Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν τον πρώτο βιοδιασπώμενο βηματοδότη που διαλύεται μόνος του όταν είναι πια αχρείαστος.
Ορισμένοι ασθενείς απαιτούν βηματοδότη εφ’ όρου ζωής, άλλοι όμως τον χρειάζονται για μερικές ημέρες ή εβδομάδες.
«Κάποιες φορές οι ασθενείς χρειάζονται βηματοδότη προσωρινά, για παράδειγμα έπειτα από επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, έμφραγμα ή υπερβολική δόση ναρκωτικών» λέει ο δρ Ρίσι Αρόρα του Πανεπιστημίου Northwestern, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Όταν η καρδιά του ασθενή σταθεροποιηθεί, ο βηματοδότης αφαιρείται με χειρουργική επέμβαση».
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γιατροί χρησιμοποιούν συνήθως εξωτερικούς βηματοδότες που συνδέονται με την καρδιά μέσω καλωδίων που περνούν μέσα από το δέρμα. Τα καλώδια μπορούν σε σπάνιες περιπτώσεις να προκαλέσουν μόλυνση ή να μετακινηθούν σε περίπτωση απότομων κινήσεων.
Η νέα τεχνολογία καταργεί την ανάγκη για μεταλλικά καλώδια που εξέχουν από το δέρμα. Ολόκληρη η συσκευή εμφυτεύεται στο στήθος και συνδέεται με την καρδιά με ελαστικά, βιοδιασπώμενα ηλεκτρόδια. Μπαταρία δεν απαιτείται, αφού η συσκευή φορτίζεται από απόσταση μέσω ραδιοκυμάτων.
«Έπειτα από μερικές εβδομάδες, ο νέος βηματοδότης διαλύεται από μόνος του, καταργώντας την ανάγκη για χειρουργική αφαίρεση των ηλεκτροδίων. Είναι δυνητικά ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τους μετεγχειρητικούς ασθενείς» λέει ο Αρόρα.
Ανάλογα με το διάστημα κατά το οποίο ο βηματοδότης πρέπει να μείνει ενεργός, οι ερευνητές μπορούν να ρυθμίσουν τα υλικά και τις διαστάσεις της συσκευής ώστε να μείνει ανέπαφη για όσο χρειάζεται.
Η ερευνητική ομάδα σκοπεύει τώρα να βελτιώσει τον βηματοδότη ώστε να είναι δυνατή η τοποθέτησή του χωρίς χειρουργική επέμβαση, μέσα από καθετήρα που εισάγεται στα αγγεία των άκρων.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Nature Biotechnology.
