Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Ανεξαρτήτως σε ποια θέση βρίσκονται. Ο αγώνας είναι κοινός. Ολοι μπορούν να επηρεάσουν κάποιους. Εστω και έναν. Ο καθένας και η καθεμιά έχει τη δυνατότητα να βάλει ένα λιθαράκι στην κοινή προσπάθεια να χτιστεί το τείχος της ανοσίας και να έλθει – θα έλθει, και πότε; – η ελευθερία όπως τη γνωρίζαμε πριν από την πανδημία. Αλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ανάλογα και με τη θέση που βρίσκεται, πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να πείσουμε όσους αρνούνται τον εμβολιασμό. Οχι με καταναγκασμό, με φοβία, με τρόμο και με τον… «βούρδουλα» πάσης φύσεως.
Προφανώς υπάρχουν και τσαρλατάνοι και αθεράπευτα συνωμοσιολόγοι. Αυτοί δεν είναι πλειοψηφία. Είναι όμως ζωτικής σημασίας να εξελιχθεί η επιχείρηση πειθούς για να αλλάξει η κατάσταση και μετά θα συζητήσουμε τι έγινε, τι δεν έγινε, τι πήγε στραβά και πού έχασε η παρούσα ηγεσία. Το ζήτημα όμως τώρα είναι να πειστούν οι δύσπιστοι. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας να περιφρουρήσουμε τη δημόσια υγεία και ουσιαστικά να προστατεύσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Στο επίκεντρο της θεωρίας της ιδιοκτησίας του Καντ τίθεται η σφαιρικότητα της Γης και όπως γράφει ο αναπληρωτής καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών Φίλιππος Βασιλόγιαννης στο βιβλίο του «Το μίσος για τη φιλελεύθερη Δημοκρατία» (εκδόσεις Ευρασία), «τα πρόσωπα οφείλουν να συμβιώσουν επί της γης».
Πώς όμως θα γίνει αυτό, εάν επικρατεί το μίσος τους για αυτό που ονομάζουμε Δημοκρατία, η οποία και προστατεύει τα ατομικά τους δικαιώματα, ακόμα και αυτό της διαφορετικής άποψης; Πώς θα συμβιώσουμε όταν οι συνωμοσιολόγοι βάλλουν κατά της ίδιας μας της ζωής;
Η συνωμοσιολογία που κυριαρχεί, όλο και πιο έντονα, από την αρχή της πανδημίας και όσα είδαμε προ ημερών σε διάφορες πόλεις μάς υπενθυμίζουν ότι η μάχη για την προάσπιση της Δημοκρατίας δεν έχει τελειώσει. Θα είναι διαρκής, έντονη και θα έχει πολλές αναμετρήσεις, που όμως δεν πρέπει να έχουμε ως όπλο τα προνόμια και τις ελευθερίες. Θα είναι πόλεμος, πρωτίστως ιδεολογικός, που αφορά όμως την ίδια μας την υπόσταση, τον τρόπο ζωής μας. Κυρίως όμως δεν είναι το ζήτημα να αντιμετωπίσουμε τους πολίτες, πολλούς αφελείς, αλλά τους… τσαρλατάνους! Eίναι η ώρα του ορθού λόγου.
