Προφανώς και η εποχή δεν ενδείκνυται για πολλά λόγια. Από την άλλη, είναι ποδόσφαιρο και τα καλοκαίρια του δεν γίνεται να κυλήσουν σιωπηλά: Το διάστημα που οι ομάδες «αλλάζουν» φιλοδοξώντας σε επαναδιαπραγμάτευση των στόχων τους, μέσα από μεταγραφικές αναζητήσεις κ.λπ. Πού αφήσαμε την προηγούμενη σεζόν στον παρονομαστή του πρωταθλήματος; Στο χαοτικό +26 του Ολυμπιακού από τον εγχώριο ανταγωνισμό. Μια κούρσα για έναν, από την αρχή ως το τέλος. Πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα πράγματα στη σεζόν που έρχεται; Ουσιαστικά δεν ξέρει κανείς. Ρίχνοντας όμως μια ματιά στον μεταγραφικό «λογαριασμό» των ομάδων της κορυφής, δεν είναι δύσκολο να συντονιστείς με την «τάση» που ολοένα και διαμορφώνεται.
Πάει για τέταρτη σεζόν με τον ίδιο προπονητή ο πρωταθλητής. Εχει έναν κορμό που «εγγυάται» για την ομοιογένεια και τη γρήγορη προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Και την ίδια στιγμή έχει ήδη προχωρήσει σε τρεις μεταγραφικές κινήσεις από ένα «ράφι» που δεν ταιριάζει στα ελληνικά μέτρα. Ούτε ο Τικίνιο, ούτε ο Κούντε, ούτε ο – κατά την «Equipe» κορυφαίος τερματοφύλακας του Euro – Βάτσλικ ανήκουν στους ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να αποκτηθούν από τον «ανταγωνισμό».
Και δεν είναι σίγουρα αποκλειστικά θέμα χρημάτων. Είναι θέμα project και φιλοδοξίας. Το επικαλέστηκαν άλλωστε και οι τρεις στις πρώτες δηλώσεις τους. Ανέφεραν ως έναν από τους βασικούς λόγους επιλογής τους το γεγονός ότι πείσθηκαν από το ποδοσφαιρικό σχέδιο των Πειραιωτών. Από τις συνθήκες, το όραμα, τις ιδέες. Από την πρόκληση της συμμετοχής στο Champions League κ.λπ. Και οι τρεις πριν υπογράψουν ήξεραν όχι μόνο ότι ο Ολυμπιακός τους θέλει, αλλά και «γιατί» τους θέλει. Δικά τους λόγια… Τον Τικίνιο Σοάρες τον διεκδίκησε η Βαλένθια. Τον Βάτσλικ η Νάπολι. Το ότι διάλεξαν τον Ολυμπιακό, προφανώς κάτι λέει.
Πώς κυλά ο χρόνος στους… άλλους, φτάνοντας στα μισά του Ιούλη; Ο ΠΑΟΚ με νέο προπονητή, έχει πολλές περισσότερες ανοιχτές μεταγραφικές υποθέσεις να «ανοίξει» από εκείνες που έκλεισε. Η ΑΕΚ έχει κάνει ήδη αρκετά πράγματα αλλάζοντας πρόσωπα, αλλά μάλλον όχι και «δυναμική», ποντάροντας κυρίως στη γνώριμη δική της «δεξαμενή» που έχει σχηματίσει τα τελευταία χρόνια με τις επιλογές της. Χθες στον Δικέφαλο του Βορρά θέμα συζήτησης ήταν το νέο «επεισόδιο» στην παλιά ιστορία Λουτσέσκου – Ουάρντα και στους Κιτρινόμαυρους – πέρα από το θέμα Τσιάρτα – οι απορίες για την απόκτηση του (αριστερού μπακ!) Χατζησαφί. Την ίδια ημέρα που ο Ολυμπιακός πέρα από τον Βάτσλικ ανακοίνωσε και τους Αγκιμπού Καμαρά και Αλγκασίμ Μπα: Δύο ακόμη «ευρήματα» του Φρανσουά Μοντέστο από την αφρικανική ζώνη.
Η αίσθηση που προκύπτει λοιπόν και από το μέτωπο των μεταγραφών αλλά και από τα άλλα, είναι πως η «ψαλίδα» είναι έτοιμη να ανοίξει και άλλο. Ή τέλος πάντων ότι δεν «κλείνει». Δεν είναι έκπληξη. Είναι όμως πλέον μια διαπίστωση στα μισά του καλοκαιριού. Και σίγουρα έχει τη σημασία της.
