Είναι μεσημέρι. Βρισκόμαστε στο κλειστό προπονητήριο του ΟΑΚΑ. Το βλέμμα μου τραβάει μια ξύλινη καρέκλα. Γράφει επάνω της το όνομα του αθλητή που φέρει εφέτος την καλύτερη επίδοση στον κόσμο στο άλμα εις μήκος, καταγράφοντας 8.60 μ.
Γράφει «Τentoglou». Το αγόρι που ξεκίνησε τον στίβο στα 16 του όταν ο πρώτος του προπονητής, Βαγγέλης Παπανίκος, τον είδε τυχαία να κάνει παρκούρ στο Δημοτικό Στάδιο Γρεβενών και διέκρινε το ταλέντο του, είναι σήμερα ο αθλητής του Γιώργου Πομάσκι και έχει κερδίσει δις χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, το 2019 στη Γλασκώβη, αλλά και εφέτος στο Τόρουν, ενώ τον ίδιο τίτλο είχε κατακτήσει και στον ανοιχτό στίβο το 2018 στο Βερολίνο. Ο κορυφαίος αθλητής της Ευρώπης στο άλμα εις μήκος, ο Μίλτος Τεντόγλου, δεν είναι σίγουρα ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Οχι μόνο εξαιτίας των εξωπραγματικών επιδόσεών του – για παράδειγμα, πόσοι κορυφαίοι αθλητές μπορούν να παίξουν κιθάρα, μπουζούκι, «λίγο πιάνο» και τώρα ξεκίνησαν και μπάσο; Ή έμαθαν ιαπωνικά παρακολουθώντας anime; Ή ομολογούν την «τεμπελιά» ως το μεγαλύτερό τους ελάττωμα – ακόμη και αν η αθλητική τους πορεία τούς διαψεύδει πανηγυρικά; Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι πραγματικά μοναδικός.

Κύριε Τεντόγλου, λίγο πριν από τους Ολυµπιακούς Αγώνες, πόσο µεγάλο είναι το αίσθηµα άγχους που νιώθετε; Ο προπονητής σας, Γιώργος Ποµάσκι, σας χαρακτηρίζει «ψυχρό αίµα»…

«Ναι. Συνήθως όταν πηγαίνω σε αγώνες είμαι αυτό που λέει ο προπονητής μου: «Ψυχρός εκτελεστής». Δεν αγχώνομαι. Αποβάλλω κάθε συναίσθημα. Είναι σαν να μην αισθάνομαι τίποτα εκείνη την περίοδο, σαν να μην μπορεί να με βλάψει κάτι. Υπάρχει μόνο ο στόχος μου. Σίγουρα υπάρχουν φορές που αγχώνομαι, αλλά συνήθως είναι πριν από τον αγώνα. Τη στιγμή που μπαίνω στον διάδρομο όλα εξαφανίζονται. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκτελέσεις αυτό που έχεις μάθει στην προπόνηση. Δεν έχει σημασία τι σκέφτεσαι πριν, τουλάχιστον για εμένα. Για αυτό λέω ότι η ψυχολογία δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο. Γιατί έχει τύχει να έχω πάει σε αγώνες και μισή ώρα πριν να θέλω να φύγω, να λέω ότι δεν έχω καμία όρεξη και τελικά να βγαίνω και να αγωνίζομαι φανταστικά».

Πηγαίνετε στο Τόκιο έχοντας την καλύτερη εφετινή επίδοση στον κόσµο. Οι προσδοκίες όλων είναι µεγάλες. Αλήθεια, πώς είναι να περιµένει µία ολόκληρη χώρα από εσάς να κατακτήσετε το χρυσό;

«Ναι, ο κόσμος βλέπει ότι έχω την πρώτη επίδοση στον κόσμο αυτή τη στιγμή, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εκείνη την ημέρα θα βγει ένα μεγάλο άλμα και μέσα στον αγώνα. Ειδικά στον στίβο τα πάντα ανατρέπονται. Επίσης, έχω πολύ δυνατούς αντιπάλους. Εφέτος μπορεί να μην έκαναν ένα τόσο μεγάλο άλμα, αλλά είμαι σίγουρος ότι εκείνη την ημέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο καθένας θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Θα είναι ένας πολύ δύσκολος αγώνας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν υπάρχουν φαβορί. Οσον αφορά τώρα τις προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί επάνω στο πρόσωπό μου για ένα χρυσό μετάλλιο, εντάξει, υπάρχει πίεση. Αλλά είναι πίεση που δεν μου την προκαλεί ο κόσμος. Είναι πίεση που πηγάζει από μέσα μου. Ξέρω ότι είμαι ανάμεσα στους καλύτερους και ότι μπορώ να το κάνω».

Αλλωστε, το Τόκιο σάς πηγαίνει πολύ. Διάβασα ότι καταλαβαίνετε ιαπωνικά…

«Αλήθεια είναι. Εχω ακούσει πάνω από 5.000 επεισόδια anime. Εχω ακούσει τόσες πολλές λέξεις δηλαδή που έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου. Η Ιαπωνία μού αρέσει ως χώρα. Δεν την έχω επισκεφθεί προηγουμένως. Μακάρι να μείνει χρόνος να γνωρίσω το Τόκιο. Αγαπώ πολύ και την κουζίνα. Μου αρέσει πολύ το ράμεν, το σούσι. Θα ήθελα να δοκιμάσω την αυθεντική ιαπωνική κουζίνα. Λογικά δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι έχω δοκιμάσει εδώ».

Ξεκινήσατε τον στίβο, θα έλεγε κανείς, κάπως αργά, στα 16 σας…

«Ναι 15,5. Αρκετά μεγάλος σε σχέση με τους υπόλοιπους. Στο δημοτικό, όταν τα άλλα αγόρια έπαιζαν μπάλα, εγώ έπαιζα με τα κορίτσια σχοινάκι και κυνηγητό. Με θυμάμαι, βέβαια, συνέχεια να τρέχω. Κάποια στιγμή είχαν έρθει από το Αθλητικό Σχολείο να μας κάνουν ένα τύπου scouting. Περάσαμε όλοι από μια δοκιμασία. Ημουν φανταστικός στην αλτικότητα και την ταχύτητα. Αλλά δεν ξέρω γιατί δεν συνέχισα. Ισως γιατί δεν με πίεσε κανείς. Γιατί χρειάζομαι την πίεση. Ισως γιατί από τη φύση μου είμαι λίγο τεμπέλης. Αργότερα έκανα παρκούρ. Και κάπως έτσι με ανακάλυψαν μετά από χρόνια, όταν πήγαινα γυμνάσιο. Ετυχε δηλαδή. Γιατί στάθηκα τυχερός πολύ. Θα μπορούσε να μην είχε συμβεί ποτέ».

Είστε πράγµατι «τεµπέλης»; Με την αθλητική σας πορεία δύσκολο να το φανταστεί κανείς.

«Δεν φαντάζεστε πόσο είμαι. Το μόνο πράγμα που κάνω σωστά είναι που πηγαίνω στην προπόνηση. Και στην προπόνηση καμιά φορά τεμπελιάζω, δηλαδή, για να πω την αλήθεια (γέλια)».

Oπότε, µε τον προπονητή σας, τον Γιώργο Ποµάσκι, πώς τα πάτε; Είναι πιεστικός;

«Γενικά, είναι πολύ πιεστικός ως προπονητής, αλλά όχι τόσο πολύ με εμένα, επειδή με έχει καταλάβει. Αν δεχτώ μεγαλύτερη πίεση από αυτήν που μπορώ να διαχειριστώ, μπορεί και να σηκωθώ να φύγω. Είμαι από αυτούς που φεύγουν. Οπότε είναι υπομονετικός μαζί μου. Τα έχουμε καταφέρει πάρα πολύ καλά και έχουμε μια πολύ καλή σχέση».

Πάντως φτάσατε πολύ γρήγορα σε πολύ µεγάλες επιδόσεις.

«Ναι. Μέσα σε δύο χρόνια από τη στιγμή που ξεκίνησα ήμουν από τους καλύτερους στην ηλικία μου. Εκανα πανελλήνιο ρεκόρ παίδων και πήγα το 2015 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U18 στην Κολομβία. Αλλά ήμουν άτυχος και βγήκα πέμπτος με άλμα στα 7.66 μ.,
καθώς οι υπόλοιποι εκείνη τη χρονιά είχαν κάνει εξωπραγματικές επιδόσεις. Σκέψου δύο παιδιά τώρα, 16 ετών και έκαναν άλμα 8 μέτρα. Είχα απογοητευτεί πολύ τότε, θυμάμαι. Ελεγα: «Πέμπτος. Γιατί;». Πλέον τώρα που το σκέφτομαι λέω ότι δεν ήταν και τόσο άσχημα».

Πάντως σε εκείνο το παγκόσµιο πρωτάθληµα σας είχε διακρίνει ο Ροµπέρτ Εµιγιάν και είχε µιλήσει µε τα καλύτερα λόγια για εσάς. Λόγια που επιβεβαιώθηκαν.

«Είναι φανταστικό να σε ξεχωρίζει ο Εμιγιάν. Ναι, μάλλον τα πήγα καλά έπειτα από εκεί. Κέρδισα χρυσό μετάλλιο στο ανοιχτό και στο κλειστό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου. Κέρδισα και αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U20 στην Πολωνία το 2016. Βέβαια, δεν έχω ακόμη κερδίσει παγκόσμιο μετάλλιο σε κατηγορία ανδρών. Ισως στάθηκα λίγο άτυχος. Το 2019, που διεξήχθη το τελευταίο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, δεν είχα πάει καλά. Δεν ήταν μια καλή χρονιά για εμένα. Και έπειτα, τα επόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα ακυρώθηκαν λόγω COVID-19».

Τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερό σας χρόνο; Ξέρω ότι παίζετε µουσικά όργανα: κιθάρα, µπουζούκι, πιάνο.

«Εχω φοιτήσει σε μουσικό σχολείο. Πήγαινα και σε ωδείο μικρός. Πάντα μου άρεσε η μουσική. Εχω ξεκινήσει και μπάσο, αλλά δεν έχω τώρα πολύ χρόνο. Μου αρέσει επίσης να ακούω ορχηστρική μουσική, κλασική. Είμαι επίσης μάλλον καλός και στη ζωγραφική. Δεν ξέρω όμως αν μπορώ να το ονομάσω χόμπι, γιατί ζωγραφίζω μία στο τόσο. Σας είπα, είμαι τεμπέλης. Μπορεί να μου έρθει μια μέρα να ζωγραφίσω κάτι όμορφο και ύστερα να ζωγραφίσω ξανά έπειτα από δύο μήνες. Μου αρέσει επίσης να παίζω στον υπολογιστή παιχνίδια. Οπως μου αρέσει και το σκάκι».

Αρα εύστροφος και έξυπνος.

«Δεν θα έλεγα ότι είμαι έξυπνος. Είμαι λειτουργικά καλός σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Εχω μια περίεργου είδους ευφυΐα. Για παράδειγμα, αν κάνω ένα τεστ ΙQ μπορεί να βγάλει και 140 επειδή απλά τυγχάνει να είμαι καλός με τα σχήματα. Οχι, δεν νομίζω ότι είμαι γενικά έξυπνος, είμαι συγκεκριμένα έξυπνος».

Η σκληρή προπόνηση σας έχει στερήσει πράγµατα;

«Ναι και ταυτόχρονα όχι. Περνάω πολλές ώρες στην προπόνηση και έχω πολλή κούραση. Αλλά ακόμη και αν είχα τον χρόνο, δεν ξέρω αν, για παράδειγμα, θα ξενυχτούσα. Ισως βέβαια να μιλάω έτσι επειδή έτσι έχω συνηθίσει. Οπότε, ναι, ίσως να μου έχει στερήσει πράγματα».

«Θέλω να ευχαριστήσω την κοπέλα µου, η οποία µου σπάει τα νεύρα και µε κάνει να έρχοµαι στους αγώνες τσιτωµένος και να ξεσπάω». Η δήλωσή σας αυτή τον Ιούνιο µετά το χρυσό µετάλλιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθληµα στην Πάτρα έκλεψε τις εντυπώσεις και έγινε viral…

«Τι να πω για αυτό; Στην αρχή μόλις το άκουσε η κοπέλα μου άρχισε να γκρινιάζει. Μου λέει: «Τι είναι αυτά που πας και λες;». Aλλά μετά της άρεσε (γέλια). Με το που έγινε μάλιστα viral άρχισε να μου στέλνει τα διάφορα βιντεάκια που κυκλοφόρησαν. Και τελικά το παραδέχθηκε: «Ξέρεις τι; Λίγο κολακεύτηκα που μίλησες για μένα. Και ας μην γνωρίζει κανένας ποια είμαι» μου είπε. Αρα, εντάξει, καλά πήγε αυτό».

Το είχατε σκεφτεί ή το είπατε αυθόρµητα;

«Κάπως το είχα σκεφτεί. Oχι όμως ακριβώς τι να πω. Αλλά με έναν τρόπο ήθελα να το θίξω το θέμα. Γιατί όντως μου είχε σπάσει τα νεύρα (γέλια)».

Με άλµα στα 8.60 µ. έχετε την καλύτερη επίδοση εφέτος στον κόσµο. Πόσο κοντά είστε στο να σπάσετε το πανελλήνιο ρεκόρ που κρατά o Λούης Τσάτουµας µε άλµα στα 8.66 µέτρα;

«Είναι νομίζω εφικτό να το σπάσω κάποια στιγμή. Πρόκειται για μια μεγάλη επίδοση. Και ένα τέτοιο μεγάλο άλμα θέλει να είσαι και λίγο τυχερός για να γίνει. Για παράδειγμα, τώρα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα δεν στάθηκα τυχερός στα πατήματά μου στη βαλβίδα. Θα μπορούσα ίσως να το είχα ήδη κάνει. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα συμβεί. Θέλω να πιστεύω ότι έχω μπροστά μου πολλά χρόνια και αγώνες».

Αλήθεια, ως παιδί φανταζόσασταν ότι θα είχατε αυτή την πορεία; Τι ονειρευόσασταν να γίνετε;

«Δεν ήθελα κάτι συγκεκριμένο. Πίστευα ότι κάπου κάτι θα κάνω, δηλαδή ότι στον τομέα που θα διάλεγα να ασχοληθώ θα ήμουν καλός. Δεν περίμενα αυτός ο τομέας να είναι όμως ο αθλητισμός. Τελικά ο αθλητισμός με διάλεξε. Δεν τον διάλεξα εγώ. Και στην πορεία τον αγάπησα».

Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;

«Ναι. Η πρώτη φορά ήταν όταν ήμουν πολύ μικρός, τον πρώτο χρόνο που ξεκίνησα, βαριόμουν να πάω στην προπόνηση. Εμένα μου αρέσουν οι αγώνες. Οταν έχουμε μεγάλο διάστημα προετοιμασίας, για παράδειγμα από Σεπτέμβριο μέχρι Φεβρουάριο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ εύκολα. Οι πρώτοι αγώνες που έδωσα εφέτος ήταν στα Βεργώτεια στην Κεφαλλονιά τον περασμένο Μάιο. Τότε δεν ήμουν έτοιμος να κάνω ακόμη μήκος γιατί είχα το γόνατό μου και το προσέχαμε. Και λέω στον coach: «Βάλε με να κάνω 100 μ.». Kαι μπήκα και κέρδισα. Εκανα και καλό χρόνο μάλιστα, 10.70».

Η Πολιτεία στηρίζει τον στίβο;

«Στηριζόμαστε ελάχιστα, και αυτό όταν κάποιος φέρει κάποια διάκριση. Η κατάσταση δεν είναι καλή. Προσωπικά, σε εμένα η Πολιτεία χρωστάει χρήματα από το 2018, για να σας δώσω ένα παράδειγμα. Οφείλω όμως να πω ότι ο κ. Χαλιορής, ο συντονιστής γενικός διευθυντής ΟΑΚΑ, ευαισθητοποιήθηκε. Δεν του ζητήσαμε χρήματα, αλλά ένα μηχάνημα για φυσικοθεραπεία, γιατί μας λείπουν ακόμη και αυτά. Του έστειλα ένα email και ανταποκρίθηκε. Γενικά όμως είναι σαν να παλεύομε μόνοι μας και στις επιτυχίες μάς θυμούνται».

Πώς καλύπτετε λοιπόν τα έξοδά σας;

«Από τους χορηγούς µου, τους οποίους ευχαριστώ θερµά, και από τους αγώνες στους οποίους λαµβάνουµε µέρος. Επίσης, παίρνω κάποια χρήµατα και από την οµοσπονδία, η οποία και αυτή αντιµετωπίζει δυσκολίες και προσπαθούν να κάνουν ό,τι µπορούν µπας και βοηθήσουν κάποια παιδιά».

Θα λέγατε σε ένα παιδί να ξεκινήσει στίβο;

«Φυσικά. Εγώ κατεβαίνω στους αγώνες και αισθάνομαι υπέροχα. Μου αρέσει παρά πολύ. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Θα ήθελα να νιώσουν αυτό το συναίσθημα και άλλα παιδιά. Και δεν θα έλεγα μόνο στίβο. Να ξεκινήσει ένα παιδί όποιο άθλημα του αρέσει. Μπορεί να είναι τα άλματα ή το τρέξιμο, το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, το τένις, το πινγκ πονγκ, η τοξοβολία. Υπάρχουν τόσα πολλά».

Ποια είναι η θέση σας για το ντόπινγκ;

«Πριν από μερικά χρόνια ήταν ένα πολύ έντονο φαινόμενο. Ισως γιατί ήταν πιο χαλαροί οι έλεγχοι, ενώ κάποιες ουσίες που σήμερα είναι παράνομες τότε ήταν νόμιμες. Ευτυχώς σήμερα η κατάσταση έχει βελτιωθεί και οι έλεγχοι είναι πολύ πιο αυστηροί. Πλέον δεχόμαστε αιφνίδιους ελέγχους συνεχώς. Είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε μία ώρα μέσα στην ημέρα στην οποία είμαστε διαθέσιμοι για έλεγχο. Για παράδειγμα, εγώ έχω δηλώσει διαθέσιμος 8-9 το πρωί. Εχουν δικαίωμα να έρθουν να μου χτυπήσουν το κουδούνι και να μου ζητήσουν δείγμα. Οι αυστηροί έλεγχοι είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί το ντόπινγκ».