Τη στιγμή που ο πρόεδρος Ερντογάν μεταβαίνει στα Κατεχόμενα για να μετάσχει στη μεγάλη φιέστα για την επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η Αγκυρα αιφνιδίως άρχισε να στέλνει αντιφατικά μηνύματα προς την Αθήνα, με κύριο άξονα μια πρόταση για την επίλυση του ζητήματος των θαλασσίων ζωνών από τα διεθνή δικαστήρια. Ενώ παράλληλα ο υπουργός Ενέργειας απέκλεισε το ενδεχόμενο να εμφανιστούν ερευνητικά πλοία στις περιοχές μεταξύ Ρόδου και Κρήτης, επειδή δεν έχουν ανακαλυφθεί αξιόλογα ενεργειακά αποθέματα. Επόμενο είναι ότι αν οι εξαγγελίες αυτές δεν αποτελούν κάποια μορφή «ανατολίτικου ελιγμού» και λάβουν επίσημη μορφή με ένα ακριβές και συγκεκριμένο περιεχόμενο, τότε αλλάζουν ριζικά τα δεδομένα της τελευταίας περιόδου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και η Αθήνα θα έχει τότε κάθε λόγο να προσέλθει σε έναν νέο διάλογο, εφόσον αυτός θα ικανοποιεί τις γνωστές προϋποθέσεις που έχει θέσει.
Ολα όμως θα εξαρτηθούν από το κλίμα που θα δημιουργηθεί στην κατεχόμενη Κύπρο, ενώ θα πρέπει να επισημανθεί ότι στις τελευταίες δηλώσεις του ο τούρκος πρόεδρος έδωσε έμφαση στη θρησκευτική διάσταση της επίσκεψης (δηλαδή στην τελετή για την έναρξη του Μπαϊραμιού) χωρίς να αναφερθεί στη γνωστή ιστορία των δύο κρατών. Ζήτημα όμως που επαναλαμβάνει συνεχώς ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ, με την προσθήκη ότι η Τουρκία είναι η πιο ισχυρή χώρα στην περιοχή, καθώς διαθέτει ακτές μήκους 2.000 χλμ., από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα νησιά του Αιγαίου. Στέλνοντας έτσι ένα σαφές μήνυμα απέναντι στις τριμερείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Ελλάδα στην περιοχή αυτή. Μια διαμάχη βέβαια που δεν θα έχει κανένα νόημα αν τελικά αποδειχθεί οριστικά (όπως τώρα το επισημαίνουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι) ότι στην περιοχή αυτή δεν υπάρχουν εμπορικώς εκμεταλλεύσιμα ενεργειακά αποθέματα.
Ολα αυτά δείχνουν ότι το τοπίο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εξακολουθεί να παραμένει θολό, όπως παραμένει θολός και ο τρόπος σκέψης του Ερντογάν που οδηγεί σε αυτές τις αντιφατικές ενέργειες. Διότι είναι ακόμη άγνωστο αν θεωρεί ότι πιέζεται από την οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα του, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει τώρα πολιτικό πρόβλημα επιβίωσης εν όψει των προεδρικών εκλογών. Ή αν θεωρεί ότι οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές αντιδράσεις, που εντείνονται τώρα λόγω της προκλητικής πολιτικής του στην Κύπρο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, τον υποχρεώνουν σε μια αναγκαστική στροφή. Για να μη μιλήσουμε για την προσπάθεια εκδούλευσης προς την Ουάσιγκτον με την πρόταση για την προστασία του αεροδρομίου της Καμπούλ μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων. Ας ελπίσουμε μόνο ότι η αβέβαιη αυτή κατάσταση δεν θα αργήσει να ξεκαθαρίσει.
