Bαριά φέτος η σκιά του COVID 19 στην Κρουαζέτ, είναι προφανές ότι τα 74ο Φεστιβάλ των Καννών, δεν έχει τους ρυθμούς των παλαιότερων χρόνων δόξας του. Λιγότερος κόσμος, αίθουσες με πολλά άδεια καθίσματα, αυστηρά μέτρα ασφαλείας, και μια αίσθηση προβληματισμού ζωγραφισμένη σε πολλά πρόσωπα.
Ωστόσο οι επισκέψεις των αστέρων δεν έλειψαν. Ανάμεσα στις διασημότητες που κατά την διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου ανέβηκαν τα σκαλιά της αίθουσας Λιμιέρ, ο Ματ Ντέιμον και ο Σον Πεν. Ο πρώτος, στο εκτός διαγωνισμού πρόγραμμα παρουσίασε την ταινία «Stillwater» του Τοντ Μακ Κάρθι («Spotlight»), ένα δράμα στο οποίο υποδύεται έναν «βλάχο» εργάτη της Οκλαχόμα που προσπαθεί να βρει τις αποδείξεις που χρειάζονται για την αθώωση της κατηγορούμενης για φόνο κόρης του (Αμπιγκέιλ Μπρέσλιν) η οποία εκτίει ποινή φυλάκισης στην Μασσαλία.
Ρεαλιστικά γυρισμένη ταινία, αξιοποιεί καλά τους αυθεντικούς χώρους της Μασσαλίας όπου ως επί το πλείστον γυρίστηκε και έδωσε την ευκαιρία στον Ντέιμον να υποδυθεί έναν αντιήρωα έτη φωτός μακρινό από τον διασημότερο του Ντέμον, τον Τζέισον Μπορν, ο οποίος μάλιστα στην πρώτη ταινία της «σειράς» Μπορν, το «Χωρίς ταυτότητα», είχε επίσης περπατήσει τους δρόμους της Μασσαλίας.
Η σχέση πατέρα – κόρης όμως βρίσκεται στην καρδιά και της ταινιας «Flag day» του Σον Πεν που συμμετέχει για μια ακόμη φορά στον διαγωνισμό για τον Χρυσό Φοίνικα. Οικογενειακό δράμα «εποχής», το φιλμ διατρέχει τρεις δεκαετίες με τον Πεν στον ρόλο ενός «χαμένου» πατέρα ο οποιος αδυνατεί να βάλει σε τάξη την ζωη του και να επικοινωνησει με την κόρη του (η Ντίλαν Πεν που είναι η πραγματική κόρη του με την Ρόμπιν Ράιτ).
Ανάμεσα στις ταινίες που ξεχωρισαμε ανήκει και το κινούμενο σχέδιο «Που είναι η Ανα Φρανκ;», τελευταία δημιουργία του Ισραηλινού σκηνοθέτη Αρι Φόρμαν, του οποίου πριν από αρκετά χρόνια το «Βαλς με τον Μπασίρ» ήταν μια από τις πιο καυτές αποκαλύψεις στο ίδιο φεστιβάλ.
Εδώ, ο Φόρμαν δημιουργεί το δικό του παραμύθι με αφορμή την ιστορία της Ανα Φρανκ και του περίφημου ημερολογίου της, γραμμένου ενώ το κορίτσι κρυβόταν σε ένα σπίτι κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ολλανδία. Το ημερολόγιο που φυλάσσεται στο μουσείο Ανα Φρανκ, θα αποκτήσει ανθρώπινη μορφή και θα γίνει η Κίτι, ένα κορίτσι που στις μέρες μας γίνεται μάρτυρας ενός άλλου (αλλά τελικά ίδιου) μαρτυρίου, των μεταναστών που καταδιώκονται από τις αρχές στις χώρες όπου βρήκαν καταφύγιο έχοντας ξεφύγει από την κόλαση του πολέμου στις δικές τους πατρίδες.
