνική συνεννόηση. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να αφουγκρασθεί τη φωνή της ιστορίας και της Κύπρου. Ως υψίστης σημασίας πρωτοβουλία, συμβολική και ουσιαστική να συγκαλέσει Συμβούλιο Αρχηγών. Όχι απλά για να ενημερωθούν οι αρχηγοί των κομμάτων, αλλά για να συνδιαμορφώσουν εθνική στρατηγική για το σήμερα και το μέλλον της χώρας και του ελληνισμού. Να στείλουν μηνύματα σε εταίρους και συμμάχους, ότι το παιχνίδι «πόλεμος και ειρήνη» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να συνεχισθεί άλλο.
Να ζητηθεί από του ευρωπαίους ηγέτες να ενεργοποιηθούν όλες οι διαδικασίες του ενωσιακού δικαίου της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της άμεσης και έμπρακτης απειλής της Τουρκίας σε κράτος – μέλος στην πολύπαθη Κύπρο.
Η αξιοπιστία των ενεργειών της χώρας μας, στο διπλωματικό πεδίο, φαίνεται δεν μπορεί αποτελεσματικά να αναχαιτίσει την πολιτική ισχύος του Ερντογάν.
Η ευρωπαϊκή οικογένεια, οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα μετά από ένα ισχυρό μήνυμα του Συμβουλίου Αρχηγών, υπό την Προεδρία της Προέδρου της Δημοκρατίας, ελπίζουμε να συγκινηθούν, να υπερβούν αναστολές οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων, να αποφασίσουν και να λάβουν μέτρα πρακτικά και όχι άλλα ψηφίσματα.
Η καθιερωμένη γιορτή της Δημοκρατίας, υπό τη σκιά νέων τετελεσμένων της Τουρκίας έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Σίγουρα, οι ανακοινώσεις και τα διαγγέλματα δεν ησυχάζουν τον λαό. Οι πολίτες αναμένουν πρωτοβουλίες. Η εθνική συνεννόηση και συναίνεση των πολιτικών κομμάτων μπορεί να στείλει δυνατά μηνύματα σε εχθρούς και φίλους.
Οφείλει, πιστεύω, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συγκαλέσει Συμβούλιο Αρχηγών, όχι για ενημέρωση, αλλά για συνδιαμόρφωση εθνικής στρατηγικής, απέναντι στις προκλήσεις, προς το έθνος μας και τον ελληνισμό.
Οφείλει να ακούσει τις φωνές μιας γενιάς, που δοκιμάσθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς και αγωνίσθηκε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Οφείλει να ακούσει τη φωνή της ιστορίας και του ελληνισμού που δοκιμάζεται από τη νέα εισβολή του Ερντογάν.
Τα εθνικά θέματα απαιτούν μεγαλείο ψυχής, πάνω από τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Το Συμβούλιο Αρχηγών, θα έπρεπε πιστεύω να συγκληθεί και με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Η αναμονή, για να αποφασίσουν οι άλλοι για εμάς, όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, αλλά αντίθετα σηματοδοτεί εικόνα αδυναμίας της χώρας. Το ισχυρό μήνυμα σε οχτρούς, εταίρους και φίλους, πρέπει να ενώνει τη φωνή, τη συνείδηση της Ελλάδας, μέσα από αποφάσεις της Πολιτειακής Ηγεσίας. Ας μην φανούμε κατώτεροι των ιστορικών περιστάσεων.
