Πόλεμο νεύρων να τον χαρακτηρίσεις, είναι όντως έτσι από κάθε άποψη. Οι διαρκείς υπερπτήσεις στο δικό μας εναέριο χώρο όπου οι αναχαιτίσεις τους τόσο πολύ κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα, καθώς και οι πολεμόχαρες απειλητικές δηλώσεις στις οποίες προβαίνουν σε χρόνο ανύποπτο το «Τρίο Μπελ Κάντο» (Ερντογάν-Τσαβούτσογλου- Ακάρ) αποτελούν περίτρανη απόδειξη ότι ελάχιστα υπάρχει περίπτωση ενός κάποιου λογικού συμβιβασμού συνύπαρξης των 2 γειτόνων σε αυτούς τους χαλεπούς, όσο και μίζερους καιρούς οι Τούρκοι όταν «διαπραγματεύονται», απλά θέλουν να πάρουν. Kαι η πρόκληση θα συνεχισθεί πέραν πάσης αμφιβολίας με την κρυφή ελπίδα πως η Ελλάδα θα χάσει κάποτε την ψυχραιμία της και θα χτυπήσει κάποιο τουρκικό αεροσκάφος με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αλλωστε, ο Ερντογάν υπήρξε επ‘ αυτού σαφέστατος: πετάμε πάνω από τα νησιά που ανοιχτά αμφισβητούμε την ελληνικότητά τους. Εδώ οι Τούρκοι εισάγουν μια νέα μορφή και πρωτότυπη σε σύλληψη αλυτρωτισμού. Τα νησιά αυτά της ανατολικής μεσογείου υπήρξαν από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικότατα, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. αφού υπήρξαν κατόπιν «τεμάχια» της κραταιής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αυτής που παρολίγο να κατακτήσει τη Βιέννη φθάνοντας προ των πυλών της και δε χωράει αμφιβολία ως προς το σε ποιον ανήκουν.

Στην απέραντη Οθωμανική Αυτοκρατορία στη νεκρανάσταση της οποίας ο Ερντογάν πιστεύει ακράδαντα στις συχνές πυκνές ονειρώξεις του που κυρίως τις προκάλεσε ο «ιδεολόγος» της Νεοτουρκικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο πρώην ΥΠ.ΕΞ Αχμέτ Ταβούτογλου, αλλά που υπήρξε και αυτός θύμα των γενικών εκκαθαρίσεων που ακολούθησαν την 16η Ιουλίου 2016, ημέρα του πραξικοπήματος.

Χουλουσί Ακάρ ο τρίτος τη τάξει σε παρενόχληση

Ας αρχίσουμε από τον τρίτο τη τάξει τσαμπουκά –ούτως ειπείν- τον κύριο Χουλουσί Χακάρ, Υπουργό Αμυνας και αφεντικό του στρατού, που εξαπολύει δριμύτατες κατηγορίες κατά της Ελλάδας. «Μας κατηγορούν», λέει, « για επεκτατισμό, εμάς τους Τούρκους. Αλλά εκείνοι είναι επεκτατιστές και αυτό αποδεικνύεται πλήρως: πόσο μικροί ήταν όταν επαναστάτησαν το 1821[ και δέστε τώρα πόσο έχουν μεγάλώσει.» ].
Το 1821 όμως η Ελλάδα δεν αποτελούσε οντότητα έθνους αλλά ένα λαό φτωχό καθημαγμένο που παρόλα αυτά αγωνιζόταν παλικαρίσια κερδίζοντας το θαυμασμό της Ευρώπης. Χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια ώστε κάτω από έντονες πιέσεις των Συμμάχων μας να αναγκαστεί η Οθωμανική Τουρκία το 1832 να αναγνωρίσει την …ύπαρξη της, ως ανεξάρτητου έθνους με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης:Τελικός Διακανονισμός της Κωνσταντινούπολης, Αύγουστος 1832.Τοτε ήταν που καθορίστηκαν και τα βόρεια σύνορα της (Παγασητικός – Αμβρακικόις.).

Το 1912 θα ήταν μεγάλη απερισκεψία να μην υπερδιπλασιάσουν οι Ελληνες τα εδάφη τους αφού η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε κατάσταση σήψης και αδυνατούσε να κουμαντάρει την απέραντη, πολυεθνική αυτοκρατορία της. Δεν συνιστούσε κατά κανένα όμως τρόπο πράξη επεκτατισμού να ανακτήσει η Ελλάδα τα χαμένα της εδάφη. Πώς είναι δυνατόν εδάφη που ανήκαν στην Ελλάδα από ανέκαθεν να θεωρηθούν ως τουρκικά : Μακεδονία, Θράκη, Ηπειρος, Κρήτη;

Τέλος πρέπει να εξαρθεί το έντονο ενδιαφέρον του Ακάρ για τα νησιά μας. Πρέπει να «αποστρατιωτικοποιηθούν το ταχύτερον δυνατό για να έχει το κεφάλι της ήσυχο η Τουρκία από τους εμφανέστατα «προκλητικά επεκτατικούς Ελληνες».

Μεβλούτ Τσαβούσογλου

Ο Τσαβούσογλου είναι ένας «συμπαθητικότατος» γλεντζές αν κρίνει κανείς από το φωνητικό ντουέτο που σχημάτισε με τον (κατόπιν αποπεμφθέντα) Ελληνα ΥΠ.ΕΞ κ. Κοτζιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όπου δεν έλεγε να σταματήσει την επίδειξη φωνητικών-μελωδικών ου μη μόνον αλλά και χορευτικών ικανοτήτων των διπλωματικών αρχόντων Ελλάδας και Τουρκίας.

Ο Τσαβούτσογλου, εκτός από τις κατά καιρούς εμπρηστικές δηλώσεις του, έχει σκοπό (ύστερα από αμερικανικές υποδείξεις) να βελτιώσει το πολιτικό συννεφόκαμα που προκλήθηκε το 2020. Οι Τούρκοι και ειδικότερα ο Τσαβούσογλου ομολογούν ότι ήταν μια δυσάρεστη «παρένθεση» στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν κάνουν λόγο για το ποιος έφταιξε για την κρίσιμη αυτή περίοδο. Αλλά και εάν τους ρωτούσες, θα απαντούσαν «ετοιμόλογα»: «Φυσικά οι Ελληνες με τις παράλογες αξιώσεις τους που εξοργίζουν τους Τούρκους.».

Θεωρεί πολύ άστοχο να χρησιμοποιεί η Ελλάδα ως χαρτί ατού την ΕΕ για την υποστήριξή της ενώ προτιμάει οι διαφορές Ελλήνων και Τούρκων να επιλύονται διμερώς μεταξύ τους. Γνωρίζουν βέβαια πόσο τους «αγαπούν» και τους «εκτιμούν» η Γαλλία του Μακρόν, η Ιταλία – είτε με Σαλβίνι, είτε με σούπερ Μάριο Ντράγκι και εν τέλει η Αυστρία του Κουρτς και πόσον ασύμφορο θα ήταν να εμπλακούν στην επίλυση των διαφορών τους με ην Ελλάδα.

Βέβαια η Τουρκία έχει καλούς και πιστούς φίλους, τον «Natoάρχη» Στόλντεμπεργκ (« η Τουρκία είναι κρίσιμος σύμμαχος») καθώς και τη Μέρκελ που πιστεύει σε μια συμφέρουσα λύση του οξύτατου μεταναστευτικού, χωρίς να καταλαβαίνει τις δόλιες προθέσεις του Ερντογάν.

Σουλτάν Ερτογάν

Τι μπορεί να πει κανείς να πεί για τον παρανοϊκό Σουλτάνο-Δικτάτορα που βάλλει ενάντια στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) η οποία έγινε για να διορθωθεί η μηδέποτε κυρωθείσα Συνθήκη των Σεβρών(1920); Εγινε ουσιαστικά ύστερα από τη θριαμβευτική νίκη των Τούρκων επί των Ελλήνων στη Σμύρνη και κατ’επέκταση στην Ανατολία και η Νέα Τουρκία θεωρήθηκε ως μια πολύ υπολογίσιμη δύναμη υπό τη ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) και τους νικηφόρους πολέμους της που έπρεπε να έχει και την ανάλογη μεταχείριση.

Ο Ερντογάν θεωρεί ότι, μολονότι από θέσεως ισχύος. δεν πήρε όσα έπρεπε να πάρει ο Κεμάλ. Προπάντων δεν πήρε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και έτσι τώρα του προκαλούν έντονη δυσανεξία με τη στρατιωτικοποίησή τους από τους Ελληνες.

Μια αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης κρίνεται αναγκαία για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Δεν το χειρίστηκε καθόλου καλά το πράγμα ο Κεμάλ και επέδειιξε ηττοπάθεια και ολιγωρία. Ο Ερντογάν έρχεται να πράξει έργο μεγαλειώδες ανατρέποντας τη Συνθήκη για να ξεπεράσει σε μεγαλείο τον Κεμάλ.

Από το 2020 και μετά οι σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας έχουν επιδεινωθεί γιατί : Η τρέλα του μεγαλείου του έχει φθάσει στο αποκορύφωμά της (αναβίωση της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και επίσης η επιδείνωση της παράνοιας του Σουλτάνου που ΛΌΓΩ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΉΜΑΤΟΣ 2016 τα έχει βάλει τώρα με όλους: στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς δημόσιους υπαλλήλους και Πανεπιστημιακούς κλπ. Το χειρότερο είναι ότι τα βάζει με τον πρόχειρο εχθρό την Ελλάδα που την θεωρεί του χεριού του. Η κατάσταση έφθασε στα μη περαιτέρω το 2020 για αυτό και ο Σουλτάν θα βάλει τα δυνατά του να επιδείξει «ευρωπαϊκή συμπεριφορά» αφού λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας του ο Ερντογάν χρειάζεται την Ευρώπη όσο κανείς άλλος (και ας ισχυρίζεται ότιι η Ευρώπη που χρειάζεται την Τουρκία).
Εως πότε θα κρατήσει αυτό; Οι Τούρκοι βλέπουν καθαρά ότι κανένας δεν θα αναλάβει το «επαχθές» έργο να της επιβάλει κυρώσεις. Αντίθετα ο γ.γ. του ΝΑΤΟ μιλάει για «κρίσιμο σύμμαχο» και η Μέρκελ δέχεται τις φιλικές επισκέψεις Ερντογάν κάθε τρεις και λίγο. Η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης, Γερμανία τηρεί αποστάσεις από τους Ευρωπαίους και η Τουρκία με έναν καλό σύμμαχο στο πλευρό της δεν θα πάψει να προκαλεί. Τι να τον κάνει τον Πούτιν, όταν έχει την πολύτιμη βοήθεια της Μέρκελ για σύμμαχο;

Ο κ. Θάνος Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ.