Στις 2 Οκτωβρίου 1968, μόλις δέκα ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων, 10.000 φοιτητές συγκεντρώθηκαν στην Πόλη του Μεξικού, στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών, φωνάζοντας «Δεν θέλουμε Ολυμπιάδα, θέλουμε Επανάσταση».
Περικυκλώθηκαν από 5.000 στρατιώτες και 200 ελαφρά τανκ. Ο απολογισμός της «σφαγής του Τλατελόλκο» που ακολούθησε δεν έγινε ποτέ γνωστός με ακρίβεια. Λέγεται ότι οι νεκροί ήταν 200 έως 400 και, σύμφωνα με όσα γράφει ο 19χρονος τότε συγγραφέας Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο στο βιβλίο του «’68 Μεξικό» (εκδ. Αγρα), τα πτώματά τους ρίχθηκαν στον Κόλπο του Μεξικού από στρατιωτικά αεροπλάνα.
Με την εγκληματική αυτή επίδειξη κρατικής καταστολής άνοιξε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ένας κύκλος βίας, ο οποίος θα συνεχιζόταν με τρομοκρατικές πράξεις. Το κροτάλισμα των όπλων και ο ήχος των σφαιρών θα ήταν εκκωφαντικός τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν την κρατική τρομοκρατία του μεξικανικού στρατού θα διαδεχόταν στο Μόναχο η ομηρία και η στυγερή δολοφονία έντεκα μελών της ισραηλινής αθλητικής αποστολής από την παλαιστινιακή οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης» στη θλιβερότερη στιγμή της ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων, για να ακολουθήσει, σαν μακρινός απόηχος, η έκρηξη της βόμβας στο Ολυμπιακό Πάρκο της Ατλάντα το 1996.
Στο ΒΗΜΑgazino – Special Issue Ολυμπιακοί Αγώνες που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής», ο Μάρκος Καρασαρίνης επιστρέφει στις πιο σκοτεινές ημέρες που σημάδεψαν τη μεγαλύτερη παγκόσμια αθλητική διοργάνωση.
Διαβάστε περισσότερα στο BHMAgazino που κυκλοφορεί με το «Βήμα της Κυριακής»
