Τρία Λιοντάρια απέναντι σε «Τρεις Τενόρους», στον αυριανό τελικό του 16ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Στιγμές του 1966 θέλει να ξαναζήσει το Γουέμπλεϊ με την επιστροφή της Αγγλίας σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης ύστερα από 55 χρόνια. Το τελευταίο εμπόδιο της εντυπωσιακής ομάδας του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πριν από το τελευταίο βήμα προς την κορυφή του ποδοσφαιρικού Ολύμπου είναι ένας από τους πολλούς κακούς δαίμονές της, η Ιταλία.

Οι Αγγλοι δεν έχουν σταματήσει τις τελευταίες ημέρες να τραγουδούν τον ύμνο των Τριών Λιονταριών, το διάσημο πλέον «It’s coming home» με τους Ιταλούς να απαντούν «Ιt’s coming Rome». Στον αέρα του Λονδίνου και των άλλων μεγάλων αγγλικών πόλεων νιώθεις, αισθάνεσαι την προσμονή για το μεγαλύτερο πάρτι που θα οργανωθεί ποτέ στο Νησί στην περίπτωση που ο Χάρι Κέιν πάρει στα χέρια του το βαρύτιμο τρόπαιο. Τα εισιτήρια του τελικού πωλούνται σε εξωπραγματικές τιμές στη δευτερογενή αγορά, οι κρατήσεις στις παμπ έχουν ολοκληρωθεί ήδη από την Τετάρτη το βράδυ, ενώ οι πωλήσεις των τηλεοράσεων μεγάλων διαστάσεων έχουν εκτοξευτεί τις τελευταίες ώρες.

Mπίρες

Υπολογίζεται πως στη διάρκεια του τελικού θα πωλούνται πάνω από 50.000 μπίρες το λεπτό, ενώ η τηλεθέαση θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ανάρπαστες έχουν γίνει επίσης οι φανέλες της Εθνικής Αγγλίας, ενώ πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν αυτές της ομάδας που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1966.

Ο τελικός του Γουέμπλεϊ παραμένει «προσωπική υπόθεση» των Αγγλων, αφού το υγειονομικό πρωτόκολλο της Βρετανίας, αυτό που κάνουν κουρέλι εκατομμύρια Αγγλοι μετά από κάθε αγώνα της εθνικής τους ομάδας, δεν επιτρέπει την παρουσία ιταλών φιλάθλων που θα ταξιδέψουν από το εξωτερικό. Η ιταλική ομοσπονδία κατάφερε ωστόσο να γίνει μια εξαίρεση σε 1.000 τυχερούς Ιταλούς που θα κάνουν το ταξίδι στο Λονδίνο υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Το μέγιστο που θα πρέπει να παραμείνουν στη βρετανική επικράτεια είναι 12 ώρες σε ασφαλή «φούσκα», θα χρησιμοποιήσουν πτήσεις τσάρτερ και θα τεθούν σε πενθήμερη καραντίνα κατά την επιστροφή τους. Και βέβαια θα πληρώσουν, με το κόστος να φτάνει τα 610 ευρώ ανά άτομο.

Στο Γουέμπλεϊ θα βρεθούν πάντως και οι Ιταλοί που ζουν στη Βρετανία και είναι αποφασισμένοι να δώσουν βροντερό «παρών» στις εξέδρες όπως έκαναν και στον ημιτελικό με τους Ισπανούς. Τεράστιο πρόβλημα υπάρχει με τα πλαστά Covid τεστ που χρησιμοποιούν οι Αγγλοι για να μπουν στο Γουέμπλεϊ. Πρόκειται για υγειονομική βόμβα που αναμένεται να σκάσει πριν από τη 19η Ιουλίου, «Ημέρα της Ελευθερίας» από τον κορωνοϊό , όπως τουλάχιστον τη φαντάζεται η βρετανική κυβέρνηση.

Πρώτη φορά αντίπαλοι σε τελικό

Ιταλία και Αγγλία θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους για πρώτη φορά σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης αλλά για πέμπτη συνολικά. Οι Αγγλοι αγνοούν τη νίκη στις τέσσερις προηγούμενες.

Η πιο επώδυνη ήττα ήταν στα προημιτελικά του Euro 2012 όταν η Ιταλία επικράτησε στα πέναλτι με 4-2, με την ανάλυση του BBC να καταλήγει στο συμπέρασμα πως η Σκουάντρα Ατζούρα ήταν πολύ ανώτερη και πολύ πιο δυνατή σε φυσική κατάσταση και άξιζε να προκριθεί.

Σε Euro έχουν συναντηθεί ξανά στο μακρινό 1980 (παρθενική εμφάνιση της εθνικής μας ομάδας στη διοργάνωση) με την Ιταλία να νικά στους ομίλους με 1-0.

Σε επίπεδο Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1990, η διοργανώτρια Ιταλία νίκησε με 2-1 την Αγγλία στον αγώνα για την τρίτη θέση. Αργότερα, στο Μουντιάλ του 2014 στους ομίλους νίκησε ξανά με 2-1. Η Ιταλία διεκδικεί το δεύτερο τρόπαιο στην ιστορία της και μόλις το πρώτο μετά το 1968, όταν νίκησε σε επαναληπτικό αγώνα τη Γιουγκοσλαβία με 2-0. Θα εμφανιστεί για τέταρτη φορά σε τελικό. Η πιο πρόσφατη ήταν το 2012 όταν συνετρίβη από την Ισπανία με 4-0.

Στις αποσκευές τους στο Γουέμπλεϊ οι Ιταλοί θα κουβαλήσουν αύριο ένα αήττητο σερί 33 αγώνων που ξεκινά από τον Σεπτέμβριο του 2018 – ρεκόρ στα 111 χρόνια ιστορίας της ομάδας – και μία άτρωτη ψυχολογία.

Κίνηση-κλειδί

Μετά την οδυνηρή αποτυχία τους να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, η ιταλική ομοσπονδία παρέδωσε τα κλειδιά στον Ρομπέρτο Μαντσίνι και έκτοτε όλα άλλαξαν.

Με πολλή προσπάθεια, είναι αλήθεια. Ο νέος εκλέκτορας απηύθυνε προσκλήσεις σε 55 παίκτες πριν καταλήξει στο ρόστερ που πήρε μαζί του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Η μεγάλη δύναμη της νέας Ιταλίας είναι η συνοχή που ουσιαστικά έχει επιβάλει ο Μαντσίνι και το οικογενειακό κλίμα.

Ο 56χρονος προπονητής αναβιώνει, μέσω της εθνικής ομάδας, τη Σαμπντόρια που διέπρεψε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπό τις οδηγίες του σπουδαίου Βουγιαντίν Μπόσκοφ. Σ’ εκείνη την ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο στη Serie A το 1991 και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ την επόμενη χρονιά, χάνοντας στο Γουέμπλεϊ (τι σύμπτωση) στην παράταση από την Μπαρτσελόνα, πρωταγωνιστούσαν ο Μαντσίνι, ο Βιάλι, ο Λομπάρντο, και αργότερα ο Εβάνι και ο Σαλσάνο. Αυτή η παρέα λοιπόν μαζεύτηκε ξανά μετά από πρόσκληση του τότε αρχηγού Μαντσίνι και μετάγγισε το DNA εκείνης της υπέροχης ομάδας στην Εθνική Ιταλίας.

Η φιλία του Μαντσίνι με τον Βιάλι ήταν πάντοτε ισχυρή αλλά τα τελευταία χρόνια έγινε ακόμα πιο έντονη λόγω της πολύ σοβαρής περιπέτειας της υγείας του μετέπειτα άσου της Γιουβέντους και της Τσέλσι. Ο τρόπος που πανηγυρίζουν οι δύο φίλοι και συνεργάτες έπειτα από κάθε επιτυχία είναι χαρακτηριστικός.

Το όραμα

Ο συνήθως χαμηλόφωνος Μαντσίνι είναι ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος που πηγαίνει συχνά στην εκκλησία. Πρόσφατα αποκάλυψε πως στον ύπνο του εμφανίστηκε η Παναγία του Μετζουγκόριε, για την οποία του είχε μιλήσει ο ιερέας της ενορίας του, στη Γένοβα.

Κλασικός ιταλός μεσήλικος που λατρεύει τη μόδα, θεωρείται ο κατάλληλος άνθρωπος για τις επικίνδυνες αποστολές.

Μετά από πολλά πειράματα κατέληξε πως στη συνταγή της σημερινής Ιταλίας χωρούν η εμπειρία των Μπονούτσι, Κιελίνι, Ζορζίνιο, Ινσίνιε και Ιμόμπιλε και η φλόγα των νιάτων των Ντοναρούμα, Μπαρέλα, Λοκατέλι και Κιέζα.

Οι 24 από τους 26 παίκτες δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ σε μεγάλη διοργάνωση, ενώ πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν κατακτήσει τρόπαιο με τους συλλόγους τους.

Οι επί 11 χρόνια διόσκουροι στο κέντρο της άμυνας Μπονούτσι – Κιελίνι, οι οποίοι συμπληρώνουν 70 χρόνια ζωής και οι δύο μαζί, αποτελούν ουσιαστικά τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το ιταλικό οικοδόμημα.

«Παίζουμε πολλά χρόνια μαζί και είναι φυσικό να υπάρχει μια διαφορετική αίσθηση μεταξύ μας. Δεν χρειάζεται ούτε να κοιταχτούμε για να αντιληφθούμε τι πρέπει να κάνουμε», δήλωσε πρόσφατα ο αρχηγός Κιελίνι. Στη μεσαία γραμμή υπάρχουν οι Τρεις Τενόροι, οι Βεράτι, Ζορζίνιο και Μπαρέλα.  Ο Βεράτι παίζει σαν υβριδικός ακραίος προκειμένου να αφήνει περισσότερο χώρο στον Ζορζίνιο που ουσιαστικά κρατά την μπαγκέτα για τον ρυθμό της ομάδας. Ο Μπαρέλα είναι ένας σύγχρονος μέσος που ξέρει πότε να δίνει την μπάλα και πότε να την προστατεύει, ενώ καταπίνει αμέτρητα χιλιόμετρα.  Ο βραζιλιάνικης καταγωγής Ζορζίνιο, που ζει στην Ιταλία από τα 15 του χρόνια, αποτελεί ουσιαστικά παρακαταθήκη του Αντόνιο Κόντε.

Ο κορυφαίος σήμερα παίκτης της Σκουάντρα Ατζούρα, ο «μαέστρο» κατά τον Τύπο ή «Προφεσόρε» σύμφωνα με τους συμπαίκτες του, πιθανόν να μην έπαιζε ποτέ υπό τις οδηγίες του Μαντσίνι, αφού ο εκλέκτορας των Ιταλών είχε την άποψη πως «στην ιταλική εθνική ομάδα πρέπει να είσαι Ιταλός. Πιστεύω πως ένας ιταλός παίκτης δικαιούται να παίζει στην εθνική ομάδα, ενώ κάποιος που δεν έχει γεννηθεί στην Ιταλία, ακόμα κι αν έχει ιταλούς συγγενείς, δεν το αξίζει». Περασμένα ξεχασμένα.