Tα σκουλαρίκια στα αφτιά της ήταν γεμάτα με blue και white diamonds. Ο μεγαλοβιομήχανος, χρυσός κληρονόμος Φίφης Δελμούζος-Κασσανδρής ρούφηξε μια γουλιά από το λευκό κρασί του, τοποθετημένο σε βαρύτιμο κρυστάλλινο ποτήρι.
Τα μπλε και λευκά διαμάντια «καθρεφτίζονταν» μέσα στη χρυσή εσωτερική επιφάνεια του πολύτιμου Βaccarat. Ενιωσα να με τυφλώνει η λάμψη των πανάκριβων λίθων που είχαν μια κοπή τύπου ρόμβου.
Ο golden heir έσκυψε διακριτικά προς το μέρος μου. «Τα συγκεκριμένα κοσμήματα του οίκου Nour by Jahan, που η exclusive boutique τους βρίσκεται στη Γενεύη, δεν είναι γνωστά στους billionaires οι οποίοι επισκέπτονται την πόλη των τραπεζών και… μπριγιαντοφόρων ρολογιών μόνο για την ποιότητα και τις τιμές που ζαλίζουν. Διαθέτουν εκπληκτική κοπή. Είμαι σίγουρος ότι θα τη ζήλευε ακόμα και αυτή η ελληνολάτρης γόνος της οικογένειας Ασερ, η οποία περνάει μέρος του καλοκαιριού της στο Πόρτο – Beverly – Χέλι» τόνισε.
Μμμ! Θεωρούσα ότι ο εμβληματικός οίκος Ασερ, που ο Γιόζεφ, από τα πλέον αστραφτερά μυαλά της δυναστείας αδαμαντοπωλών, έκανε γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη, είχε τη μοναδικότητα. Τα σκουλαρίκια του Nour by Jahan έφεραν τον τίτλο «Deep Passion».
H αλήθεια είναι ότι θεωρούσα αποκλειστικά και μόνο το κόκκινο ως το χρώμα του πάθους. Το μπλε έμοιαζε πιο ήσυχο, γαλήνιο στα κομψά αφτάκια της Εσθήρ. Η παιδική μου φίλη σηκώθηκε από τη θέση της.
Πρόσεξα ότι προσπαθούσε να ισορροπήσει με δυσκολία πάνω στα δωδεκάποντα πέδιλα με την υπογραφή Roger Vivier. Σε ελάχιστα λεπτά, έτσι όπως περπατούσε πάνω στο χειροποίητο ξύλινο πάτωμα της Mykonian βίλας, σωριάστηκε με θόρυβο δίπλα στον μπουφέ. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω μια κραυγή.
Κραυγή απελπισίας, που έφερε σε… αυτή του πασίγνωστου παγκοσμίως έργου του Μουνκ. Πάνω στο Alexandre Vauthier αραχνοΰφαντο φόρεμά της είχε προσγειωθεί μια κατάλευκη τούρτα με αμύγδαλα, φραμπουάζ και κεράσια! Πτωχή μου Εσθήρ! Οι μήνες εγκλεισμού λόγω της COVID-19 την έκαναν να ξεχάσει πώς είναι να περπατάς με τακούνια-βελόνες…
