Το 2010 υπήρξε ένα έτος κομβικό για τις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις. Η κίνηση των Μπέντζαμιν Νετανιάχου και Γιώργου Παπανδρέου να συσφίγξουν τις επαφές των δύο χωρών – εκμεταλλευόμενοι και το επεισόδιο με το πλοίο «Mavi Marmara» που έπληξε το «στρατηγικό υπογάστριο» των σχέσεων Αγκυρας και Τελ Αβίβ – επανακαθόρισε τις περιφερειακές εξελίξεις και αποτελεί έκτοτε μία από τις «άγκυρες» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και πέραν αυτής, με πρωτοφανή συναίνεση εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Τότε, στην αρχή της επαναπροσέγγισης, πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αθήνα ήταν ο Αριε Μέκελ. Ο γράφων είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολύ καλά τον άνθρωπο που έφυγε πριν από μερικές ημέρες από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών έπειτα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Ο Μέκελ, άοκνος και εύστροφος, έβαλε (την περίοδο 2010-2014) τις βάσεις και τα θεμέλια της σημερινής ελληνοϊσραηλινής σχέσης, με διαδόχους άλλους δύο αφοσιωμένους διπλωμάτες, την Ιρίτ Μπεν-Αμπα και τον σημερινό πρεσβευτή Γιόσι Αμράνι, που επίσης έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων.
Πρώην αναπληρωτής μόνιμος αντιπρόσωπος του Ισραήλ στα Ηνωμένα Εθνη, διπλωματικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Γιτζάκ Σαμίρ, γενικός πρόξενος στη Νέα Υόρκη και στην Ατλάντα, εκπρόσωπος Τύπου και αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, ο Μέκελ είχε όλο το απαραίτητο «πακέτο εμπειρίας» για να αναλάβει το ευαίσθητο πόστο του πρεσβευτή στην Αθήνα.
Ας μη λησμονείται ότι στην ελληνική κοινή γνώμη υπήρξε – κατά ορισμένους υπάρχει ακόμη – ένας αυτοματισμός στην υποστήριξη των Παλαιστινίων που «θόλωνε» τη ρεαλιστική ανάγνωση των περιφερειακών εξελίξεων εκ μέρους της Αθήνας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα δίκαια του παλαιστινιακού λαού πρέπει να υποτιμώνται ή να αγνοούνται.
Ο Μέκελ είχε άλλο ένα προσόν που τον βοήθησε σημαντικά κατά τη θητεία του στην Ελλάδα – και ίσως όχι μόνο στην Ελλάδα. Οντας επίσης δημοσιογράφος (είχε διατελέσει γενικός διευθυντής της ισραηλινής δημόσιας τηλεόρασης – ΙΒΑ), είχε την ικανότητα «να διαβάζει πίσω από τις γραμμές» και «να οσμίζεται» προθέσεις και εξελίξεις.
Σήμερα, η Αθήνα και το Τελ Αβίβ έχουν διαμορφώσει μία σχέση στρατηγικού χαρακτήρα. Οσοι έζησαν και θυμούνται πόσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στον τομέα της άμυνας και των πληροφοριών, μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης, αλλά και της οικοδόμησης των δύο βασικών τριμερών σχημάτων της Ανατολικής Μεσογείου, αυτού ανάμεσα σε Ισραήλ – Ελλάδα – Κύπρο και ανάμεσα σε Ελλάδα – Κύπρο – Αίγυπτο, καθώς και το σχήμα «3+1», στο οποίο μαζί με την Αθήνα, τη Λευκωσία και το Τελ Αβίβ συμμετέχει και η Ουάσιγκτον.
Ο Αριε Μέκελ έβαλε ένα κρίσιμο λιθαράκι σε όλο αυτό το οικοδόμημα. Και το μικρό αυτό κείμενο δεν είναι παρά ένας ταπεινός ύστατος αποχαιρετισμός προς έναν άνθρωπο που ο γράφων αισθανόταν, πριν από κάθε τι άλλο, ως φίλο…
