Στον απόηχο της ψήφισης του εργασιακού νομοσχεδίου το οποίο αποτέλεσε για το ΚΚΕ «casus belli» («θα μείνει στα χαρτιά» δήλωσε κατηγορηματικά ο Δημήτρης Κουτσούμπας) και με φόντο το νέο «προσκλητήριο» ενότητας των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων που απηύθυνε ο ΣΥΡΙΖΑ για συγκρότηση ενός «αντιδεξιού μετώπου», αφήνοντας για άλλη μια φορά απαθή τον Περισσό, συνέρχεται τις επόμενες ημέρες το 21ο Συνέδριο του κόμματος.
Η πολιτική των συμμαχιών αποτελούσε πάντα ένα κρίσιμο πεδίο για την τακτική και στρατηγική του ΚΚΕ και δεν έλειψαν στο παρελθόν οι εσωκομματικές διαφωνίες στο θέμα αυτό. Από την εποχή της επέλασης του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία εν μέσω μνημονίων, η τότε γενική γραμματέας Αλέκα Παπαρήγα με άρθρο της διακήρυττε ότι «η συμμετοχή σε μια αστική κυβέρνηση συνιστά λάθος που δεν διορθώνεται εύκολα και μπορεί να αποδειχθεί ανεπανόρθωτο». Την επιλογή του να μη στέρξει στα κελεύσματα του τότε «αντιμνημονιακού μετώπου» το ΚΚΕ την πλήρωσε ακριβά με μεγάλη απώλεια ψήφων στις διπλές εκλογές του 2012 που έφεραν τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ στο κατώφλι της διακυβέρνησης αναβιβάζοντάς τον σε αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά και όταν πλησίαζε η ώρα της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας από την «πρώτη φορά Αριστερά», οι «σειρήνες της συνεργασίας» άφηναν αδιάφορο τον Περισσό παρά τις πιέσεις που δεχόταν από τμήμα ενός ευρύτερου κοινωνικού ακροατηρίου που θεωρούσε ότι θα είχε θέση το ΚΚΕ σε μια αριστερή κυβέρνηση.
Η συζήτηση περί συνεργασιών
Οι εξελίξεις δικαίωσαν τις επιφυλάξεις του κόμματος και τη σθεναρή άρνησή του παρά τον κίνδυνο της απομόνωσής του. «Αν δεν αντέχαμε την πίεση, θα μπαίναμε σε έναν δρόμο ολισθηρό και ανεπίστρεπτο. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχει ελπίδα αυτοσυγκράτησης στον κατήφορο» εκτιμούσε η κυρία Παπαρήγα. Η συζήτηση περί συνεργασιών και ενότητας επανήλθε και πάλι με αφορμή την εργασιακή μεταρρύθμιση της ΝΔ. Η τέως γενική γραμματέας έσπευσε να κλείσει εν τη γενέσει του το θέμα που επιχείρησε να ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, προτρέποντας σε συγκρότηση ενός αντιδεξιού μετώπου και σε ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων έστω σε μια μίνιμουμ ατζέντα, η οποία θα περιλαμβάνει τα ζητήματα αιχμής που ανατρέπονται με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
«Δεν σας ζητώ να χάσετε την αυτονομία σας και τη διακριτότητά σας – άλλωστε μας χωρίζουν πάρα πολλά σε επίπεδο στρατηγικής και οράματος για τον σοσιαλισμό και για τον κοινωνικό μετασχηματισμό –, ωστόσο οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν πότε θα ωριμάσουν οι πολιτικές δυνάμεις» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης απευθυνόμενος προς την πτέρυγα του ΚΚΕ. Η παρέμβαση της κυρίας Παπαρήγα ωστόσο δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών για τις προθέσεις του κόμματός της: «Εμείς αυτά τα αντι-νεοφιλελεύθερα ή αντι-φιλελεύθερα μέτωπα θεωρούμε ότι είναι μέτωπα τα οποία υποσκάπτουν, παροπλίζουν το εργατικό και το λαϊκό κίνημα αντί να του δίνουν ώθηση μέσα από ένα κλίμα ανάλογο για να εξελιχθεί σε ένα ορμητικό ποτάμι αντεπίθεσης» είπε.
Την Κυριακή 27 Ιουνίου η εκλογή της νέας ΚΕ
Οι εξελίξεις αυτές συμπίπτουν με την έναρξη του 21ου Συνεδρίου στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του οποίου βρίσκεται η ενδυνάμωση του κόμματος, ο βαθμός οργάνωσης, συγκρότησης και παρέμβασής του στην κοινωνία ως «καθοδηγητή του εργατικού κινήματος και της κοινωνικής συμμαχίας στην πάλη για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό». «Ενα δυνατό ΚΚΕ μπορεί να γίνει πραγματικά “ο νους, η καρδιά, ο οργανωτής της εργατικής – λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό”» διακήρυξε ο γενικός γραμματέας κ. Κουτσούμπας από το Σύνταγμα σε πρόσφατη κομματική συγκέντρωση κατά του εργασιακού νομοσχεδίου.
Το συνέδριο θα διεξαχθεί τηρουμένων των συνθηκών της πανδημίας με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και η διοργάνωσή του θα διαφέρει από τα προηγούμενα καθώς την πρώτη μέρα (Πέμπτη 24 Ιουνίου) θα πραγματοποιηθεί στο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο Γαλατσίου (7.30 μ.μ.) η εναρκτήρια εκδήλωση με ομιλία του κ. Κουτσούμπα και «διεθνιστικό μουσικό πολυθέαμα» (οπτικοποιημένη συναυλία με τραγούδια από διάφορα μέρη του κόσμου συνοδευόμενα από βίντεο και κατασκευές με τίτλο «Ποτάμι ο κόσμος και δεν γυρνάει»), ενώ την επόμενη μέρα από το πρωί οι εργασίες του συνεδρίου θα συνεχιστούν στην (ανακαινισμένη) έδρα του κόμματος στον Περισσό, όπου θα κορυφωθούν την Κυριακή 27 Ιουνίου με την εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία στη συνέχεια αναμένεται να επανεκλέξει στο ύπατο κομματικό αξίωμα τον Δ. Κουτσούμπα.
Ο απολογισμός δράσης της απερχόμενης ΚΕ και όλου του κόμματος από το 20ό προς το 21ο Συνέδριο, οι βασικές εκτιμήσεις για τις διεθνείς και εγχώριες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου, η κατάσταση του εργατικού – λαϊκού κινήματος και τα καθήκοντα του ΚΚΕ έως το 22ο Συνέδριο είναι στην ατζέντα του κορυφαίου κομματικού σώματος.
Περί οπορτουνισμού και άλλων… δαιμονίων
Το ΚΚΕ δεν τηρεί διακριτές αποστάσεις μόνο έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θεωρεί «μέρος του συστήματος» και βασικό φορέα του «οπορτουνισμού», αλλά και υπεύθυνο ως κυβέρνηση για αντεργατικές υποχωρήσεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων («Ας είναι καλά ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε τη μισή δουλειά για να έρθετε εσείς τώρα να ολοκληρώσετε» είπε σχετικά ο κ. Κουτσούμπας απευθυνόμενος στην πλειοψηφία), αλλά και έναντι της νεωτερικής αριστερής εκδοχής του ΜέΡΑ25, το οποίο έβαλε εσχάτως στο στόχαστρο με αφορμή το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριό του, κατηγορώντας το ότι σπέρνει αυταπάτες μεταξύ των εργαζομένων στο πλαίσιο μιας «φιλολαϊκής» διαχείρισης της στρατηγικής του κεφαλαίου.
Αυτό που εξόργισε περισσότερο τον Περισσό ήταν η άποψη ότι το ΚΚΕ «τα παραπέμπει όλα στον σοσιαλισμό». «Το ΚΚΕ μας χαρακτηρίζει αναχώματα του συστήματος επειδή προτείνουμε λύσεις υπέρ των απροστάτευτων που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ακόμα και στο σημερινό πλαίσιο» ήταν η θέση του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος έθεσε και εκείνος θέμα συνεργασίας: «Ο απροστάτευτος κόσμος εκεί έξω έχει ανάγκη τη συστράτευση στην κατεύθυνση της ρήξης με την ολιγαρχία» είπε μιλώντας στο συνέδριο του κόμματός του.
Το ΚΚΕ έχει πάρει εδώ και καιρό σαφείς αποστάσεις ασφαλείας από όλες αυτές τις «εκκλήσεις» για συμπόρευση και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Το συνέδριο θα επιβεβαιώσει τις προγραμματικές κατευθύνσεις για οργάνωση της «λαϊκής αντεπίθεσης» στη βάση των «οξυμμένων λαϊκών προβλημάτων» και για κοινωνικές συμμαχίες με στόχο την κατάκτηση της «εργατικής λαϊκής εξουσίας». Από εκεί και πέρα, όπου υπάρχει συναντίληψη, όπως στην περίπτωση του εργασιακού νομοσχεδίου, ή παλαιότερα με αφορμή την απαγόρευση των διαδηλώσεων για το Πολυτεχνείο, το Πτωχευτικό, την αστυνομία στα πανεπιστήμια κ.λπ., αυτή θα αποτυπώνεται χωρίς περαιτέρω προεκτάσεις ή παρερμηνείες περί «μετώπων».
