Ιούνιος 2021, Βαρκελώνη. Προ-ολυμπιακό Τουρνουά Καλλιτεχνικής Κολύμβησης. Η Εβελίνα Παπάζογλου κοιτάζει σταθερά στον πίνακα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Η Ευαγγελία Πλατανιώτη έχει πάλι γυρισμένη την πλάτη της προς τον πίνακα. Η Εβελίνα τής κρατά τα χέρια. Και οι δύο τρέμουν από την αγωνία. Οι Γαλλίδες στο ντεκ περιμένουν τη δική τους βαθμολογία. Ο πίνακας φωτίζεται. Η Ελλάδα, με απειροελάχιστη διαφορά, είναι μπροστά και η Εθνική Ομάδα Καλλιτεχνικής Κολύμβησης εξασφαλίζει μια ιστορική πρόκριση στο ομαδικό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Το πανηγύρι ξεκινά.

Εναν μήνα μετά συναντούμε τα δύο χρυσά κορίτσια της καλλιτεχνικής κολύμβησης στον φυσικό τους χώρο, την πισίνα. Το χαμόγελο ακτινοβολεί στα πρόσωπά τους και έχουν κάθε λόγο. Εφέτος πέτυχαν τον διπλό στόχο τους. Οχι μόνο εξασφάλισαν την πρόκρισή τους ως ντουέτο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά με σκληρή προπόνηση το εισιτήριο για τη μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού, όπως προειπώθηκε, κέρδισε και η εθνική μας ομάδα στο ομαδικό, της οποίας οι δύο αποτελούν πλέον τα αρχαιότερα μέλη. Πρόκειται για μια ομάδα που χτίστηκε από την αρχή με την αποχώρηση, το 2018, της παλιάς φρουράς. «Ξαφνικά, βρεθήκαμε με την Εβελίνα οι δυο μας, με μια ομάδα από πολύ νεαρές αθλήτριες, οι οποίες δεν είχαν συμμετάσχει ξανά στην εθνική ομάδα» αναφέρει η Ευαγγελία. «Ουσιαστικά έπρεπε να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Στην αρχή, ούτε οι ίδιες πιστεύαμε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να πάρουμε την πρόκριση. Κι όμως, αυτή η ομάδα πέτυχε το ακατόρθωτο, νικώντας υπερδυνάμεις, όπως για παράδειγµα τη Γαλλία». Πράγµατι, η εθνική οµάδα προκρίθηκε για πρώτη φορά στην Ιστορία της στο οµαδικό σε Ολυµπιακούς Αγώνες (εκτός του 2004 που η Ελλάδα µετείχε, ως οικοδέσποινα, αυτοµάτως).

Βέβαια, αυτή η πρόκριση δεν ήρθε χωρίς θυσίες. «Η προπόνησή μας διαρκούσε 13 με 14 ώρες ημερησίως» αναφέρει η Εβελίνα. «Και ήρθε η ώρα να εξομολογηθούμε κάτι που τόσους μήνες κρατούσαμε μυστικό. Δουλεύαμε μόνο για το ομαδικό, θυσιάζοντας στην ουσία το ντουέτο. Αυτό δεν το γνώριζε, βέβαια, κανείς, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο εξωτερικό. Ετσι και αλλιώς, οι πιθανότητες πρόκρισής μας στο ντουέτο ήταν μεγάλες, καθώς βρισκόμαστε στο top 9 της παγκόσμιας κατάταξης και τα καλύτερα 22 ντουέτα εξασφαλίζουν το εισιτήριο. Αντίθετα, στο ομαδικό υπήρχε μόνο ένα εισιτήριο. Ξέραμε ότι αν τα καταφέρναμε, η καλλιτεχνική κολύμβηση στην Ελλάδα θα έγραφε ιστορία».

Ποιοι είναι λοιπόν οι στόχοι τους για το Τόκιο; «Στο ομαδικό ο στόχος μας είναι να απολαύσουμε τον αγώνα. Να εκτελέσουμε τη χορογραφία όσο καλύτερα γίνεται» αναφέρει η Εβελίνα, με την Ευαγγελία να συμπληρώνει: «Τώρα για το ντουέτο, η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τους ώμους μας. Πρόκειται για τη δεύτερη συμμετοχή μας ως ντουέτο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Αλλά δεν ξεχνούμε ότι οι αντίπαλοί μας δουλεύουν όλον τον χρόνο το ντουέτο τους. Εμείς μόνο τον τελευταίο μήνα».

Γνωρίζοντας το άθλημα της καλλιτεχνικής κολύμβησης

Χορός, γυμναστική και φυσικά κολύμβηση. Το άθλημα της καλλιτεχνικής κολύμβησης αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οπως εξηγούν τα δύο κορίτσια, η προπόνησή τους αποτελείται από πολλά μέρη: προπόνηση στο γυμναστήριο για ενδυνάμωση, μπαλέτο για ακροβατικά και ευλυγισία και φυσικά κολύμπι, με το άθλημα να χωρίζεται σε δύο μέρη: στο τεχνικό και στο ελεύθερο πρόγραμμα. «Στο πρόγραμμα του ελεύθερου, ουσιαστικά κάθε χώρα μπορεί να παρουσιάσει ο,τι θέλει. Στο τεχνικό, όμως, πρέπει να εκτελέσει συγκεκριμένες ασκήσεις, σε συγκεκριμένη σειρά, εντάσσοντάς τες όμως μέσα στη δική της χορογραφία» αναφέρουν.

Αγωνίζονται μαζί ως ντουέτο από το 2014. Ωστόσο γνωρίζονται από παιδιά. Η Ευαγγελία θυμάται την πρώτη φορά που μίλησαν: «Ηταν το 2006, στις Σέρρες. Αγωνιζόμασταν στη μικρότερη κατηγορία τότε. Θυμάμαι άκουγα συνέχεια το όνομα της Εβελίνας και της είχα πει συγχαρητήρια». Η Εβελίνα, πάλι, θυμάται να θαυμάζει την Ευαγγελία στο πρώτο της σόλο στο ΟΑΚΑ: «Ηταν κοριτσάκι. Φορούσε, θυμάμαι, ένα απίθανο ροζ μαγιό με γαλάζιο που το είχε ράψει η μητέρα της».

Οι δύο ξεκίνησαν την κολύμβηση σε πολύ μικρή ηλικία. Η Εβελίνα μπήκε στην πισίνα μόλις 4,5 ετών. «Η αδελφή μου ήδη είχε ξεκινήσει κολυμβητήριο, οπότε την ακολούθησα» περιγράφει: «Η μητέρα μου διηγείται πάντα μια ιστορία. Θυμάται να με βλέπει την πρώτη ημέρα στην πισίνα τυλιγμένη με τις κουλούρες και τα σωσίβια. Γυρνάει μόλις μία στιγμή το βλέμμα της και με βλέπει να τα έχω πετάξει όλα και να κολυμπώ μόνη μου».

Και η Ευαγγελία, όμως, ξεκίνησε την κολύμβηση στο προνήπιο. Προτού όμως κατασταλάξει στην καλλιτεχνική κολύμβηση, πέρασε από τη ρυθμική γυμναστική και το μπαλέτο: «Μέχρι που κατάλαβα ότι το στοιχείο του νερού ήθελα οπωσδήποτε να το κρατήσω στη ζωή μου, όπως δηλαδή και τον χορό. Ποιος καλύτερος συνδυασμός, λοιπόν, από την καλλιτεχνική κολύμβηση; Κλείδωσα εκεί».

Οι ίδιες δηλώνουν πάντως εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες. «Μα αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης. Είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι που συνυπάρχουν και συνεργάζονται τόσο αρμονικά» αναφέρει η Εβελίνα. «Εγώ είμαι λίγο πιο εκρηκτικός χαρακτήρας, ενώ η Εβελίνα πιο ήρεμη» λέει γελώντας η Ευαγγελία.

Η Ευαγγελία, μάλιστα, τον περασμένο Μάιο έγραψε ιστορία κατακτώντας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης ασημένιο μετάλλιο στο τεχνικό του σόλο και χάλκινο μετάλλιο στο ελεύθερο σόλο (σημειώνεται ότι το σόλο βρίσκεται εκτός Ολυμπιακών Αγώνων): «Η πρώτη μου συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα γυναικών ήταν το 2010» αναφέρει. «Και το 2016 και το 2018 έφτασα στην πηγή, αλλά δεν ήπια νερό, κατακτώντας την τέταρτη θέση. Κυνηγούσα, λοιπόν, το μετάλλιο. Το ήθελα πάρα πολύ. Αυτή τη χρονιά, από τη μία πλευρά έλεγα «είναι δικό σου», από την άλλη έλεγα στον εαυτό μου «μην το πιστεύεις, γιατί για μία ακόμη φορά θα απογοητευτείς». Oταν λοιπόν έφτασα στη διοργάνωση για πρώτη φορά είπα μέσα μου: «Δεν αγωνίζεσαι για το μετάλλιο. Αγωνίζεσαι για να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό». Kαι τελικά τα μετάλλια ήρθαν».

Μαζί της στη Βουδαπέστη με την Εθνική Ομάδα Καλλιτεχνικής Κολύμβησης βρισκόταν και η Εβελίνα: «Ημουν απ’ έξω, στην κερκίδα. Θυμάμαι ότι προτού βγει η Ευαγγελία να αγωνιστεί έτρεμαν τα πόδια μου. Τέτοιο άγχος δεν είχα νιώσει ποτέ».

Τους στέρησε όμως ο πρωταθλητισμός πράγματα από τη ζωή τους; «Το σχολείο» απαντά η Εβελίνα. «Δεν λένε ότι τα μαθητικά χρόνια είναι τα καλύτερα; Εμείς, βέβαια, κερδίσαμε άλλα πράγματα, ίσως μοναδικά. Συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες και τελικά νομίζω ότι η καλλιτεχνική κολύμβηση διαμόρφωσε ουσιαστικά τον χαρακτήρα μας, ώστε να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της ζωής». Οπως επισημαίνει η Ευαγγελία, όμως, παράλληλα με τις πισίνες, εκείνες έτρεχαν σε ιδιαίτερα μαθήματα για να καλύψουν τα κενά τους στο σχολείο. «Και τα καταφέραμε. Εγώ πήρα το πτυχίο μου στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και η Εβελίνα τελειώνει το τμήμα της Ψυχολογίας στο Πάντειο. Το 2012, σκεφτείτε, έδινα πανελλήνιες εξετάσεις και έλειπα για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ενώ λίγο αργότερα είχα την πρώτη συμμετοχή μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ίδιο και η Εβελίνα, έναν χρόνο αργότερα. Και τότε δεν υπήρχε και το περίφημο «άνευ» για την εισαγωγή των διακριθέντων αθλητών στα ΑΕΙ».

Το μέλλον

Ακόμα και όταν αποσυρθούν από την πισίνα, αμφότερες δεν βλέπουν τον εαυτό τους εκτός υγρού στίβου, καθώς με κάποιον τρόπο θέλουν να υποστηρίξουν το άθλημά τους. Και οι δύο τους βέβαια ονειρεύονται να κάνουν πολλά ταξίδια. Η Εβελίνα θα ήθελε να ασχοληθεί με το επάγγελμα της ψυχολόγου, ενώ η Ευαγγελία να συνεχίσει με ένα μεταπτυχιακό στα οικονομικά.

Συµπαραστάτες τους στο ταξίδι τους στο Τόκιο θα είναι οι χορηγοί τους. «Είµαστε πολύ τυχερές που έχουµε δίπλα µας ανθρώπους που στηρίζουν τα όνειρα και την προσπάθειά µας. Δυστυχώς πολλοί αθλητές δεν έχουν χορηγούς να τους υποστηρίζουν. Εµείς τα δύο τελευταία χρόνια έχουµε δύο οικογένειες χορηγών και ευελπιστούµε να τις κάνουµε περήφανες».

Ο ελεύθερος χρόνος τους φυσικά είναι ελάχιστος. Η Εβελίνα είναι ιδιαίτερα σινεφίλ. Της Ευαγγελίας, πάλι, της αρέσει να περνάει χρόνο με τους φίλους της, αλλά και να μαγειρεύει. Τα σπίτια τους είναι γεμάτα με τα μετάλλια και τα κύπελλα που έχουν κατακτήσει. «Μικρή, όταν είχα κερδίσει το πρώτο μου κυπελλάκι, το ξεσκόνιζα ευλαβικά και παρακαλούσα μέσα μου να είναι η αρχή μιας πορείας» θυμάται η Εβελίνα γελώντας. Η Ευαγγελία με τη σειρά της έχει φτιάξει μία όμορφη βιτρίνα με τα μετάλλιά της στο σαλόνι του σπιτιού της. «Πλέον δεν χωράνε πουθενά. Εχω δώσει μερικά στη μητέρα μου και αυτά που κερδίζω στα πανελλήνια πρωταθλήματα πλέον τα χαρίζω στα παιδάκια για να τους δίνω χαρά. Βέβαια, όσα κατέκτησα με την εθνική ομάδα τα κρατάω μαζί μου. Κάπως έχω συνηθίσει να τα βλέπω και μάλλον δεν δίνω σημασία σε αυτή τη βιτρίνα. Οταν έρχεται όμως κάποιος για πρώτη φορά στο σπίτι, του κάνουν εντύπωση και τα παρατηρώ και εγώ ξανά. Σκέφτομαι: «Αυτά είναι η ιστορία σου»».