Χωρίς πολλά λόγια, για την Επιτροπή Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων 2020 – επιλογής , εξ όσων γνωρίζω, του Νικόλα Γιατρομανωλακη – το αναχρονιστικό αυτό ποίημα του Μοντάλε «Δίχως Εκπλήξεις», που αντέγραψα από το «Ημερολόγιο του 71’» .
«Χωρίς έκπληξη χωρίς αμάχη
για τα κινούμενα πλήθη σαν κοπάδια
των κυριακάτικων μεταναστεύσεων
μες στη στοά, στον κεντρικό δρόμο,
στα πεζοδρόμια πάνω στα κατακλυσμένα κιόλας
από τα τραπεζάκια των καφέ
χωρίς καμιά ψυχική διαταραχή
αντιθέτως κλινικά
ατάραχος
σας χαιρετώ πλήθη όπου
θα ‘θελα καμουφλαρισμένος να κρυφτώ
με σφαλισμένα μάτια
και να με παρασύρει αυτό το κύμα
τόσο βέβαιο και αργό
μέσα στην καταστροφική του αβεβαιότητα
Μα ξάφνου εμφανίζεται τώρα
η περίσκεψη,
η θλιβερή ακηδία συμπαράστασης
του απόκρυφου δαίμονα της αυτοσυντήρησης
Κι έτσι χαιρετά κανείς
με τον δέοντα σεβασμό
τον πανανθρώπινο βραδυσεισμό
που αδυνατούν να σταματήσουν οι λέξεις
και χαιρετάς δίχως ν’ ανοίξεις το στόμα,
όχι με νεύματα,
όχι με πρόθεση να χαθείς στο πλήθος,
μα ωστόσο χαιρετάς, κι είναι υπεραρκετό, επιθυμώντας
οι τόσες προσορμίσεις να βρουν τον όρμο τους
έστω κι αν στους χάρτες μας δεν σημειώνονται πουθενά.»*
*Μετάφραση Νίκος Αλιφέρης εκδ. Άγρα, 2005.
